SCP-1616
1616.png
SCP-1616 ที่ประสบความสำเร็จในการกักกัน

วัตถุ# SCP-1616

ระดับ: Keter

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-1616 ถูกขังไว้ในกรงระบายอากาศขนาด 60 x 30 x 30 เซนติเมตร ซึ่งมีด้านล่างเป็นตะแกรงเล็กๆสำหรับถ่ายของเสีย พื้นที่ที่ใช้วางกรงนี้จะต้องถูกจับตาดูตลอดเวลาเผื่อกรณีที่กรงเกิดช่องโหว่ และต้องอยู่ในสภาพที่แสงสลัวที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หากเกิดการกักกันรั่วไหล ให้เปิดประตูที่เชื่อมต่อกับตระแกรงอาหารด้านล่างซึ่งจะปล่อยมันลงไปในกรงที่เหมือนกัน ต้องเตรียมกรงสำรองไว้เสมอ

ปัจจัยดำรงชีพต่างๆจะถูกใส่ในกรงตามเวลารายวันทางท่อให้อาหารเล็กๆ ท่อนี้จะย้ายตำแหน่งได้ในกรณีที่กรงมีช่องโหว่เล็กน้อย

ห้ามไม่ให้ SCP-1616 มองเห็นภาพถ่ายหรือภาพวาดเด็ดขาด

จากการทดลอง 1616-T3 ห้ามไม่ให้ใช้ผู้ทดลองที่มีรอยสักเข้าไปในพื้นที่

รายละเอียด: SCP-1616 เป็นหนูแฮมสเตอร์ธรรมดาซึ่งไม่มีความผิดปกติทางพันธุกรรมใดๆ มันมีพฤติกรรมปกติเหมือนที่แฮมสเตอร์เป็น

ลักษณะผิดปกติของมันจะปรากฏให้เห็นเมื่อ SCP-1616 กินอาหาร แก้มข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้างจะขยายออกและมีวัตถุที่ SCP-1616 เคยเห็นอยู่ในนั้น ถ้าของที่อยู่ข้างในเป็นอนินทรีย์วัตถุ SCP-1616 ก็จะคายออกมาแล้วไม่สนใจ พฤติกรรมแบบนี้ก็เห็นได้จากอินทรีย์วัตถุหมือนกัน ยกเว้นไม้ ซึ่งมันจะไม่กินหมด แต่เก็บไว้คอยแทะเพื่อรักษาสภาพฟันเหมือนแฮมสเตอร์ทั่วไป

SCP-1616 จะกินอินทรียวัตถุซึ่งอยู่ในแก้มของมันเป็นเวลานานเท่าที่ทำได้ มีบันทึกว่า SCP-1616 นั้นเคยสร้างแครอต อาหารแฮมสเตอร์ ลูกกวาด และเนื้อปริมาณพออิ่มได้จากแก้มของมัน แก้มของ SCP-1616 นั้นจะขยายได้ตามอะไรก็ตามที่อยู่ข้างใน มีกรณีหนึ่งที่แก้มมันขยายพอจะใส่ลูกช้างแรกเกิดหนัก 105 กิโลกรัมได้ SCP-1616 นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ จากการขยายแก้ม ดูเหมือนว่าแก้มของมันจะรักษาองค์ประกอบและความหนาแน่นไว้ได้ตามการขยายตัว

กรามของ SCP-1616 จะเพื่อเอาของในปากออกมา ถ้ามันเป็นของที่ใหญ่เกินกว่าแรงของ SCP-1616 จะเอาออกมาได้ มันก็จะใช้วิธีเดินถอยหลังแทน หากมันถอยไม่ได้เพราะไม่มีแรงหน่วง มันก็จะถอดกรามแล้วดึงกลับพร้อมผลักตัวเองออกไป คาดว่า SCP-1616 จะมีปัญหาในการกินสิ่งที่ยังมีชีวิตแล้วแต่ขนาดของมัน

สำหรับอินทรียวัตถุที่แยกออกมาจากสิ่งมีชีวิตนั้น เนื้อเยื่อประสาทดูจะมีการตอบสนองเหมือนมันยังอยู่ในร่างเดิม ผู้ทดลองรายงานว่ารู้สึกเจ็บเหมือนมันเกิดขึ้นตามปกติและเนื้อเยื่อประสาทยังไม่ขาด ทำให้เชื่อได้ว่ามีการเชื่อมโยงระหว่างในปากของ SCP-1616 กับร่างของผู้ทดลอง

เนื่องจากลักษณะของมัน จึงเสนอว่าอย่าให้ SCP-1616 ได้เห็นภาพถ่ายหรือภาพวาดเด็ดขาด โดยเฉพาะภาพของสิ่งที่มีอันตราย ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าการให้ SCP-1616 กินสิ่งที่เป็นอันตรายได้หรือไม่

บางครั้ง SCP-1616 ก็จะดึงส่วนหนึ่งของผนังห้องกักกันออกไปหรือบางครั้งก็ทั้งหมด พฤติกรรมนี้จะมีโอกาสเกิดมากขึ้นถ้ามันถูกรบกวน

บันทึกการทดลอง 1616-T6

ดร.บรีน: วางกรงของ SCP-1616 บนโต๊ะทดลองแล้วปลดสลัก

D10293 ปลดสลักของกรง แล้วเอา SCP-1616ออกจากกรงมายืนบนโต๊ะ

D10293: เรียบร้อย เฮ้ เจ้านี่น่ารักดีนะเนี่ย

ดร.บรีน: มอง SCP-1616 ไปจนกว่าจะมีคำสั่งอื่นนะ

D10293: ขอเล่นกับมันได้มั้ย?

ดร.บรีน: ไม่น่าเป็นไรนะ

D10293 หยิบ SCP-1616 ขึ้นมาแล้วลูบหัว ก่อนวางมันลงแล้วนั่งดู

สิบสองนาทีผ่านไปโดยไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น

D10293: ด็อก เจ้านี่น่ารักดีนะ แต่ผมไปได้ยัง?

ดร.บรีน: …

ยี่สิบนาทีผ่านไปโดยไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น SCP-1616 วิ่งไปมาตามความยาวของโต๊ะ

SCP-1616 หยุดแล้วนั่งด้วยขาหลัง แก้มขยายตัวเป็นสามเท่า

D10293 กรีดร้องด้วยเสียงดัง

ตาข้างหนึ่งของ D1-293 ค่อยๆหายไปในเบ้าตา

D10293: เชี่ยไรวะเนี่ย! โอ พระเจ้า! โอ พระเจ้า!

D10293 ร้องแล้วทุบประตูห้องขัง

D10293: เอาไอ้ริยำนี่ไปให้พ้นนะ โอ พระเจ้า ทำไมกัน!

ตาซ้ายของ D10293 หายไปหมดแล้ว กรามของ SCP-1616 หดลงแล้วอ้าออก เห็น SCP-1616 คายลูกตาทั้งลูกออกมาทำความสะอาด แทะอยู่ครู่หนึ่งก่อนอมกลับเข้าไป สามารถมองเห็นใยประสาทตาที่เชื่อมกับลูกตายาวออกมาจากปากของ SCP-1616 ได้

วัตถุ SCP ที่เกี่ยวข้อง: SCP-2782 "ฝูงสัตว์"

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License