วัตถุ# SCP-507
ระดับ: Safe
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-507 ได้รับอนุญาตให้เดินเที่ยวทั่วศูนย์ได้ตามใจชอบ โดยแน่นอนว่าต้องไม่ละเมิดมาตรการความปลอดภัยใดๆ ตอนที่ SCP-507 ออกจากห้องพักส่วนตัวนั้นต้องมีเจ้าหน้าที่หนึ่งคนตามไปด้วย ซึ่งตอนนี้แล้วก็เพียงเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่หายตัวไปโดยที่ศูนย์ไม่รู้เรื่อง ไม่ควรแตะต้องร่างกายของ SCP-507 หลังจากสองสัปดาห์นับจากที่มันหายตัวไปครั้งล่าสุด ถ้าจะต้องตั้งระเบียบล่ะก็ ความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นในการละเมิดมาตรการนี้ก็เป็นการลงโทษที่พอเพียงอยู่แล้ว
เมื่อ SCP-507 หายตัวไป คณะทีมงานก็จะคอยมองหามันในเวลาที่จะกลับมา มันมีเครื่องติดตามตัวอยู่ด้วย และการตรวจสัญญาณวันละครั้งก็พอจะใช้ระบุได้ว่ามันกลับมาหรือยัง หากมันกลับมาภายในหรือใกล้กับศูนย์ SCP-507 ก็จะกลับห้องพักเอง ส่วนในกรณีอื่น ก็อาจให้เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบสามคนไปรับกลับมาได้ เมื่อมันกลับมาแล้ว SCP-507 ก็จะอาจได้รับการตรวจสอบทางกายภาพได้จนถึงกระทั่งเวลาผ่านไปสองสัปดาห์
อนึ่ง SCP-507 ได้รับอนุญาตให้ใช้คอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตได้ในห้องพัก (ผ่านพร็อกซีซึ่งควบคุมการอัพโหลดข้อมูลอย่างเข้มงวด) และอาจทำเรื่องขอใช้ พบปะ หรือร่วมในการทดลอง SCP ระดับ Safe และ Euclid ที่ไม่มีผลกระทบด้านลบทางจิตหรือมีผลแพร่ระบาดได้ อันนี้เป็นเพราะ SCP-507 มีประวัติดีอย่างต่อเนื่อง และถ้ามันคิดจะหนี มันก็คงหนีไปด้วยความสามารถข้ามมิติของมันไปนานแล้ว SCP-507 ยังมีสมรรถนะทางกายที่ต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานแทบทุกด้าน ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด เจ้าหน้าที่ของสถาบัน SCP คนไหนๆก็สามารถกำจัดมันได้ง่ายๆ
รายละเอียด: SCP-507 เป็นชายหนุ่มเชื้อสายคอเคเซียน ผมสีบลอนด์ ตาสีเขียว ลักษณะภายนอกไม่มีอะไรเด่นนอกจากจะออกท้วมเล็กน้อยและพูดติดสำเนียงที่ระบุได้ยาก แม้ว่า SCP-507 จะมีชื่ออยู่แล้วจากได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างแสนจะธรรมดา มันก็ดูจะสนุกกับการให้คนอื่นตั้งชื่อเล่นให้ แทนการบอกข้อมูลนี้ ขณะนี้ SCP-507 จะตอบสนองกับชื่อ ทอมมี, สตีฟ. บรูโต, กาย, ฮูดินี และ แกรบน็อคจอมทำลายล้าง
