SCP-1260

SCP-1260 ที่มองจากฝังกราบเรือ SCPS เมแลมปัส

วัตถุ # SCP-1260

ระดับ: Euclid

มาตรการจัดเก็บพิเศษ: สภาพปัจจุบันของวัตถุนั้นทำให้การกักกันแบบสมบูรณ์แบบนั้นเป็นไปไม่ได้ สถาบันจึงไม่อนุญาตให้มีการทดลองหรือการสำรวจวัตถุอีกต่อไป เขตทะเลที่ SCP-1260 ลอยอยู่นั้นจะต้องถูกจับตาโดยดาวเทียมรักษาความปลอดภัย หากพบเรือที่มิได้รับอนุญาตไปในระยะรัศมี 20 กิโลเมตรจาก SCP-1260 นั้นให้ทำเปลี่ยนเส้นทางการเดินเรือลำดังกล่าวทันทีโดยเจ้าหน้าที่ที่ประจำการณ์บนเรือ SCP แคสแซนดรา ในกรณีที่ขาดการติดต่อกับ SCP-1260 อันมีสาเหตุมาจากการกักกันล้มเหลวหรือการย้ายตำแหน่งโดยฉุกเฉิน ให้ทำการตรวจสอบผืนทะเลที่ SCP-1260 จะไปปรากฎในการหมุนเวียนครั้งต่อไปจนกว่าจะพบสัญญาน GPS ของ SCP-1260 ในทะเลดังกล่าว ปัจจุบัน สถาบันได้ทำการส่งเรือประจำการในน่านน้ำทะเลต่างๆ เพื่อให้การกักกันนั้นต่อเนื่องโดยเรือของสถาบันนั้นประกอบไปด้วย SCPS แคสแซนดราในมหาสมุทรแปซิฟิก, เรือ SCPS เมแลมปัส ในมหาสมุทรอินเดียและ SCPS โพลิลดอส ในมหาสมุทรแอตแลนติก

รายละเอียด: SCP-1260 คือเรือหลวงต่อสู้ขนาดปืน 42 กระบอกระดับห้าที่อยู่ในช่วงศตวรรษที่ 18 มีชื่อว่า “เอชเอ็มเอส ไทร์แซค” (HMS Tiresias) ที่ปัจจุบันนั้นลอยอย่างไร้จุดหมายในตอนใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิก ถึงแม้ว่าเรือนั้นมีอายุมากก็ตาม สภาพของ SCP-1260 นั้นอยู่ในสภาพที่สามารถล่องทะเลได้อย่างสมบูรณ์แบบ

บน SCP-1260 นั้นพบซากกระดูกของมนุษย์จำนวนหนึ่งซึ่งคาดว่าเป็นของลูกเรือจำนวน 2█ ซาก,ซากของผู้ที่มิใช้ลูกเรืออีก ██ ซากและซากของเจ้าหน้าที่ของสถาบันที่สูญหายไปจากการสำรวจครั้งที่ 1 อีก █ ซาก ทุกซากนั้นมีสภาพสมบูรณ์รวมไปถึงอุปกรณ์และเครื่องแบบนั้นสามารถใช้ได้อย่างปกติและไม่มีการสึกหรอใดๆ ถึงแม้ว่าจะผ่านมาเป็นเวลานานมากก็ตาม

หากมีมนุษย์ขึ้นไปยัง SCP-1260 นั้นเมื่อผ่านไป 20 นาทีจะเกิดหมอกขึ้นมาปกคลุมรอบๆเรือในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรและหมอกดังกล่าวจะปกคลุมเรืออย่างสมบูรณ์เมื่อผ่านไป 15 นาทีซึ่งในขณะนี้ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์นั้นจะเกิดอาการขัดข้องและไม่สามารถใช้งานได้ รวมไปถึงอุปกรณ์สื่อสารทุกรูปแบบ ส่วนผู้ที่ขึ้นไปบน SCP-1260 นั้นไม่สามารถนำออกมาได้

