SCP-408 ในช่วงอำพรางตัว
วัตถุ# SCP-408
ระดับ: Safe
มาตรการกักกันพิเศษ: ตาข่ายนกที่กั้นไว้นั้นต้องมีบุคลากรระดับ 2 ซึ่งมีภูมิหลังด้านชีววิทยาหรือการเลี้ยงผีเสื้อคอยดูแลอย่างเหมาะสม ให้ควบคุมระดับความชื้นให้เหมาะสมและบันทึกไว้ทุกวัน และเอาไปสำรองข้อมูลที่ศูนย์-17 รางใส่อาหาร 200 อันนั้นต้องคอยใส่น้ำเชื่อมทุกสัปดาห์และดูแลอย่างเหมาะสม
รายละเอียด: SCP-408 เป็นฝูงผีเสื้อขนาดใหญ่ ซึ่งขณะที่ไม่พรางตานั้นจะดูเหมือนผีเสื้อม้าลาย SCP-408 มีพฤติกรรมเหมือนเป็นตัวเดียวกันเสมอ คาดว่าพวกมันมีจิตสำนึกที่สื่อถึงกันเป็นหนึ่งเดียวในฝูง ขณะอยู่นิ่งๆนั้น SCP-408 จะใช้สี ลวดลาย และแม้แต่พื้นผิวของสภาพแวดล้อม ทำให้มันดูเหมือนล่องหน เมื่อถูกคุกคาม SCP-408 จะใช้รูปร่างของสิ่งมีชีวิตที่อันตรายเพื่อป้องกันตัว เช่น ฝูงสิงโต ไทรันโนซอรัส เร็กซ์ และที่สำคัญ SCP-682 (ดูบันทึกเหตุการณ์ SCP-682-C)
SCP-408 ความสามารถในการสื่อสารและใช้เหตุผล โดยใช้ความสามารถในการเปลี่ยนสืสร้างคำและประโยคเพื่อสื่อสารกับนักวิจัยได้ การทดสอบ IQ ของมันนั้นวัดได้ที่ 109 หรือสูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย แต่ถ้าแยกส่วนหนึ่งของฝูงออกมาแล้ว ก็มีรายงานว่ามันทำได้คะแนนต่ำกว่า ทำให้มีทฤษฏีว่า SCP-408 แบ่งปันการรับรู้แยกไปในฝูง ณ วันที่ ██-██-████ SCP-408 ชอบให้เรียกมันด้วยหมายเลข SCP
SCP-408 ถูกเก็บมาจาก██████ ประเทศบราซิล หลังจากที่ได้รายงานจากผู้คนในท้องถิ่นและทีมตัดไม้ว่าแผนที่ที่พวกตนใช้นั้นขาดความแม่นยำอย่างมากเรื่องขนาดของป้าชื้น หลังจากที่ได้รับรายงานว่ามีการพบสัตว์แปลกๆซึ่งไม่เคยพบในป่าดิบชื้น และบางตัวก็ไม่เคยพบในโลกด้วยซ้ำ เจ้าหน้าที่ของสถาบันก็ได้เข้าตรวจสอบและค้นพบ SCP-408 เมื่อทราบว่าพวกมันมีสติปัญญา ดร.███████ที่ตามพวกเจ้าหน้าที่ไปด้วยก็ได้พูดคุยกับ SCP-408 และเกลี้ยกล่อมให้มันตามเขากลับมาที่ศูนย์-17 ซึ่งเป็นที่อยู่ปัจจุบันของมันได้
ภาคผนวก 408-A: เรื่องที่ SCP-408 รู้จัก SCP-682 นั้น กำลังอยู่ระหว่างการสืบสวนว่ามีข้อมูลรั่วไหลหรือไม่