SCP-507 ถูกค้นพบที่โรงพยาบาลโรคจิต ████ ██ เมื่อการตรวจสอบข้อมูลการหลบหนีของมันหลายครั้งทำให้ตระหนักถึงความสามารถของมัน ข้อมูลพวกนั้นถูกอายัดไว้หมดแล้ว และได้รับตัว SCP-507 มาด้วยเหตุผลว่าจะย้ายไปที่ที่การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาขึ้น
ตอนแรกนั้นมีทฤษฏีว่า SCP-507 เทเลพอร์ทได้ เนื่องจากจู่ๆมันก็หายตัวไปจากที่หนึ่ง และที่สุดแล้วก็จะไปปรากฏตัวในอีกที่หนึ่ง การสัมภาษณ์ในภายหลังจึงยืนยันได้ว่าความสามารถของมันทำแบบนั้นได้จริง แต่มันก็เป็นเพียงผลข้างเคียงจากความสามารถจริงเท่านั้น SCP-507 บอกว่าตอนที่มันหายตัวไปนั้น จริงๆแล้วมันไปปรากฏตัวในมิติคู่ขนาน ซึ่งตำแหน่งนั้นมักจะเป็นที่เดิม และสภาพอากาศและคนที่พบนั้นมักจะต่างออกไป วัตถุยืนกรานว่ามันไม่สามารถควบคุมเวลาและระยะเวลาที่มันหายไปได้ ซึ่งก็ดูเหมือนจะยืนยันได้จากการที่มันมักหายตัวไปในจังหวะที่ไม่สะดวก อย่างขณะที่กำลังพูดไม่จบประโยค ขณะนอนหลับ หรือแม้แต่ขณะใช้บริการสาธารณะของศูนย์ ถ้า SCP-507 ย้ายตำแหน่งในมิติคู่ขนาน ตอนที่มันกลับมาก็จะปรากฏตัวในบริเวณที่สอดคล้องกันในโลกของเราด้วย ตัวอย่างของมิติคู่ขนานที่ SCP-507 เคยไปมานั้นสามารถดูได้ใน เอกสาร #507-00
สภาพจิตใจของ SCP-507 ไม่มีความแตกต่างอย่างเด่นชัดจากคนธรรมดา มันสารภาพว่ามันชอบเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติและตำนานปรัมปรามานานแล้ว ซึ่งทำให้ต่อมาได้รับอนุญาตให้มีปฏิสัมพันธ์กับ SCPs ที่ไม่เป็นอันตรายได้ SCP-507 ชอบพบปะกับ SCPs ที่มีสติปัญญาอื่นๆมาก ครั้งนึงเคยขอ ”พักร้อน” ไปเยี่ยม SCP-082 ซึ่งในที่สุดก็ได้รับอนุญาตหลังจากที่ SCP-507 ตื๊ออยู่นาน โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เอกสาร #507-00: ตัวอย่างของที่ที่น่าจะเป็นโลกต่างมิติซึ่ง SCP-507 หลุดไป พร้อมคำร้องที่มันขอหลังกลับมาแล้ว
วัตถุปรากฏตัวในที่มืดสนิท ทำให้เชื่อว่าเป็นในอาคารหรือไม่ก็ใต้ดิน หลังจากที่ควานหาทางออกไปมาครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงเหมือนลมหายใจอุดอู้อยู่ใกล้ๆ วัตถุจึงตัดสินใจหมอบอยู่ที่มุมที่ใกล้ที่สุดและ”รอจนถึงเวลา” ดีกว่าจะไปเจอเจ้าสัตว์นั่น
- คำขอ – ไฟฉายธรรมดา ซึ่งตอนนี้มันพกติดตัวตลอดเวลา
