วัตถุ #: SCP-996
ระดับ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-996 จะต้องถูกยืดให้มีความกว้าง 1 เมตรและยาว 1 เมตรภายในที่กักกัน โดยที่มุมนั้นจะต้องถูกตรึงด้วยตัวยึดและติดตั้งในกรอบ และทั้งหมดนี้จะถูกจัดเก็บในส่วนเก็บของทั่วไปและมีการรักษาความปลอดภัยอย่างปกติ
รายละเอียด:SCP-996 คือแผ่นใยสังเคราะห์สีเทาอ่อน ซึ่งในขณะที่ไม่ถูกยืดออก วัตถุจะอยู่ในรูปทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 0.5 เมตร ส่วนใยสังเคราะห์ของวัตถุนั้นดูเหมือนว่าจะสามารถยืดได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งวัตถุวัตถุสามารถยืดออกได้ด้วยแรงดึงเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและไม่สามารถฉีกวัตถุออกได้เมื่อใช้แรงดึงจำนวนมากก็ตาม เมื่อพยายามแทงวัตถุจะทำให้ SCP-996 นั้นเปลี่ยนสภาพไปตามรอยที่ถูกแทงและเมื่อตัดวัตถุจะทำให้วัตถุนั้นเปลี่ยนสภาพตามรอยตัดแต่ไม่ทำให้เส้นใยของวัตถุถูกตัดขาด แต่แปรสภาพเป็นรูปทรงตามรอยตัดแทน ซึ่ง SCP-996 นั้นดูเหมือนว่าจะมีความสามารถในการแปรสภาพแบบ “โทโปโลยี” (การเปลี่ยนสภาพของรูปทรงวัตถุด้วยการบิด งอ กด อัด แต่ไม่มีการตัดต่อใหม่หรือแทงทะลุ)
SCP-996 นั้นไม่มีความหนา,ปริมาตรหรือมวลใดๆที่แน่ชัด เส้นใยของวัตถุนั้นสามารถสอดประสานเป็นหนึ่งซึ่งเมื่อถูกพับครึ่ง ส่วนครึ่งหนึ่งที่ถูกพับลงไปทับกับอีกส่วนหนึ่งนั้นทะลุผ่านได้ไปอย่างไม่มีที่ติ เมื่อตรวจสอบผ่านกล้องจุลทรรศน์ พบว่าวัตถุนั้นมีโครงสร้างเส้นใยที่คล้ายกับเส้นใยทั่วไปที่ไม่มีความผิดปกติใดๆ วัตถุนั้นไม่มีความคมใดๆ และสามารถบิดงอได้ด้วยมือเปล่าอย่างไม่เป็นอันตรายใดๆ
การทดลองที่ 996-Mkf
วันที่: ██-██-██
ขั้นตอนการทดลอง: SCP-996 ได้ถูกมอบให้กับ D-Class และบอกให้ D-Class ทำสิ่งใดก็ได้ตามที่เขาต้องการกับ SCP-996
ผลการทดลอง: หลังจากที่สถาบันมอบ SCP-996 ให้กับ D-Class เขาได้ค้นพบความสามารถในการสอดประสานของเส้นใยและเริ่มทำการพับวัตถุไปมาและบิดงอวัตถุจนกระทั่ง SCP-996 นั้นพันรอบมือของ D-Class ซึ่งเขาได้ดึงมือออกจากวัตถุและดึงมุมของ SCP-996 เพื่อยืดออก
หลังจากนั้น ดูเหมือนว่า SCP-996 นั้นได้พันกันเป็น “ปม” ในส่วนของเส้นใยถึงแม้ว่าวัตถุนั้นจะมีคุณสมบัติในการสอดประสานเส้นใยด้วยตัวเอง “ปม” ดังกล่าวนั้นไม่สามารถดึงออกได้ เจ้าหน้าที่ได้สั่งให้ D-Class ผู้นั้นอธิบายถึงลักษณะของปมดังกล่าวแต่เขาไม่สามารถอธิบายถึงลักษณะของรูปทรงของปมได้