หมอกดังกล่าวจะสลายไปหลังจากที่ปกคลุมเรืออย่างสมบูรณ์แบบสิบนาที เมื่อหมอกหายไปอย่างสมบูรณ์ SCP-1260 นั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นกันและ SCP-1260 นั้นจะกลับมายังทะเลอื่นๆแบบสุ่มเมื่อเวลาจากการหายตัวไปครั้งก่อนผ่านไปแล้ว 2-12 สัปดาห์และมักจะหมุนเวียนจากทิศตะวันออกไปตะวันตก ในขณะเดียวกัน มนุษย์ที่ได้ขึ้นเรือไปก่อนการปรากฎตัวครั้งต่อมานั้นเสียชีวิตและคงเหลือเพียงซากกระดูกเท่านั้น จนถึงปัจจุบันนับแต่การค้นพบ SCP-1260 นั้น ไม่พบว่ามีตัวอย่างใดของ SCP-1260 นั้นอยู่ในทะเลอาร์คติกหรือทะเลทางตอนใต้เลย

จากการสำรวจคลังสินค้าของเรือนั้นไม่พบอาหารใดๆและส่วนผนังเรือนั้นเต็มไปด้วยรอยแกะสลักและข้อความต่างๆทั่วทั้งเรือ หลังจากนั้นสถาบันสามารถเก็บกู้บันทึกเดินเรือของกัปตันเรือได้สำเร็จแต่ก็ไม่พบว่ามีความผิดปกติใดๆในบันทึกดังกล่าวและไม่พบหลักฐานใดๆแสดงว่ามีการนำส่วนใดส่วนหนึ่งของบันทึกออกจากตัวเล่มเช่นกัน

ภาคผนวกที่ 1260-01 : บันทึกการสำรวจ

+ บันทึกการสำรวจ

การสำรวจครั้งที่ 1

SCP-1260 นั้นลอยอยู่ในตอนใต้ของมหาสมุทรอินเดีย ทีมสำรวจที่ 1 นั้นประกอบไปด้วยเจ้าหน้าที่ █ คน แต่ละคนนั้นสวมอุปกรณ์เฮดเซตสำหรับถ่ายทอดเสียงและภาพไปยังเรือ SCPS เมแลมปัส บันทึกวีดีโอนั้นสามารถบันทึกได้อย่างขัดเจนจากการสำรวจครั้งที่หนึ่งโดยเจ้าหน้าที่ทั้งหมดนั้นเข้าไปยัง SCP-1260 ด้วยเรือพาย

หัวหน้าทีม: ขอย้ำ เมแลมปัส เรามาถึงเรือไทรแซคเรียบร้อย เรากำลังขึ้นเรือทางฝั่งกาบซ้าย เปลี่ยน.

ทีมสำรวจเริ่มขึ้นไปยัง SCP-1260 จากฝั่งกราบซ้าย

หัวหน้าทีม: เอาละ เมแลมปัสเราขึ้นมาบนเรือแล้ว ตอนนี้เราเห็นซากของมนุษย์จำนวนมาก เป็นกระดูกทั้งหมด

SCP เมแลมปัส: คุณลองนับได้มั้ยว่ามีทั้งหมดกี่ซาก?

หัวหน้าทีม: เท่าที่ผมกะไว้ น่าจะสักประมาณยี่สิบซากได้บนกาบเรือนี่ ผมต้องใช้เวลาอีกสักพักถ้าจะเอาตัวเลขที่แน่นอนน่ะครับ
SCP เมแลมปัส: รับทราบ ดำเนินการสำรวจเรือต่อไปได้ รายงานถึงความผิดปกติทุกแบบหากพบเห็น เปลี่ยน
ทีมสำรวจเริ่มทำการสำรวจ SCP-1260 ในทุกส่วนของภายในของเรือเป็นเวลา 15 นาทีนับแต่ขึ้นมายังเรือดังกล่าว

หัวหน้าทีม: โอเค เมแลมปัส เรานับได้เป็นตัวเลขทั้งหมดประมาณ 2██ ซากกระจัดกระจายไปทั้งลำเรือ 2██ คนผมคาดว่าเป็นนักเดินสมุทร กะลาสีและทหารเรือ อีกประมาณ ██ เป็นบุคคลมาจากยุคที่ต่างกัน อย่างน้อย █ คนนั้นเป็นทหารเรือฝรั่งเศสและที่เหลือเป็นชาวประมงครับ

