 |
|
| ขนนกเส้นหนึ่งของSCP-469 |
|---|
วัตถุ# SCP-469
ระดับ: Keter
มาตรการกักกันพิเศษ: ให้เก็บวัตถุไว้ในห้องเก็บเสียงขนาด 15.24x 15.24x 15.24 เมตร. (50 ฟุต x 50 ฟุต x 50 ฟุต) จนกว่าจะหาวิธีกำจัดมันได้ บุคลากรทุกคนที่เข้าไปในห้องของ SCP-469 (คลาส-D เท่านั้น) จะต้องสวมชุดป้องกันเสียงสะท้อน (SPAR) ระดับมาตรฐานตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง และให้สื่อสารผ่านข้อความเป็นลายลักษณ์อักษร ภาษามือหรือการส่งข้อความเท่านั้น ห้ามมิให้ผู้ใดแตะต้องหรือแม้แต่เข้าใกล้วัตถุด้วยสิ่งอื่นใดนอกจากอุปกรณ์ตรวจสอบ
อุปกรณ์ทั้งหมดที่ถูกนำเข้าไปในห้องกักกันของ SCP-469 จะต้องส่งเสียงให้น้อยที่สุดหรือไม่ส่งเสียงเลย อนุญาตให้ใช้โทรศัพท์มือถือได้สำหรับการสื่อสารระหว่างบุคลากรตราบเท่าที่ปิดเสียงไว้ ห้ามตีระฆังใกล้กับ SCP-469 โดยเด็ดขาด (ไม่น้อยกว่า 15.24 เมตร) รวมถึงเสียงเตือนและเสียงระฆังที่ถูกบันทึกไว้
รายละเอียด: SCP-469 มีลักษณะเป็นกองของปีกนกขนาดใหญ่กองมหึมา ที่มีขนสีขาว มันขดเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 8.84 เมตร (29 ฟุต) และมีน้ำหนักหนักหลายตัน ปีกแต่ละข้างมีขนาดและความกว้างแตกต่างกันไป ตั้งแต่ไม่กี่เซนติเมตรไปจนถึงหลายเมตร โดยปีกที่ใหญ่ที่สุดมีความยาวอย่างน้อย 53 เมตร (173.8 ฟุต) และแตกแขนงออกจากกันในรูปแบบคล้ายแฟร็กทัล
ภาพถ่ายเอกซเรย์ได้เผยให้เห็นว่าปีกของมันมีกระดูกขนาดเล็กคล้ายกระดูกสันหลังต่อกันคล้ายโซ่ ซึ่งตรงข้ามกับปีกนกทั่วไปที่ประกอบไปด้วยกระดูกยาวๆ ไม่กี่ชิ้น เพราะโครงสร้างกระดูกนี้ทำให้ปีกแต่ละข้างมีความยืดหยุ่นเป็นพิเศษคล้ายกับงู โซ่กระดูกเหล่านี้ยังสามารถ "ล็อค" เข้าด้วยกันเพื่อสร้างโครงสร้างที่แข็งขึ้นเพื่อช่วยในการบินหรือการป้องกัน ที่ศูนย์กลางของมวลคือสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์ขนาดใหญ่ สูงประมาณ 6 ม. (19.6) ฟุต ขดอยู่ในท่าคล้ายทารก โดยมีปีกทั้งหมดติดอยู่ที่กระดูกสันหลัง รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับหุ่นคล้ายมนุษย์นี้ไม่เป็นที่รู้จัก เนื่องจากความหนาแน่นของทั้งปีกและลำตัวทำให้ยากต่อการศึกษาจากระยะไกล
SCP-469 ดูเหมือนจะ "กิน" เฉพาะคลื่นเสียงเท่านั้น โดยมันจะใช้พลังงานที่ได้รับจากเสียงเพื่อสร้างปีกและขนที่ใหม่และใหญ่ขึ้น รวมทั้งซ่อมแซมส่วนที่เสียหายด้วย ยิ่งเสียงดังและ/หรือความถี่สูงเท่าไหร่ SCP-469 ก็จะเติบโตเร็วขึ้นเท่านั้น แม้ว่ามันจะคงอยู่ได้ด้วยเสียงใดๆ ก็ตาม แต่ดูเหมือนว่ามันจะชอบเสียงที่เป็นจังหวะ/เสียงดนตรี โดยเฉพาะเสียงที่เกิดจากระฆัง (ดูบันทึกเหตุการณ์ 469-01) อย่างไรก็ตาม ตัว SCP-469 นั้นดูเหมือนจะไม่ส่งเสียงใดๆ เนื่องจากโครงสร้างที่ดูดซับเสียงของขนนก
