SCP-1503
SCP-1503.jpg

Photograph of SCP-1503 in its current upright position

วัตถุ #: SCP-1503

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: บริเวณโดยรอบของ SCP-1503 ในระยะ 100 เมตรนั้นจะเรียกว่าไซต์ 75 โดยบริเวณรอบนั้นจะมีรั้วล้อมรอบอยู่ทั่วบริเวณดังกล่าว ส่วนภายในไซต์ 75 นั้นจะถูกใช้ในการสังเกตการณ์วัตถุ โดยจะมีระบบตรวจจับการเคลื่อนไหวและกล้องวงจรปิดทั่วบริเวณ หากมีการบุกรุกจากบุคคลภายนอกที่ไม่ได้รับอนุญาตหรือพบการทำลายวัตถุจากบุคคลภายนอกจะต้องได้รับการรายงานทันที หากพบว่า SCP-1503 มีการเคลื่อนที่ออกจากจุดเดิมเมื่อไหร่ ให้เปลี่ยนตำแหน่งของไซต์-75 ทันที

รายละเอียด: SCP-1503 คือหินรูปทรงมนุษย์ที่มีความรู้สึกนึกคิดตั้งอยู่ ณ บริเวนแถบหน้าผาอันการันในจังหวัดชวากลาง ประเทศอินโดนีเซีย โดยรูปร่างของ SCP-1503 นั้นมีลักษณะคล้ายมนุษย์และมีร่องรอยของการกัดกร่อน รอยของมอสและไลเคนจำนวนมาก เมื่อตรวจสอบระยะใกล้ มือของ SCP-1503 นั้นจะไม่พบนิ้วชี้ข้างซ้ายเมื่อเปรียบเทียบกับตำแหน่งเดียวกันในข้างขวา เมื่อทำการตรวจสอบการเคลื่อนที่นั้น พบว่าวัตถุนั้นมีการเคลื่อนที่ในระยะและมีความเร็วสูงสุดเพียง 1 เมตรต่อปีเท่านั้น

จากการสำรวจร่องรอยการเดินทางของวัตถุนั้น พบว่าวัตถุได้เคลื่อนที่ออกจากตำแหน่งเดิมประมาณ 656 เมตร ซึ่งจากการคาดคะเนถึงจุดเริ่มต้นนั้นพบร่องรอยของถ้ำที่อยู่สูงขึ้นไปกว่าระดับเดิมของตำแหน่งวัตถุ ซึ่งภายในถ้ำนั้นพบอักษรพราหมีโบราณ จารึกไว้บนผนังถ้ำและจากการสำรวจอายุของวัตถุนั้นคาดคะเนได้ว่าร่อยรอยดังกล่าวนั้นถูกจารึกมาระยะเวลาประมาณ 200 ถึง 300 ปี และการจารึกแต่ละครั้งนั้นคาดว่าห่างกันประมาณ 200-300 ปีเช่นกัน ร่องรอยส่วนใหญ่นั้นไม่สามารถถอดความได้ แต่พบว่ามีส่วนหนึ่งนั้นสามารถถอดความได้และร่องรอยเหล่านั้นคาดว่าเพิ่งถูกเขียนขึ้นในห้วงเวลาช่วง 100 ปีก่อนคริสตกาล ถึงช่วง 1200 ปีหลังคริสตกาล

เอกสารจัดเก็บที่ R-1503-2

หมายเหตุ : บทถอดความนี้ได้ถูกเรียงกันตามลำดับการเขียนก่อนหลัง

บทแปลบทที่ 1

วันนี้ข้าได้เดินไปอย่างมั่นคง ข้า [เห็น/สัมผัส] ว่า [ดิน/หิน] ได้เติบโตขึ้นจากท้อง [น้ำ/ทะเล] มันสวยงามที่ข้า [ไม่สามารถถอดความได้] จากบ้าน [แต่] ข้าต้องกลับเพราะ [ผิว/ตัว] ข้ารู้สึก [?เผาไหม้?] ข้าดีใจที่ได้กลับมายังบ้าน

บทแปลบทที่ 2

ข้า [ตก/สะดุด] ระหว่างเดินใน [?ป่า?] ที่ข้าจ้องมองนั้น ต้นไม้ [โจมตี/ทำร้าย] ข้า มันเป็นแค่เวลาสั้นนักที่ต้นไม้ [เติบโต?] ขึ้นและนานนักที่มัน [ปล่อยข้าไป] มันทำให้ข้าเจ็บปวด และทำให้ข้าได้ [แผล/ความเจ็บ] [อ่านไม่ได้] จะอยู่ใน [บ้าน/ที่กำบัง] ของข้าและจะหยุด [เดินไปอีกระยะ?]

บทแปลบทที่ 3

วันนี้ข้า [ไม่ออก] บ้านข้า แผลข้า [เจ็บปวด/ทำร้าย] จนข้า [ทนไม่ได้?] และ [ไม่สามารถแปลได้] มัน [ยาก/ลำบาก] ที่ข้าจะข่มตาลง แต่จิตวิญญาณข้ายัง [?สว่างยิ่ง?]

บทแปลบทที่ 4

[เมื่อคืน] ข้ามองเห็น [ย่ำแย่/น่ากลัว] ไฟลุกโชนและ [?ความมืดมิด?] ข้าอาจจะอยู่ในอันตราย [?ขุนเขาได้บอกข้า?] ข้า [ต้อง/ควร] [?ไตร่ตรอง?] ให้มากเสีย ข้า [กลัว/ผวา] ว่าขุนเขากำลัง [?บอกความจริง?]

บทแปลบทที่ 5

[นี่อาจจะ/มันเป็น] ข้อความสุดท้ายของขา ข้ารู้แล้ว อันตราย [ใหญ่หลวงยิ่งนัก?] กำลังมา ข้าถูกบังคับให้ [?ออก?] จากที่นี้ [อย่างรวดเร็ว/อย่างว่องไว] เหลือเวลาน้อยยิ่งนักที่ข้า [จะหนีพ้น]

ภาคผนวกที่-1503-001: สถาบันได้คาดว่าสิ่งที่วัตถุได้กล่าวถึงนั้นคือปรากฏการณ์ภูเขาไฟระเบิดซึ่งทางภูมิศาสตร์นั้นพบว่าในบริเวณภูเขาอันการานั้นพบภูเขาไฟที่ดับสนิทซึ่งไม่พบการปะทุหรือการเคลื่อนไหวใดๆ ในระยะเวลา 60 ปีที่ผ่านมา ซึ่งการปะทุของภูเขาไฟอันการานั้นเกิดขึ้นเมื่อ 1400 ปีหลังคริสตกาล ซึ่งการจับตาดูภูเขาไฟนั้นจะต้องได้รับการอนุมัติก่อน
สถาบันได้ค้นพบคำจารึกสุดท้ายในบริเวณใต้หุบเขาซึ่งอยู่ในบริเวณภายในไซต์ 75 และคาดว่าเป็นคำจารึกล่าสุดที่วัตถุเขียนขึ้นและมีอายุประมาณ 1700 ปีก่อนคริสตกาลและมีคำแปลต่อไปนี้

บทแปลบทที่ 6

ข้ากลัว [โลก/ภายนอก] [มัน] ปลอดภัยพอให้ข้ากลับไปหรือไม่

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License