หมายเลข: SCP-509-JP
ระดับวัตถุ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-509-JPถูกขังไว้ในห้องกักกันมนุษย์แบบเสริมความแข็งแกร่ง ให้เอาของเหลือเป็นอาหารให้มันวันละสามมื้อ เนื่องจากว่า SCP-509-JPจะทำงานเมื่อมีมนุษย์ซึ่งรู้สึกหิวอยู่ใกล้ๆ การมีปฏิสัมพันธ์กับ SCP-509-JPจึงให้กระทำภายในเวลา 2 ชั่วโมงหลังจากที่รับประทานอาหารแล้วหรือเตรียมอาหารแบบพกพาติดตัวไปด้วย เมื่อ SCP-509-JPทำงานนั้นให้ผู้ถูกผลกระทบกินอาหารเพื่อให้หายหิว เนื่องจากว่าในขณะที่ SCP-509-JP ไม่ทำงานนั้นได้ให้ความร่วมมือในการกักกันด้วยดีจึงไม่ต้องการการดูแลพิเศษเพิ่มเติมอีก
ลักษณะ: SCP-509-JPเป็นตัวตนแบบมนุษย์ซึ่งดูเหมือนจะสวมชุดเกราะ(จากนี้จะเรียกว่า SCP-509-JP-a)อยู่ ซึ่งเจ้าหน้าที่ของสถาบันได้จับกุมตัวไว้ขณะที่พบมันเดินเที่ยวอยู่ในสวนป่าของเมือง██ จังหวัด██ ในปี 200█ ขณะที่ทำการสอบสวนเรื่องข่าวลือว่ามีบุคคลน่าสงสัยในภูเขาแถบนั้น
วัตถุให้การว่ามันคือ"ยอดนักทำอาหารกู้ภัย มีเรดกากี"และเป็นสมาชิกทีมกู้ภัยของ"หน่วยกู้ภัยพลังไฟฟ้า HERO" มันมีลักษณะหลายๆอย่างที่คล้ายคลึงกับ SCP-990-JPอย่างเช่นชุดเกราะที่เพิ่มสมรรถนะของร่างกาย แต่ว่าพวกมันไม่รู้จักกันและก็มีข้อแตกต่างอย่างเช่นที่มันจะไม่สนใจปฏิบัติการกู้ภัย ความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกมันนั้นยังไม่ทราบ
ต่อไปนี้คือรายการลักษณะที่สามารถระบุได้ของ SCP-509-JP และ SCP-509-JP-a| กรณี | ลักษณะ |
|---|---|
| เครื่องมือที่สามารถเปลี่ยนสิ่งของเป็นอาหารได้โดยไม่มีรูปแบบ | จากบันทึกนั้นมันเรียกว่า "คุกกิงคอนเวอร์เตอร์" อยู่ในฝ่ามือข้างขวาของ SCP-509-JP-a มันจะบดสิ่งของและดูดเข้าไป ก่อนจะปล่อยออกมาเป็นอาหารโดยมีเสียงที่คล้ายกับเครื่องพิมพ์ 3 มิติที่ทำงานเร็วมาก ต่อจากนี้ไปจะเรียกว่า SCP-509-JP-a-1 |
| มีพละกำลังมากกว่าคนทั่วไปประมาณ 15 เท่า คาดว่าเป็นการทำงานของ SCP-509-JP-a | วัตถุบอกว่ามันไม่สามารถบังคับการทำงานนี้ได้ |
| แฮงไกลเดอร์และเครื่องยนต์เจ็ต เก็บไว้ในส่วนไหล่ของ SCP-509-JP-a | จากบันทึกนั้นมันเรียกว่า "แอโรไกลเดอร์" ดูเหมือนว่าในขณะนี้จะใช้งานไม่ได้เพราะเชื้อเพลิงหมด |
| ระบบเซนเซอร์ที่สามารถตรวจจับได้ว่าผู้อื่นหิวอยู่หรือไม่ อยู่ในหน้ากากของ SCP-509-JP-a | เมื่อเซนเซอร์มีปฏิกิริยาก็จะมีเสียงอิเล็กทรอนิกส์ดังเป็นการยืนยันว่า SCP-509-JPเริ่มทำงานแล้ว |
หากพบคุณสมบัติใหม่ใดๆของ SCP-509-JPแล้ว โปรดบันทึกเพิ่มในส่วนนี้