วัตถุปรากฏตัวในอาคารเดิม แต่สภาพเหมือนไม่มีการใช้งานมานานมาก เมื่อสำรวจไปจึงพบศพจำนวนมากอยู่เกลื่อน โดยแต่ละศพเน่าเปื่อยมากและปกคลุมด้วยรา เมื่อเห็นว่า ”ศพ” พวกนั้นหดและขยายตัวเป็นจังหวะเหมือนกำลังหายใจ วัตถุจึงพยายามออกจากอาคาร แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อเปิดประตูออกและพบว่าโลกภายนอกนั้นเต็มไปด้วยราพวกนี้
- คำขอ – ยาต้านเชื้อราอย่างแรง และผู้เชี่ยวชาญด้านเห็ดราเพื่อช่วยระบุลักษณะของรา ไม่สามารถหาประเภทของราที่ตรงกันได้ แต่มันก็มีลักษณะหลายๆประการคล้ายกับ Cordyceps Fungi (ดู ข้อมูลเพิ่มเติม 507-02)
ตอนที่กลับมานั้น วัตถุเอาแต่พูดว่า “แมงมุมเต็มไปหมด” และไม่ยอมขยายความใดๆ
- คำขอ – ปืนพกแบบไหนก็ได้ ได้รับอนุมัติภายใต้ข้อตกลงว่าเป็นปืนที่ใช้ยิงกระสุนยางเท่านั้น
วัตถุปรากฏตัวอีกครั้งในที่มืดและมีเสียงลมหายใจ เมื่อเปิดไฟฉายก็ต้องแปลกใจที่ได้พบกับชายในชุดธุรกิจสีดำสวมแว่นกันแดด ผู้มีรอยยิ้มที่กว้างอย่างไม่น่าเชื่อ คนที่ยิ้มนั้นค้อมตัวมาหา SCP-507 ตอนที่เปิดไฟฉาย ทำให้หน้าของทั้งคู่เกือบชนกัน คนที่ยิ้มนั้นพูดว่า “กลับมาเร็วจัง?” วัตถุปิดไฟฉายแล้วยิงปืนไปทางที่คนคนนั้นอยู่จนกระสุนหมด ก่อนหมอบที่มุมเหมือนเดิมอยู่จนกลับมาอีกครั้ง
- ไม่มี
บุคลากรระดับ 2 ขึ้นไปสามารถดูรายการเต็มได้ใน เอกสาร #505-3B
บุคลากรที่ได้รับคำอนุญาต 2/507 ให้ดู บทสัมภาษณ์ 507-G สำหรับหลักฐานของการข้ามมิติที่น่าสนใจ
ภาคผนวก 507-00: เจ้าหน้าที่ ████ หายตัวไปจาก [ข้อมูลปกปิด] พร้อมกับ SCP-507 ได้มีการออกตามหาทั้งสองคนอย่างเต็มที่ ก่อนที่ SCP-507 จะกลับมาเพียงคนเดียวในหนึ่งสัปดาห์ต่อมา เมื่อถามเรื่องนี้ SCP-507 บอกว่า ████ จับบ่าเขาไว้ตอนที่เขาหลุดไปมิติอื่น ทำให้ทั้งคู่ไปอยู่ในมิติคู่ขนานซึ่ง [ข้อมูลปกปิด] ทั้งสองคนคลาดกันเพราะสภาพวุ่นวายที่ตามมา และ SCP-507 หาตัวเขาไม่เจอก่อนจะกลับมามิติปกติ จึงได้ตั้งมาตรการเพิ่มจากเรื่องนี้ นั่นคือห้ามสัมผัสร่างกายของ SCP-507 หลังจากสองสัปดาห์นับจากที่มันหายตัวไปครั้งล่าสุด การตรวจสอบการหายตัวไปครั้งก่อนๆนั้นทำให้ระบุได้ว่ามันจะเว้นระยะห่างกันอย่างน้อยสองสัปดาห์เสมอ ฉะนั้นให้ถือว่าช่วงเวลานั้นจึงเป็นช่วงเวลาปลอดภัยที่แตะต้อง SCP-507 ได้ จนกว่าจะมีคำสั่งเป็นอื่น
ภาคผนวก 507-01: ผมไม่สนนะว่าเขาจะบ่นมากแต่ไหน SCP-507 จะไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นเอ็กซ์โอกับ SCP-076-2 ห้าสิบตารวด ไม่มีทาง -ดร.███
ภาคผนวก 507-02: ราที่ SCP-507 ไปพบนั้น ดูเหมือนว่าจะมีคุณสมบัติแบบเดียวกับผลการทดลองของ SCP-407