มนุษย์และสัตว์ที่สัมผัสหรือเข้าใกล้มันจะถูกห่อหุ้มด้วยปีกที่สยายออกและดึงเข้าไปภายในอย่างรวดเร็ว แม้ขนนกนั้นจะดูอ่อนนุ่ม ขนแต่ละเส้นก็มีปลายที่แหลมคมซึ่งจะแทงทะลุเข้าไปในเสื้อผ้าและเนื้อ แล้วปล่อยสารพิษซึ่งกระตุ้นประสาทให้ไวต่อความเจ็บปวดมากขึ้นพร้อมกับสารกระตุ้นเพิ่มเติมที่ป้องกันไม่ให้เหยื่อหมดสติ มันทำสิ่งนี้เพื่อจะทำให้เหยื่อกรีดร้องเสียงดัง โดย SCP-469 จะกินเสียงไปเรื่อยๆ จนกว่าเหยื่อจะสลบหรือเสียชีวิตเพราะเสียเลือด SCP-469 ทำให้เราสูญบุคลากรไปสี่คนด้วยวิธีนี้ สิ่งที่ตายแล้วหรือไม่มีชีวิตนั้นจะสัมผัส SCP-469 ได้โดยไม่มีผลอะไร
การพยายามกำจัด SCP-469 ที่ผ่านมานั้นล้มเหลวทั้งหมด ตอนแรกนั้นได้ใช้เครื่องพ่นไฟ แต่เสียงจากการจ่ายเชื้อเพลิงและเสียงไฟเผาไหม้นั้นทำให้ SCP-469 โตขึ้นเร็วกว่าที่ถูกทำลายไป การตัดด้วยอุปกรณ์ตัดและเฉือนนั้นต้องทำในระยะประชิดจึงล้มเหลวและทำให้เสียเจ้าหน้าที่ไปสองคน มีกำลังการเสนอให้ใช้กรด
บันทึกเหตุการณ์ 469-01: ในวันที่ ██/██/2013 ระหว่างการพยายามเก็บตัวอย่างขนนกจาก SCP-469 โทรศัพท์ของนักวิจัยวอเทอร์ได้ส่งเสียงกระดิ่ง1ส่งผลให้ SCP-469 ตื่นขึ้นทันที มันได้กางปีกจำนวนมากออกและยืนขึ้น โดยมีปีกขนาดเล็กจำนวนมากห่อหุ้มร่างมนุษย์ในลักษณะที่คล้ายกับแผ่นเกราะ2 จากนั้นวัตถุก็หนีออกจากห้องขังโดยเปิดเพดานออกแล้วปืนขึ้นไปที่ชั้นบน มันทำอย่างนี้ซ้ำๆ จนกระทั้งมันไปถึงหลังคาด้านนอก หน่วยรักษาความปลอดภัยยิงใส่ SCP-469 ขณะที่มันเจาะเพดานขึ้นไปผ่านอาคาร แม้ว่าการยิงด้วยอาวุธขนาดเล็กจะไม่ประสบความสำเร็จในการทำให้วัตถุช้าลง แม้ว่ามันจะส่งผลให้ขนนกจำนวนมากร่วงหล่นลงมา ทำให้บุคลากรหลายคนที่แตะต้องพวกมันได้รับบาดเจ็บ3
เมื่อขึ้นไปมันถึงดาดฟ้า SCP-469 ก็ยกแขนขึ้นเหนือศีรษะ กระโดดขึ้นไปในอากาศ และเริ่มบินตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า ด้วยความเร็วมากกว่า 1,200 ไมล์ต่อชั่วโมง คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นทำให้หลังคาอาคารได้รับความเสียหาย ในขณะเดียวกับปีกของมันขับเคลื่อนมันไปในอากาศ ด้วยการกระพือปีกแต่ละครั้ง SCP-469 ก็บินสูงขึ้นและเร็วขึ้น แต่ก็ขนร่วงมากขึ้นตามความเร็วของแต่ละครั้ง การสังเกตพบว่า ในการกระพือปีกครั้งที่สาม SCP-469 เริ่มสูญเสียความเร็วลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากขนของมันหายไป เมื่อกระพือปีกครั้งที่ห้า SCP-469 สูญเสียขนไปประมาณ 50% และร่วงลงสู่พื้น ดูเหมือนว่ามันจะใช้กรงเล็บตระกุยขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสิ้นหวังพร้อมกับกระพือปีกเร็วขึ้น จนในที่สุดก็ตกลงไปในป่าบริเวณใกล้เคียง ห่างจากจุดเริ่มต้นประมาณ 1.2 กิโลเมตร
SCP-469 ถูกเก็บกู้โดยปราศจากการต่อต้านและถูกขังไว้ในห้องขังชั่วคราวจนกว่าห้องกักกันเดิมจะถูกซ่อมแซมเสร็จ ประมาณห้าเดือนหลังจากถูกกักกันอีกครั้ง SCP-469 ก็กลับสู่ตำแหน่งเดิมของทารกในครรภ์และไม่แสดงอาการก้าวร้าวหรือเคลื่อนไหวกะทันหัน แม้ว่านักวิจัยจะอ้างว่าได้ยินเสียงคล้ายเสียง "ร้องไห้อู้อี้" จาก SCP-469 ก็ตาม
