วัตถุ #: SCP-2317-J
ระดับ: Apollyon1 Safe
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-2317-J ต้องถูกปิดอยู่ตลอดเวลา และห้ามเปิดในทุกกรณี บุคลากรต้องถูกเตือนอยู่ตลอดว่า ไม่ว่าเสียงอีกฝั่งจะพูดว่าอย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตด้านหลัง SCP-2317-J มีแค่ SCP-2317-JK
กระดาษโน้ตที่เขียนไว้ว่า: "ห้ามเปิด โดยเด็ดขาด - scp 2317 jk อยู่ข้างใน (ต้องการที่จะเขมือบโลกทั้งใบ)" ต้องติดไว้บน SCP-2317-J อยู่ตลอดเวลาเพื่อเป็นวิธีสุดท้ายในการป้องกันการเปิด SCP-2317-J
รายละเอียด: SCP-2317-J เป็นประตูที่ทำงานเหมือนประตูเชื่อมมิติ ที่เชื่อมกับจักรวาล กัปปะ-เอราคิซ พื้นที่ที่สามารถเข้าถึงได้ภายหลังของ SCP-2317-J เป็นนาเกลือที่กว้างหลายกิโลเมตร เดิมที SCP-2317-J มีเสาหินอ่อนอยู่เจ็ดต้น แต่มันถูกทำลายทั้งหมดโดย SCP-2317-JK
SCP-2317-JK คือสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์สูงสองร้อยกิโลเมตร และอ้วน ที่เคยถูกกันกันไว้โดยตะขอเจ็ดอันที่ทุกฝังไว้บนหลังมัน และเชื่อมต่ออยู่กับเสาหินอ่อนทั้งเจ็ดต้นที่พบในจักรวาล กัปปะ-เอราคิซ ตะขอหรือเสาแต่ละอันที่กล่าวมาได้พังลง, ทำให้ปล่อย SCP-2317-JK ออกมาได้
ภาคผนวก #1: การตื่นขึ้นของ SCP-2317-JK
หลังจากการพังลงของโซ่อันที่เจ็ด การตื่นขึ้นของ SCP-2317-JK ก็ได้ถูกคาดเดาเอาไว้ O5-13 ได้เดินทางมาถึงที่เขตการกักกัน-179 เพื่อมาดูการสิ้นสุดลงของโลกที่ใกล้เข้ามา และเพื่อเป็นวิธีสุดท้าย อาจต่อรองกับ SCP-2317-JK
พื้นรอบๆ เสาหินอ่อนทั้งเจ็ดใน SCP-2317-J แตกลงเป็นชิ้นๆ และ SCP-2317-JK โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน มันสูงกว่าสองร้อยกิโลเมตร, มีเขายาวเป็นกิโลเมตร และมันเริ่มคำราม
SCP-2317-JK: ข้าคือ กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ-กล่องดำ, ผู้เขมือบโลก! ไม่มีโลกไหนที่จะปลอดภัยจากข้า!
O5-13 และเจ้าหน้าที่สถาบันถอยกลับมาผ่าน SCP-2317-J
SCP-2317-JK: เป็นเวลามากกว่าสี่พันปี, ที่ข้าถูกขังไว้, แต่ตอนนี้ข้าเป็นอิสระแล้ว!
O5-13: ปิดประตูไปเลย, ไอ้นี้มันพวกพิเศษ ฉันไม่อยากฟังมันพูด
SCP-2317-J ถูกปิด
SCP-2317-JK: ได้เวลาหาโลกใหม่เพื่อที่จะได้ล้างแค้นของข้าสักที!
SCP-2317-JK: เอ่อ, โลกอยู่ไหนนะ?
SCP-2317-JK: อ้อ, มีประตูอยู่ตรงนั้น
มีเสียงดังเกิดขึ้นกับ SCP-2317-J.
SCP-2317-JK: เวรเอ๊ย, ข้าเผลอทำลูกบิดประตูพังด้วยนิ้วอ้วนๆ ของข้า
SCP-2317-JK: ไม่ทราบว่าท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายในอีกฝั่งนึงจะเปิดประตูให้ข้าหน่อยได้ไหม?
มีเสียงการปรึกษากันของ O5-13 และเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลการกักกันของ SCP-2317 กว่ายี่สิบนาที ในการตอบกลับต่อคำขอร้องของ SCP-2317-JK
O5-13: ไม่
SCP-2317-JK: โห อะไรว่ะ! ข้าถูกขังมากว่าสี่พันปีแล้ว ปล่อยให้ข้าพักบ้างไม่ได้เหรอ?