เมื่อมีมนุษย์ที่กำลังหิวอยู่ใกล้ (ซึ่งจากนี้จะเรียกว่า ผู้ถูกผลกระทบ) SCP-509-JPก็จะทำงาน SCP-509-JPที่ทำงานแล้วนั้นจะใช้ SCP-509-JP-a-1ซึ่งอยู่ในมือขวาผลิตอาหารออกมา (จากนี้จะเรียกว่า SCP-509-JP-b) จากนั้นมันก็จะพยายามบังคับให้ผู้ถูกผลกระทบกิน ซึ่งเมื่อผู้ถูกผลกระทบกิน SCP-509-JP-b หมดแล้ว หรือความหิวอาหารหมดไป SCP-509-JPก็จะสงบลง
SCP-509-JP-bนั้นดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไปโดยขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่ใช้ โดยเมื่อใช้ขยะสดซึ่งเป็นอินทรียวัตถุนั้นก็จะออกมาเป็นอาหารที่รับประทานได้ ขณะที่วัตถุดิบซึ่งมีอนินทรียวัตถุอย่างพลาสติกหรือเหล็กอยู่มากนั้นจะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถบริโภคได้ บางครั้งนั้นผลลัพธ์ที่ได้ก็จะเป็นวัตถุดิบที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ซึ่งกระบวนการแปลงสภาพตรงนี้นั้นยังไม่เป็นที่เข้าใจดีนัก
ต่อไปนี้คือรายการของผลิตออกมา
| วัตถุดิบที่ใช้ | SCP-509-JP-b ที่ออกมา | การประเมิน |
|---|---|---|
| เนื้อหมูสด | เนื้อหมูย่างขิง | กินได้ |
| ขยะสดที่เก็บมาจากโรงอาหาร | อาหารที่แตกต่างกันกว่าสิบชนิด1 | กินได้ |
| ไม้ต้น | สลัดซึ่งมีผักเส้นใยสูงอยู่มาก | กินได้ |
| คอนกรีต | อาหาร 3 จานซึ่งเต็มไปด้วยปูน | กินไม่ได้ |
| โทรทัศน์ซึ่งใช้หลอดรังสีแคโทด | แกงกะหรี่พลาสติกเหลวที่พบเศษแก้วปนอยู่จำนวนมาก | กินไม่ได้ |
| อาหารเหลือกับขยะเผาไม่ได้ที่นำมาผสมกันในอัตรา 1:1 | อาหารจำนวนหนึ่ง สิ่งที่กินได้และกินไม่ได้นั้นถูกแยกจากกันอย่างชัดเจน | กินได้ |
| ศพของบุคลากร Dคลาส | แฮมเบอร์เกอร์ที่มีผักอยู่ด้วย | [ข้อมูลปกปิด] |
| ไก่บ้านเป็นๆ | ไก่งวงย่าง2 | กินได้ |
บันทึกการสัมภาษณ์ 509-1
ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-509-JP
ผู้สัมภาษณ์: เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ
หมายเหตุ: หลังลงพื้นที่ เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะก็พบ SCP-509-JP เดินอยู่ในป่าของเมือง██ จังหวัด██ จึงได้พยายามมีปฏิสัมพันธ์ด้วย
<เริ่มบันทึก（201█/██/██）>
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: สวัสดี ทำอะไรอยู่?
SCP-509-JP: …นาย ไม่หิวใช่มั้ย?เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: หิว? ก็ไม่เท่าไหร่นะ ทีนี้นายน่ะ[ถูก SCP-509-JPขัด]
SCP-509-JP: มันสำคัญมากนะ! ช่วยตอบมาอย่างจริงจังด้วย!
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: หา?
SCP-509-JP: ผมเลิกแล้ว… …ไอ้งานบรรเทาทุกข์เนี่ย ไม่เอาแล้ว ……พอกันที!
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: งานบรรเทาทุกข์?