เหตุการณ์ 408-A: เนื่องจากบุคลากรที่ได้รับมอบหมายไม่ได้เติมน้ำเชื่อมให้ SCP-408 พวกมันจึงตัดสินใจหากินด้วยวิธีของมันเอง โดยการแปลงรูปร่างเป็นบุคลากรระดับ 1 หลายคนและเกลี้ยกล่อมให้คนที่ผ่านไปเปิดประตูตาข่าย ทำให้พวกมันหนีเข้าไปในศูนย์-17 ได้ วันนั้นมีรายงานของเหตุการณ์ประหลาดจากพนักงานมากมายตลอดทั้งวัน ตั้งแต่กำแพงเปลี่ยนสีไปจนถึง SCP-529 จำนวนเป็นโหลๆเดินอยู่ตามทางเดิน ศูนย์-17 ปิดตัวเองและเข้าสู้ภาวะเตือนภัยระดับเดลตาหลังจากที่ดูเหมือนจะเกิดการกักกันแตกถึง 90% ดร.คอนดรากี หัวหน้าทีมวิจัย 408 ออกปฏิบัติงานข้างนอกวันนั้นพอดี จนกระทั่งเขากลับมา ความจริงว่าทั้งหมดเกิดจากภาพลวงตาจึงได้เปิดเผยและ SCP-408 กลับเข้าตาข่าย มีความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ยกเว้นที่ห้องพักพนักงานซึ่งไม่มีสารเพิ่มความหวานเลยตลอดสัปดาห์นั้น
หมายเหตุ: มันก็แค่น้ำเชื่อมนะ แต่ถ้าไม่มีมัน SCP-408 ก็จะทำนิสัยเสียอย่างที่เราเห็นไปแล้วเมื่อวาน โชคดีที่มันไม่ได้ทำอะไรเลวร้าย แต่คราวหน้าที่คุณจะอู้เวรดูแลก็ขอให้คิดถึงคนอื่นบ้าง แล้วก็คิดถึงตัวเองด้วย เพราะผมทนใช้ Sweet-n-Low ชงกาแฟตอนเช้าได้ไม่นานแน่ –ดร.คอนดรากี
ภาคผนวก 408-B: จากการทดสอบภาคสนาม SCP-408 สามารถทำตัวให้ล่องหนได้ตามคำสั่ง SCP-408 สามารถซ่อนตัวบุคลากรระดับ 2 ได้ห้าคนและทำให้มองไม่เห็นพวกนั้นได้ทั่วอาคาร จากการทดสอบนั้น การพรางตามีประสิทธิภาพถึง 99.997% และสามารถพรางตาได้นานห้าชั่วโมงติดต่อกันโดยไม่ต้องพักหรือฟื้นตัว ข้อเสนอให้หน่วยปฏิบัติการยืม SCP-408 ไปใช้ในภารกิจหลบซ่อนนั้นกำลังอยู่ระหว่างรอการอนุมัติ
ภาคผนวก 408-C: ใน เหตุการณ์ 239-B เคลฟ-คอนดรากี ซึ่ง SCP-408 มีส่วนร่วมด้วยนั้น ศพที่เกิดจากฝีมือของดร.เคลฟจำนวนหนึ่งได้หายไปหลังเหตุการณ์นั้น ระบบรักษาความปลอดภัยระบุว่าในช่วงเวลาหนึ่งนั้น SCP-408 ทั้งฝูงจะบินลงไปที่ศพ ก่อนที่ศพจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย การทดสอบในภายหลังนั้นระบุว่า IQ ของมันเพิ่มขึ้นบ้าง แต่เนื่องจากมันไม่ให้ความร่วมมือในการสอบถามจึงไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
บันทึกการสัมภาษณ์ 408-c
ผู้สัมภาษณ์: ดร.████ ซาไก ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-408
ดร.ซาไกนั่งในตาข่าย ส่วน SCP-408 บินวนอยู่รอบๆ รางอาหารที่เต็มไปด้วยน้ำเชื่อม
ดร.████ ซาไก: เริ่มกันที่การฟื้นตัวของพวกนายก็แล้วกัน ดูเหมือนว่าพวกนายจะเสียปริมาณไปบ้างตอนที่กำจัดเจ้า SCP-531-D นั่น
<SCP-408 ตอบกลับโดยแปลงอักษรทีละคำ>
SCP-408: คอนดรากี…อยู่ไหน?
