SCP-207-TH

วัตถุ# SCP-207-TH

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-207-TH อาศัยอยู่ในห้องกักกันมนุษย์ขนาด 7 X 5 เมตร ของไซต์-27 ภายในห้องมีเตียงนอน โต๊ะกับเก้าอี้ ทีวี วิดีโอเกม ของเล่นตามที่ SCP-207-TH ร้องขอ และห้องน้ำในตัว มีการติดตั้งกล้องวงจรปิดเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์ตลอดเวลา ผนังทั้งสีด้านและพื้นของห้องมีการติดเบาะเอาไว้เพื่อไม่ให้ SCP-207-TH ได้รับบาดเจ็บขณะที่เล่นอยู่ในห้อง SCP-207-TH สามารถออกจากห้องได้ตามเวลาที่ผู้ดูแลกำหนดเอาไว้เท่านั้น (10.00 - 14.00 น.) โดยมีเจ้าหน้าที่คอยเฝ้าดูแลจำนวน 1 คน

SCP-207-TH จะถูกสั่งห้ามไม่ให้เล่นรุนแรงหรืออะไรก็ตามที่อาจก่อให้เกิดบาดแผลขึ้นมาได้ หาก SCP-207-TH ได้รับบาดเจ็บ ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นจะต้องออกห่างจาก SCP-207-TH โดยทันที และเจ้าหน้าที่ที่สวมใส่หน้ากากกันแก็สจะเป็นผู้มานำตัว SCP-207-TH กลับเข้าห้องกักกัน

SCP-207-TH จะได้เรียนหนังสือและช่วยงานเอกสารเล็กๆน้อยๆ เช่น ถ่ายเอกสาร พิมพ์งาน ที่ไม่เป็นข้อมูลลับอยู่ภายในห้องของตัวเอง

SCP-207-TH จะถูกสั่งให้บอกคนที่อยู่ใกล้ที่สุดหากเกิดอาการบาดเจ็บจนเลือดตกยางออก

รายละเอียด: SCP-207-TH เป็นเด็กชายสัญชาติ███ ปัจจุบันอายุ 15 ปี สูง 162 ซม. หนัก 46 กก. ตัวผอมและบอบบาง มีกรุ๊ปเลือด A, SCP-207-TH จะอยู่ภายใต้ความดูแลของดร.████ อย่างใกล้ชิดเนื่องจาก SCP-207 มีภาวะเป็นโรคลูคีเมียมาตั่งแต่เกิด การตรวจสอบ SCP-207-TH พบว่าเซลล์เม็ดเลือดของแดงของเขามีลักษณะที่เหมือนกับดอกบัวสีชมพู แต่ไม่ได้เป็นทั้งหมด การตรวจสอบทางชีววิทยานั้นไม่พบความผิดปรกติในการผลิตเซลล์เม็ดเลือดแดงหรือสิ่งที่ทำให้มีลักษณะเหมือนดอกบัว

ภาพขยายของละออง

เมื่อ SCP-207-TH ได้รับบาดเจ็บจนถึงขึ้นเลือดออก จะมีสิ่งที่เป็นดอกบัวตูมงอกออกมาตรงบริเวณนั้นขนาดของดอกบัวแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับขนาดของบาดแผล การตรวจสอบพบว่าเกิดจากเกล็ดเลือดที่เป็นดอกบัวจับตัวรวมกันและงอกออกมาเป็นดอกบัวตูมที่พร้อมจะบาน อย่างไรก็ตามดอกบัวที่ตูมนี้จะบานออกหลังจากนั้นประมาณ 3-5 นาที และจะปล่อยละอองขนาดเล็กสีชมพูเรืองแสงออกมา ละอองนี้เบากว่าอากาศมาก มองด้วยตาเปล่าแทบจะไม่สามารถเห็นได้ และกระจายออกไปอย่างรวจเร็ว สามารถเข้าไปในร่างกายของสิ่งมีชีวิตได้ทางการหายใจ แต่ละอองก็มีระยะเวลาอยู่ข้างนอกได้แค่ประมาณ 1 นาทีเท่านั้นก่อนจะถูกทำลายไป

สิ่งมีชีวิตที่ได้รับละอองจาก SCP-207-TH จะมีภาวะเป็นโรคลูคีเมียเช่นเดียวกับ SCP-207-TH อย่างไรก็ตามเมื่อตรวจสอบเลือดของผู้ติดเชื่อพบว่าเซลล์เม็ดเลือดขาวของพวกเขาเป็นดอกบัวสีชมพูและกำลังกัดกินเซลล์เม็ดเลือดแดงอยู่ต่างจากของ SCP-207-TH

เซลล์เม็ดเลือดแดงของ SCP-207-TH

เลือดของผู้ติดเชื่อจาก SCP-207-TH

สถาบันรับ SCP-207-TH มาดูแลเมื่อตอนอายุได้ 5 ปีหลังเกิดเหตุการณ์ไฟไหม้สถานสงเคราะห์ ตอนที่พบนั้น SCP-207-TH ได้ซ่อนตัวอยู่ภายในสิ่งที่คล้ายกับดอกบัวสีชมพูขนาดใหญ่ และเมื่อแกะออกก็พบ SCP-207-TH ขดตัวอยู่ภายในนั้นโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ จากประวัติของ SCP-207-TH พ่อแม่และพี่อีก 2 คนป่วยเป็นลูคีเมียทั้งครอบครัวหลังจาก SCP-207-TH เกิดออกมาได้ 23 วัน พวกเขาไม่สามารถที่จะเลี้ยงได้อีกต่อไปจึงให้ญาติมารับเลี้ยงแทนก่อนที่จะถูกส่งตัวไปยังสถานสงเคราะห์เพื่อให้รับเลี้ยงไว้ชั่วคราว และทำให้เด็กอีก 17 คนกับพี่เลี้ยง 3 คน ป่วยเป็นลูคีเมียหลังจากที่เกิดดอกบัวขึ้นบนหัวของเขาจากบาดแผลตอนหกล้ม เอเย่น████ ที่แฝงตัวอยู่ในเมืองนั้นเป็นผู้นำ SCP-207-TH ออกมาเมื่อไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้และแจ้งมายังสถาบัน SCP