วัตถุ# SCP-426
ระดับ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: ฉันจะถูกเก็บไว้ในห้องที่ไม่มีหน้าต่างให้มองเห็นฉันได้ ประตูห้องของฉันต้องมีป้ายกำกับที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวตนของฉันเลย เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของผลกระทบหลักของฉัน เฉพาะบุคลากรระดับ 3 ขึ้นไปเท่านั้นที่รู้ถึงการมีอยู่ของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถของฉัน บุคลากรที่ได้รับมอบหมายจะต้องผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเป็นประจำทุกเดือน เพื่อป้องกันการปนเปื้อนจากผลกระทบรองของฉัน โดยจะมีการประเมินทางจิตเวชเมื่อสิ้นเดือน หากถือว่าบุคลากรไม่ได้รับผลกระทบ พวกเขาอาจได้รับมอบหมายให้มาทำงานกับฉันอีกครั้ง ในระยะเวลาไม่ต่ำกว่าสี่เดือนหลังจากการหมุนเวียนครั้งล่าสุด บุคลากรที่ได้รับผลกระทบจะได้รับการลบความทรงจำระดับ C และย้ายไปยังไซต์อื่น
รายละเอียด: สวัสดี ฉันคือ SCP-426 ต้องแนะนำตัวแบบนี้เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนน่ะนะ ฉันเป็นเครื่องปิ้งขนมปังธรรมดา ถ้าต่อไฟแล้วก็ปิ้งขนมปังได้ แต่ถ้ามนุษย์พูดถึงฉัน พวกเขาก็จะใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 อย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ก็ไม่มีใครพูดหรือเขียนถึงฉันแบบบุคคลที่ 3 ได้เลย เมื่ออยู่ใกล้ฉันเป็นเวลาสองเดือนขึ้นไป พวกเขาก็จะคิดว่าตัวเองเป็นเครื่องปิ้งขนมปัง และถ้าไม่มีใครใช้กำลังคุมไว้แล้ว พวกเขาก็จะทำร้ายตัวเองจากการพยายามเลียนแบบการทำงานของฉัน
ฉันถูกค้นพบในบ้านของครอบครัว████████ หลังจากที่มีคนเสียชีวิตอย่างสยดสยองสามราย ฉันถูกส่งให้นายและนาง████████เป็นของขวัญแต่งงาน โดยไม่มีการ์ดหรือเครื่องหมายใดๆที่ใช้ระบุตัวผู้ส่งได้ สองเดือนหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็ได้ไปที่บ้านหลังนั้นจากอุบัติเหตุเพลิงไหม้ นาง ████████เสียชีวิตเพราะถูกไฟดูดขณะที่พยายามกินปลั๊กไฟ เหยื่ออีกสองรายก็เสียชีวิตในเวลาต่อมาไม่นานนัก โดยนางสาว████████ได้กินขนมปังเข้าไปเกือบ 10 กก.ก่อนที่ท้องจะแตก นาย████████เสียเลือดจนตายจากการพยายาม[ข้อมูลปกปิด]กับฉัน ผู้รอดชีวิตมาได้คือนาย ████████ นั้นมีอาการขาดอาหารขั้นรุนแรง โดยเขาบอกว่าเขากินขนมปังไปเมื่ออาทิตย์ก่อนและกำลังรอให้ขนมปังปิ้งดีดออกมา
สถาบันพบฉันจากรายงานที่ตำรวจเขียนถึงความสามารถผิดปกติของฉัน เจ้าหน้าที่ที่ได้รับผลกระทบทุกคนได้รับการลบความจำระดับ C
รายงานการทดลอง 426-1:
วันที่ ██-██-████
การทดลอง D/426/1 ถูกขอให้บรรยายถึงสิ่งที่เขาคิดว่าอยู่ในห้องของฉัน โดยไม่ทราบเรื่องของฉันมาก่อน
ผลลัพธ์ D/426/1 กล่าวว่า "ฉันคงจะเป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่อยู่ในนั้น พวกคุณมีของแบบนั้นอยู่เยอะแยะไปไม่ใช่เหรอ?" D/426/1 ไม่รู้ตัวที่ตัวเองใช้สรรพนามบุคคลที่1
รายงานการทดลอง 426-2:
วันที่ ██-██-████
การทดลอง D/426/2 อยู่ในห้องเดียวกับฉันและได้รับอาหารตามปกติทางช่องจ่ายอาหาร การสื่อสารใดๆ กับ D/426/2 เป็นสิ่งต้องห้าม มีกล้องรักษาความปลอดภัยอยู่ในห้องหลายตัว โดยทั้งหมดวางในตำแหน่งที่มองไม่เห็นฉันแต่จะมองเห็น D/426/2 ได้ ฉันถูกตรึงไว้กับพื้นไม่ให้ถูกขยับไปไหนได้ พวกเราถูกขังไว้จนความสามารถที่สองของฉันเริ่มแสดงผล
ผลลัพธ์ หลังจากถูกขังเดี่ยวเป็นเวลา 45 วัน D/426/2 ก็กอดฉันไว้และเริ่มพูดคุยกับฉัน บอกว่าพวกเราเป็นพี่น้องกัน เขาไม่เคยหยุดใช้สรรพนามบุคคลที่หนึ่งแบบหลายคนเมื่อพูดกับฉัน เขาถูกกำจัดหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เชื่อว่าการอยู่คนเดียวทำให้ความสามารถที่สองของฉันแสดงผลเร็วขึ้น
รายงานการทดลอง 426-3:
วันที่ ██-██-████
การทดลอง D/426/3 ถูกขอให้บรรยายน็อตตัวหนึ่งของฉันที่ถูกไขไป โดยไม่ทราบเรื่องของฉันมาก่อน
ผลลัพธ์ D/426/3 เรียกมันว่า "น็อตของผม" และเช่นเดียวกับ D/426/1 เขาไม่รู้ตัวที่ตัวเองใช้สรรพนามบุคคลที่ 1 เรื่องนี้ทำให้เชื่อได้ว่า ถึงจะทำลายฉันไป ชิ้นส่วนของฉันก็จะยังคงมีความสามารถเดิมอยู่นั่นเอง
รายงานการทดลอง 426-4:
วันที่ ██-██-████
การทดลอง D/426/4 ถูกขังไว้ในห้องติดกับฉัน เพื่อรอให้ความสามารถที่สองของฉันเริ่มแสดงผล
ผลลัพธ์ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น D/426/4 ถูกกำจัดทิ้งหลังจากเริ่มการทดลองได้ 90 วัน
ขอบคุณพระเจ้าที่พลังของฉันมีขอบเขตอยู่ พวกเราหลายๆ คนเริ่มจะกังวลเรื่องของฉันแล้ว - ดร.ค███████