SCP-509-JP: ผมคือ"ยอดนักทำอาหารกู้ภัย"……
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: นักทำอาหาร? นักทำอาหารมาทำอะไรในที่แบบนี้……[เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะท้องร้องขึ้นมา]
SCP-509-JP: [หยุดเคลื่อนไหว]3
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: …อ๊ะ
SCP-509-JP: [เสียงสังเคราะห์] 『แค่ความยุติธรรมนั้นไม่เพียงพอที่จะขจัดความชั่วร้าย! ยังมีผู้คนที่ไม่อาจช่วยเหลือด้วยกำลังได้อยู่』
SCP-509-JP: [เสียงสังเคราะห์] 『ตราบใดที่ยังมีผู้หิวโหย! ตราบใดที่วันนี้ยังมีคนที่ไม่มีอะไรตกถึงท้อง!』
SCP-509-JP: [เสียงสังเคราะห์] 『การเติมเต็มกระเพาะนั้นคือภารกิจของข้า! และนั่นคือความยุติธรรมของข้า!!』
SCP-509-JP: [เสียงสังเคราะห์] 『ยอดนักทำอาหารกู้ภัย มีเรดกากี!! ปรากฏกาย!!』
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: นี่ยามะโทโมะนะ ขอถอนกำลังเพราะเป้าหมายมีท่าทีแปลกๆ
SCP-509-JP: คุกกิงคอนเวอร์เตอร์ทำงาน! รอเดี๋ยวนะ! จะให้กินอะไรเดี๋ยวนี้แหละ! [หยิบพืชที่อยู่ใกล้ๆมาทำเป็น SCP-509-JP-b]
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: ขอกำลังเสริมด่วน! ……แอ็ก!? [ถูก SCP-509-JPจับตัวไว้]
SCP-509-JP: ตราบใดที่โลกนี้มีความอดอยาก! ข้า! ก็จะ! ทำอาหาร!
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: [ถูก SCP-509-JP-b ยัดเข้าไปในปาก] ーーーอ!!
SCP-509-JP: เอาล่ะ! กิน!
เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ: [เสียงตะโกนอู้อี้]ーーー!!
SCP-509-JP: กินซะ!!
<จบบันทึก>
หมายเหตุปิดท้าย: เอ๋ ก็ไม่เลวนะ — เจ้าหน้าที่ยามะโทโมะ
ปูมสัมภาษณ์ 509-4
ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-509-JP
ผู้สัมภาษณ์: ดร.คุโรเสะ
<เริ่มบันทึก（201█/██/██）>
ดร.คุโรเสะ: เราจะเริ่มการสัมภาษณ์ล่ะนะ SCP-509-JP
SCP-509-JP: ข้าชื่อ…! ……ไม่สิ ดีแล้วล่ะ เรียกผมด้วยเลขนั้นแหละดร.คุโรเสะ: คุณบอกว่าคุณเลิกงานบรรเทาทุกข์แล้ว มีเหตุผลอะไรหรือเปล่าที่ใช้กำลังบังคับให้พวกเจ้าหน้าที่กับ Dคลาสกิน SCP-509-JP-b?
SCP-509-JP: Bเหรอ? อาหารน่ะเหรอ? ไม่หรอก ผมไม่ได้ตั้งใจบังคับใครนะ……ดูเหมือนว่าผมจะติดนิสัยจนลืมตัวไปแล้วน่ะ
ดร.คุโรเสะ: คือถ้ามีเป้าหมายที่หิวอยู่ คุณก็จะให้กินโดยไม่เลือกอย่างนั้นหรือ?
SCP-509-JP: อืม เรื่องพวกนั้น……พอคิดถึงแล้วน่าอายชะมัด
ดร.คุโรเสะ: เข้าใจล่ะ ช่วยบอกสาเหตุที่ทำให้คุณออกจากงานได้หรือเปล่า?
SCP-509-JP: ……[คำหยาบคาย]เอ๊ย ต้องให้ผมนึกถึงเรื่องนั้นจริงๆเหรอ?