D-Class ได้ผูกปมลักษณะดังกล่าวขึ้นอีกหลายจำนวน ซึ่งเขาได้พยายามแก้ปมด้วยตัวมือ แต่ทว่า D-Class พบว่าเมื่อเขายิ่งพยายามแก้ปมมากเท่าไหร่ ยิ่งสร้างปมมากขึ้นเรื่อยๆซึ่งหลังจากระยะเวลาหนึ่งในการพยายามแก้ปม ตำแหน่ง[ข้อมูลถูกลบ] ที่เป็นส่วนหนึ่งของห้องทดลองนั้นได้เกิดสภาวะ “ปริมาตรติดลบ” ซึ่งไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในหลักฟิสิกส์ทั่วไป D-Class ผู้นั้นสามารถดึงมือของเขาออกมาได้แต่เขาได้ระบุว่ามันทำให้เขา “ปวดหัวอย่างรุนแรง” D-Class ได้ยื่นมืออกไปในส่วนที่เกิดสภาวะปริมาตรติดลบและดึง SCP-996 กลับมาซึ่งทำให้สภาวะดังกล่าวสิ้นสุดลงและกลับสู่สภาวะปกติ [ภาพบันทึกนั้นต้องทำการศึกษาต่อไปเกี่ยวกับความผิดปกติดังกล่าว]
การสัมภาษณ์หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว
ดร. ล███ : ไอเหตุการณ์…นั่น.. มันเป็นยังไงนะ?
D-Class : ผมรู้ก็ดีสิหมอ ผมคิดว่าไอแผ่นใยนั่นมันเป็นทรงกลม แต่ มันไม่มีรูปร่างอะ แล้วมัน..แบบ.. ยังไงนะ? “เปิดออก” ตอนที่ผมพับมันอีกรอบ [ข้อมูลถูกลบเพื่อความกระชับ]
ดร. ล███ : แล้วสรุปคุณเข้าใจว่าจะแก้ปมนั่นยังไงริยัง?
D-Class : ผมว่ามันเข้าใจว่าจะแก้ผมยังไงมากกว่า
D-Class ผู้เดิมได้สั่งให้บิดงอวัตถุต่อไป ซึ่งปมใหม่ได้ถูกผูกขึ้นอย่างรวดเร็วและตามด้วยการผู้แบบที่ทำให้เกิดปมสองปมขึ้น ซึ่งเมื่อดึงวัตถุออกด้านข้างนั้นพบว่าเกิดโพรงขึ้นระหว่างสองปม D-Class ได้ถูกร้องขอให้อธิบายลักษณะของปมนั้นและได้สอดมือเข้าไปในโพรงดังกล่าว ซึ่งเมื่อสอดมือเขาไป D-Class ระบุว่าตนไม่สามารถเอามืออกได้และร้องขอให้เจ้าหน้าที่เข้าช่วยเหลือ
เมื่อ ดร.ล███ เข้ามายังห้องทดลอง ดร.ล███ ได้ตัดมือของ D-Class ออก และหลังจากนั้น SCP-996 ได้แปรสภาพกลับเป็นดังเดิมและคลายปมด้วยตัววัตถุเอง
ภาคผนวกจากการทดลอง: หลังจากที่ D-Class ได้ถูกกำจัด สถาบันได้ทำการทดลองในลักษณะเดียวกันจำนวนหลายครั้งซึ่งครั้งหนึ่งได้สร้างสภาวะปริมาตรติดลบขึ้น และพบกับมือที่อยู่ในสภาพไม่เน่าสลายหนึ่งข้าง เมื่อตรวจสอบ พบว่าตรงกับ DNA ของ D-Class ที่ถูกกำจัด
หมายเหตุ: ผมไม่ทราบว่าเราเผลอสร้างปมที่เป้นไปไม่ได้อย่างไรและสร้างสภาวะดังกล่าวได้อย่างไรเช่นกัน ฉะนั้นจนกว่าเราจะสามารถควบคุมการทดลองดังกล่าวได้ ผมขอให้ไม่ว่าใครก็ตาม อย่าไปยุ่งกับมันอีก ดร.ล███