ภาคผนวก #2: ความพยายามในการหลบหนี
???: ขอโทษนะ? มีใครอยู่ไหม?
สิบเอก ฮานนิบาล มาสเตอร์สัน: ฮัลโหล?
???: ขอโทษนะครับ แต่คุณเปิดประตูให้หน่อยได้ไหม?
ส.อ. ฮานนิบาล: ได้สิ แปปนึงนะ… เดี๋ยวก่อนนะ นายไม่ใช่ SCP-2317-JK ใช่ไหม?
???: อะไรนะ? ไม่ๆ… ผมชื่อ… เอ่อ… KJ-7132-PCS เป็น … เอ่อ … ลูกพี่ลูกน้องเค้า?
ส.อ. ฮานนิบาล: อ้อ อืมๆ มีเหตุผลดี เดี๋ยวเปิดประตูให้นะ
KJ-7132-PCS: ขอบคุณ!
ส.อ. ฮานนิบาล ได้อ่านกระดาษโน้ตที่ติดไว้ตรง SCP-2317-J.
ส.อ. ฮานนิบาล: เดี๋ยวนะ, นายบอกว่านายเป็นใครนะ?
KJ-7132-PCS: ลูกพี่ลูกน้องของ SCP-2317-JK ไง!
ส.อ. ฮานนิบาล: เฮ้ย, จอนนี้ แวนส์, เอา เอราคิซ โคเด็กซ์ มาให้หน่อย
ผู้ช่วยการวิจัย โจนาธาน แวนส์: เอ่อ, ได้ครับ, หัวหน้า เดี๋ยวผมไปเอามาเลย
ส.อ. ฮานนิบาล และ ผ.ว. โจนาธาน อ่าน เอราคิซ โคเด็กซ์
ส.อ. ฮานนิบาล: พยายามดีนะ แต่ว่า SCP-2317-JK กินลูกพี่ลูกน้องมันไปหมดแล้ว!
KJ-7132-PCS: เอ่อ, เค้าไม่ได้กินผม?
ส.อ. ฮานนิบาล: นายคือ SCP-2317-JK, ใช่ไหมละ?
SCP-2317-JK: ข้าขอสาปแช่งแก เจ้าพวกสถาบัน! แล้วข้าจะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง!
SCP-2317-JK: มีใครอยู่ไหม?
ผู้ช่วยการวิจัย ดอกเตอร์ แจ็คสัน ชอย: ว่าไง, SCP-2317-JK
SCP-2317-JK: โอ้, ไง แจ็คสัน
ดร. ชอย: มีไรละ?
SCP-2317-JK: อย่างที่นายรู้, ฉันคือตัวประหลาดที่โหดร้าย
ดร. ชอย: ก็จริง
SCP-2317-JK: แต่, ถ้านายเปิดประตูบานนั้น, ฉันจะทำให้ความปรารถนาของนายเป็นจริงได้
ดร. ชอย: มันจะเป็นแบบที่นายจะเปลี่ยนสิ่งที่ฉันพูดเป็นแบบแย่ๆ เปล่าเนี่ย?
SCP-2317-JK: โอ้ไม่ๆ ความปรารถนาจะเป็นจริงตรงๆ ตามที่นายพูดเลย!
ดร. ชอย: การต่อรองมันเข้าข้างนายมากเลย, แต่ฉันตกลง
ขณะที่ ดร. ชอย กำลังเดินไปเพื่อที่จะเปิดประตู ส.อ. ฮานนิบาล ก็ได้เดินเข้ามาในห้องกักกัน
ส.อ. ฮานนิบาล: นายจะทำอะไร?
ดร. ชอย: SCP-2317-JK บอกว่าเค้าจะให้ความปรารถนาของฉันเป็นจริงถ้าเปิดประตู
ส.อ. ฮานนิบาล:ดีเลย! ทำเลยๆ
ดร. ชอย และ ส.อ. ฮานนิบาล เดินไปเพื่อที่จะเปิด SCP-2317-J แต่ ส.อ. ฮานนิบาล ได้อ่านกระดาษโน้ตบน SCP-2317-J
ส.อ. ฮานนิบาล: เดี๋ยวก่อนนะ… SCP-2317-JK, นายมีแผนที่จะทำอะไรถ้าเราเปิดประตูบานนี้?