ดร.คุโรเสะ: ได้โปรดเถอะนะ SCP-509-JP
SCP-509-JP: ……"ยุคสมัยอันอุดมสมบูรณ์" เขาเรียกญี่ปุ่นสมัยนี้ว่าอย่างนั้น คนที่ขาดแคลนอาหารไม่ค่อยมีแล้ว อย่างหมู่บ้านที่ถูกตัดขาดเพราะแผ่นดินไหวหรือดินสไลด์
SCP-509-JP: พอไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำงานผมก็ไปต่างประเทศ ไปตามประเทศยากจน ที่ที่มีสงคราม พอได้ช่วยเหลือคนอดอยากแล้วผมก็รู้สึกอิ่มใจหน่อย
SCP-509-JP: แต่ว่าเจ้า"คุกกิงคอนเวอร์เตอร์"ของผมเนี่ยมันยังมีข้อจำกัดอยู่ ถ้าเอาของที่กินไม่ได้ใส่เข้าไปมันก็มีแต่ของที่กินไม่ได้ออกมา ผมก็รู้ว่าใส่อะไรได้บ้างแล้วจะออกมาเป็นอะไรน่ะนะ
SCP-509-JP: ตอนนั้นปี 19██ ผมไปเมืองที่มีสงครามใหญ่
SCP-509-JP: การสัญจรถูกทหารตัดขาดหมด ถ้าออกไปโดยไม่ระวังล่ะก็ได้โดนยิงตาย เกราะของผมนี่ยังกะมีขนงอกเป็นลูกปืนเบี้ยวๆ ไม่นานอาหารก็หมด รู้ตัวอีกทีผมก็เอาซากพืชมาทำกินหมดแล้ว
SCP-509-JP: ไม่มีอะไรเหลือเลย ไม่มีอะไรที่กินได้……นอกจากศพคน
SCP-509-JP: มันก็ไม่ใช่จะเอาศพมากินเสียทีเดียวนะ "คุกกิงคอนเวอร์เตอร์"ทำให้ศพกลายเป็นอาหารอื่น เนื้อกลายเป็นขนมปัง เส้มผมกลายเป็นผัก เลือดกลายเป็นน้ำผลไม้ ผมบอกตัวเองว่าไม่มีทางเลือก แล้วพอได้เห็นรอยยิ้มของคนที่มากินของผมความรู้สึกผิดก็หายไป
SCP-509-JP: ก็นะ ศพนี่มีเหลือเฟืออยู่แล้ว แล้ววันหนี่งพวกเขาก็หิวกัน มาขออาหารกินจากผม
SCP-509-JP: ผมก็ทำไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนทุกที รู้สึกอีกก็กำลังทำอาหารอยู่ ……เป็นเด็กคนหนึ่ง ตายแล้ว
SCP-509-JP: แล้วพวกเขาก็รู้ว่าผมเอาอะไรมาทำอาหาร หลังจากนั้นก็ไม่มีใครมากินของผมอีก ผมก็เลย……คงจะ……[เงียบอยู่สิบวินาที]
ดร.คุโรเสะ: ……โปรดเล่าต่อด้วย
SCP-509-JP: ……ผมคงจะสติแตก ทำอาหารต่อไปให้ทุกคนกินกันหรือเปล่า? จำไม่ค่อยได้ แต่ก็คงเป็นอย่างนั้นแหละ
SCP-509-JP: แล้วความจำก็ผ่านไป รู้ตัวอีกทีรอบตัวก็มีแต่กองอ้วกกับศพของพวกนั้น คงจะ…ไม่ยอมกิน…แต่ก็ถูกบังคับให้กิน สำลักอ้วกที่ถูกยัดเข้าไปในคอ บางคนก็เหลือครึ่งตัว ผม… คอนเวอร์เตอร์…
SCP-509-JP: พลังของผมช่วยใครไม่ได้เลย!! ผมน่ะ…อะไรกัน……! พอกันที!!
ดร.คุโรเสะ: ช่วยสงบสติอารมณ์ด้วย SCP-509-JP
SCP-509-JP: ……แล้วผมก็กลับญี่ปุ่น ที่ที่ไม่มีคนอดอยาก แต่เวลาเห็นหน้าใครผมก็นึกถึงใบหน้าของพวกนั้นที่ตายไปทั้งน่้ำมูกน้ำตาแล้วก็อ้วก……
ดร.คุโรเสะ: หลังจากนั้นคุณทำอย่างไรต่อ?
SCP-509-JP: ผมไม่อยากเจอคนอีกก็เลยไปอยู่ในเขา ……ไม่ต้องคิดเวลากินอะไร แล้วผมก็เจอเจ้าหน้าที่ของคุณ
ดร.คุโรเสะ: ขอบคุณที่มาคุยกันนะ SCP-509-JP การสัมภาษณ์สิ้นสุดเพียงเท่านี้
<จบบันทึก>