ดร.████ ซาไก: ฉันทำหน้าที่แทนเขาในการสัมภาษณ์คราวนี้น่ะ ก็เขากำลังยุ่งเรื่องการเลื่อนตำแหน่ง เห็นว่ามีเอกสารเยอะเชียว
<…ผ่านไปครู่หนึ่ง>
SCP-408: ฉัน…สบายดี…ฟื้นตัว…ดี…อาหาร…ดี
ดร.████ ซาไก: พวกนายเพิ่มจำนวนได้ยังไงแน่เนี่ย?
SCP-408: ออ…
<หยุดไปอีกที>
SCP-408: จะซับซ้อน…ไม่…รู้…คำศัพท์
ดร.████ ซาไก: คอนดรากีสอนพวกนายพูดเหรอ?
SCP-408: อื้อ…สอน เยอะ…ด้วย
ดร.████ ซาไก: เขาสอนพวกนาย แต่นายสื่อสารกับเขาได้ยังไง?
SCP-408: ไม่…รู้…คำศัพท์…หายไป…ใน…อวกาศ
ดร.████ ซาไก: ส่วนของพวกนายที่รู้หายไปเหรอ?
SCP-408: ใช่…ฉัน…ลืม…จนกว่า…กลับมา
ดร.████ ซาไก: คำถามต่อไปนะ เมื่อหลายเดือนก่อน เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกนายกับ SCP-091-ARC กันแน่?
SCP-408: กลิ่น…หอม…คุ้นๆ…นาน…มาแล้ว
ดร.████ ซาไก: นายเคยได้กลิ่นนั่นมาก่อนเหรอ?
SCP-408: ใช่…เมื่อก่อน…นาน…ก่อน…ผู้คน
ดร.████ ซาไก: นายจะบอกว่านายอยู่มาก่อนมนุษย์หรือไง?
<SCP-408 ไม่ตอบ>
ดร.████ ซาไก: ช่างมันเถอะ ไม่สำคัญหรอก คำถามสุดท้าย
<ดร.ซาไกปิดแบบสอบถามแล้ววางลงกับพื้น>
ดร.████ ซาไก: ความสัมพันธ์ของนายกับคอนดรากีเป็นยังไงกันแน่
SCP-408: เขา…คิด…ถูก…เขา…ถูก
ดร.████ ซาไก: ไม่ใช่อย่างนั้น บันทึกแสดงว่านายอยู่กับเขา นอกการกักกัน เกือบตลอดเวลาเลย ดร.คอนดรากีละเมิดมาตรการการกักกันโดยการปล่อยพวกนายออกไป
SCP-408: ฉัน…ไม่…รู้…เรื่องนั้น
ดร.████ ซาไก: แกต้องยอมรับมา ฉันจะได้เอาไปรายงานเบื้องบน รู้มั้ยว่าฉันทำอะไร ก่อนที่ไอ้เลวนั่นจะเอาฉันมาเป็น "ผู้ช่วย" น่ะ? ฉันเป็นหัวหน้าทีมวิจัยของ SCP ระดับ Safe ที่ไม่ใช่คนทั้งหมดนะโว้ย แล้วนี่ ฉันต้องมาสัมภาษณ์แมลงเวรนี่! ฉันจะเขี่ยมันออกไป เบื้องบนไม่ปล่อยมันไว้แน่
<SCP-408 เริ่ม "หัวเราะ" ซึ่งจากบันทึกนั้นมันกำลังแปลงสภาพเป็นใบหน้าล้อเลียน>
ดร.████ ซาไก: แก…หัวเราะเยาะฉันเรอะ!? ฉันกำลังจะกำจัดเพื่อนตัวน้อยของแก แล้วแกก็ขำเนี่ยนะ?
<SCP-408 เปลี่ยนภาพที่แสดง ดูเหมือนจะเป็นถ่ายทอดสด ดร.คอนดรากีในห้องทำงานใหม่ของเขา>
ดร.████ ซาไก: ไม่…เป็นไปไม่ได้! ฉันอ่านบันทึกนั่นแล้ว แกทำอย่างนั้นไม่ได้! แกทำอย่างนั้นไม่ได้นะ!
<ดร.ซาไกพยายามทำร้าย SCP-408 ยามเข้ามาเจอ ดร.ซาไกที่นอนขดตัวในท่าคุดคู้ในภายหลัง แสดงอาการของความเครียดหลังเหตุการณ์โหดร้าย>