SCP-2317-JK: อ้อ, กินโลกทั้งใบ, ทำให้อารยธรรมสูญสิ้น, ทำให้เกิดจุดจบของโลกและมนุษย์ชาติ, ก็นะ, วันจันทร์ธรรมดาๆ แหละ
ส.อ. ฮานนิบาล: ไอ้ปีศาจลิ้นเงินเอ๊ย!
ดร. ชอย: นายจะให้พรเราแล้วก็กินเรา!
SCP-2317-JK: อีกแล้ว! ซักวันนึง, ข้าจะต้องชนะ!
มีเสียงเคาะมาจาก SCP-2317-J
นักวิจัยอาวุโส ดอกเตอร์ วิกตอเรีย เฟลลีนี่: เฮ้ย, ใครสักคนไปดูเสียงนั้นดิ
ผ.ว. แวนส์ เดินไปหน้า SCP-2317-J.
ผ.ว. แวนส์: เอ่อ, ฮัลโหล?
???: เฮ้, ผมมีพิซซ่าขนาดใหญ่สำหรับพื้นที่การกักกัน-179
ผ.ว. แวนส์: เฮ้ย, ดร. เฟลลีนี่, ไอ้นี้บอกว่ามันมีพิซซ่ามาส่งเราว่ะ
ดร. เฟลลีนี่: เรามีเงินสำหรับพิซซ่าเปล่าว่ะ?
ส.อ. ฮานนิบาล: ไม่, พวกโอเวอร์เซียร์บอกว่าเราสั่งฟาสต์ฟูดเยอะเกินไป แล้วตัดงบเราด้วย
???: อ้อ, ไม่เป็นไรครับ, พิซซ่าอันนี้มัน, เอ่อ, ทางร้านจ่ายให้ครับ!
ดร. ชอย: พิซซ่าที่ทางร้านจ่ายให้เนี่ยนะ?
???: ใช่ครับ, มันเป็นรางวัลสำหรับ … ความความจงรักภักดีของคุณลูกค้าครับ!
ดร. เฟลลีนี่: แล้วไอ้ความจงรักภักดีนี้ มันของร้านไหนละ?
???: เอ่อ… สกาเล็ตคิง พายครับ?
ส.อ. ฮานนิบาล: เราไม่เคยสั่งพิซซ่าจากที่นั้นเลยนะ
???: เอ่อ, มันเป็นการกระตุ้นให้สั่งจากที่นั้นมากขึ้นนะครับ
ผ.ว. แวนส์: เฮ้, ฉันไม่เถียงนะถ้าจะได้พิซซ่าฟรี
ดร. เฟลลีนี่: เห็นด้วย ไปเอาพิซซ่ามาเร็ว
ผ.ว. แวนส์ เสนอเพื่อจะไปเปิด SCP-2317-J ในขณะนี้, ดร. เคน เพทอส โคร ได้เดินเข้ามาในห้องกักกัน
ดร. โคร: มีอะไรกันเนี่ย?
ดร. ชอย: เรากำลังจะได้พิซซ่าฟรีนะ
ดร. โคร: เยี่ยม! จากไหนละ?
ส.อ. ฮานนิบาล: สกาเล็ตคิง พาย, เค้าบอกว่ามันเป็นการกระตุ้นให้สั่งจากที่นั้นมากขึ้น
ผ.ว. แวนส์ เดินต่อไปที่ SCP-2317-J ดร. โคร สังเกตและอ่านกระดาษโน้ตที่ติดอยู่
ดร. โคร: เดี๋ยว, หยุดก่อน! สิ่งเดียวที่อยู่หลังประตูบานนั้นคือ SCP-2317-JK!
ผ.ว. แวนส์, ส.อ. ฮานนิบาล, ดร. ชอย, ดร. เฟลลีนี่: ห๊ะ!
ดร. ชอย: มันไม่มีพิซซ่าตั้งแต่แรกเลยใช่ไหม!?
SCP-2317-JK: และข้าก็เกือบจะทำสำเร็จแล้ว, ถ้าไม่มีแกและหมาของพวกเจ้า!
เนื่องจากการที่เจ้าหน้าที่การกักกัน SCP-2317-J นัดเวลาวันพักร้อนกันได้แย่มาก, การทำงานจึงมี D-คลาสมาทำแทนทุกตำแหน่ง
SCP-2317-JK: เฮ้ย, สัปดาห์นี้ไม่เล่นหมากรุกกันเหรอว่ะ?
D-4231: เราไม่ใช่คนปรกติ, พวกเราเป็นคนชั่วคราว
D-คำเสนอของทอฟโท ช่าย, เราเป็นแค่พวกอาชญากรที่มาทำงานนะ
SCP-2317-JK: ไม่ทราบว่าพวกนายจะสนใจในการเปิดประตูบานนี้ไหม?
D-4231: พวกเค้าบอกชัดเจนเลยว่าห้ามทำเรื่องนั้น เอาจริงๆ มันเป็นสิ่งเดียวที่เราห้ามทำด้วยซ้ำ
SCP-2317-JK: โห อะไรว้า, ใช้ชีวิตให้คุ้มหน่อยเซ้! ทำไรสนุกๆ บ้าง! แหกกฎซักหน่อย!
D-คำเสนอของทอฟโท: การเปิดประตูมันจะสนุกยังไงว่ะ?
D-การอ้างถึงที่เห็นได้ชัด: เฮ้, มันจะเป็นไรละ? ลองเปิดประตูก็ได้นะ!
D-4231: ฉันไม่ได้สนุกอย่างนี้มาเป็นปีแล้ว!
D-การอ้างถึงที่เห็นได้ชัด เปิด SCP-2317-J, และพบ SCP-2317-JK นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
D-การอ้างถึงที่เห็นได้ชัด: ฉันคิดว่าฉันไม่ควรทำอย่างนั้นแหะ
SCP-2317-JK: หลังจากสี่พันกว่าปี, ข้าก็ได้เป็นอิสระแล้ว! ฮ้าฮ้าฮ้าฮ้าฮ้า!
SCP-2317-JK พยายามที่จะคลานผ่าน SCP-2317-J โดยให้หัวเข้าก่อน แต่ว่า, หัวของมันใหญ่เกินไป, จึงไม่สามารถเข้ามาได้
SCP-2317-JK: ฉันว่าฉันน่าจะมีน้ำหนักขึ้นบ้างแหะ, ลองวิธีอื่นดีกว่า
SCP-2317-JK พยายามที่จะแหย่นิ้วให้เข้า SCP-2317-J, แต่ก็ยังใหญ่เกินไปที่จะเข้ามาได้
D-4231: พวกเค้ากังวลว่าไอ้หมอนี้จะทำลายโลกเหรอว่ะ?
SCP-2317-JK: หุบปากไปเถอะเอ็ง! ข้าจะทำให้โลกนี้ถึงจุดสิ้นสุดได้โดยไม่เสียเหงือเลยด้วยซ้ำ ถ้าข้าผ่านไอ้ประตูเวรนี้ได้!
D-คำเสนอของทอฟโท: แต่นายเป็นปีศาจที่สูงหลายร้อยไมล์เลยนะ, นายไม่น่าจะผ่านได้หรอก
SCP-2317-JK: ข้าทนไม่ไหวละ!
SCP-2317-JK ยกหัวมันขึ้นมา, แล้วพ่นไฟใส่ SCP-2317-J มีไฟปรากฎในห้องกักกันเป็นเวลาสั้นๆ โดยไม่มีผู้เสียชีวิตที่สำคัญ
D-การอ้างถึงที่เห็นได้ชัด: โอ้ย, เหมือนมันถอนขนคิ้วของฉันไปว่ะ
D-คำเสนอของทอฟโท: พระเจ้า, D-4231 ตายแล้ว!
SCP-2317-JK: (หอบ) เดี๋ยวก่อน, ขอเวลาซักยุคนึงให้พักหายใจไฟข้าหน่อย เดี๋ยวข้าจะกำจัดนายต่อในครั้งต่อไปเอง
D-คำเสนอของทอฟโท ได้ยืนขึ้นและเดินไปทาง SCP-2317-J
SCP-2317-JK: เดี๋ยว, อย่า! อย่าปิดประตูนะ! หยุด! เดี๋ยวข้าจะให้พิซซ่านาย! ฉันทำไว้จริงๆ เพื่อจะหลอกพวกมันครั้งนึง!
D-การอ้างถึงที่เห็นได้ชัด: รู้อะไรไหม, ข้อเสนอพิซซ่านั้นน่าสนใจนะ…
D-คำเสนอของทอฟโท ปิด SCP-2317-J
SCP-2317-JK: พระเจ้าสรรเสริญมันเถอะ