SCPS เมแลมปัส: ดีมาก คุณได้สำรวจคลังสินค้าริยัง

หัวหน้าทีม: เรียบร้อยแล้วครับ ในนี้ไม่มีอาหารหรือน้ำอะไรเลย มีสินค้าอื่นๆที่ไม่มีร่องรอยหรือเก่าลงแม้แต่น้อย เหมือนในนี้มันไม่มีการเสื่อมสภาพอะไรเลย ผมไม่แปลกใจเลยนะถ้าผมจุดดินปืนพวกนั้นแล้วมันยังระเบิดได้หน่ะ

SCPS เมแลมปัส: แปลกนะ แล้วความผิดปกตินี้มีแค่เฉพาะในส่วนคลังสินค้าเท่านั้นริเปล่า?

หัวหน้าทีม: ไม่ครับผม เป็นทั้งลำครับ เรือทั้งลำนั้นดูเหมือนมันไม่เก่าลงเลยเช่นกันครับ สภาพทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาหลายทศวรรศแล้วก็ตาม มันอยู่สภาพที่ดีมากๆ มันคงสภาพแม้กระทั้งชุดของซากกระดูกที่ดูไม่เสื่อมลงอะไรเลย อุปกรณ์และอาวุธเช่นกันครับ ทุกอย่างอยู่ในสภาพที่ดีมากๆ

SCPS เมแลมปัส: รับทราบ คุณช่วยบันทึกข้อความแกะสลักที่คุณคิดว่าน่าสำคัญได้มั้ย? แล้วคุณกู้บันทึกเดินเรือได้ริยัง?
หัวหน้าทีม: ยังครับผม ตอนนี้เราสำรวจให้ทั่วทั้งเรืออยู่ ถ้ามีอะไรผมจะรีบรายงานไป

ทีมสำรวจนั้นสำรวจเรือเป็นเวลา 30 นาทีนับแต่การขึ้นเรือมา ในขณะนี้ หมอกเริ่มก่อตัวและปกคลุมเรือมาเป็นอย่างน้อย 15 นาที
หัวหน้าทีม: เมแลมปัส หมอกนี้คุณรู้อะไรเกี่ยวกับมันบ้างมั้ย? ผมเริ่มมองพวกคุณไม่เห็นแล้ว

SCPS เมแลมปัส: รับทราบ อุปกรณ์ของเราทุกอย่างตรวจได้ว่าหมอกนั้นปกคลุมแค่ตัวเรือเท่านั้น กลับมายังเมแลมปัสทันทีหากผมบันทึกเดินเรือ

หมอกเริ่มปกคลุมรอบๆ SCP-1260 จนไม่สามารถมองเห็นวัตถุได้ ในขณะนี้อุปกรณ์ระบุตำแหน่งและเครื่องมือสื่อสารของที่มสำรวจหยุดทำงานอย่างทันที ความพยายามในการสื่อสารกลับไปนั้นล้มเหลวทุกประการ หมอกดังกล่าวได้จางลงเมื่อผ่านไปสิบนาทีและไม่พบ SCP-1260

การสำรวจครั้งที่ 2

SCP-1260 นั้นลอยอยู่ในตอนเหนือของมหาสมุทรแอดแลนติก เช่นเดียวกับทีมที่หนึ่ง เจ้าหน้าที่จำนวน █ คนพร้อมกับอุปกรณ์เฮดเซตได้ขึ้นไปยัง SCP-1260 ผ่านกราบเรือด้านพอร์ตของเรือและมีเรือ SCP โพลิลดอสเป็นเรือรับสัญญานวีดีโอ

หัวหน้าทีม: ย้ำอีกครั้ง โพลิดอส เราเข้าใกล้ SCP-1260 เรียบร้อยแล้ว ไม่พบร่องรอยของทีม 1 เรากำลังขึ้นเรือเดี๋ยวนี้

SCP โพลิลดอส: โอเค ทีมสอง อุปกรณ์ติดตามของทีม 1 ทำงานอยู่ โปรดค้นหาและระบุตำแหน่งของทีมที่หนึ่งทันที เราจะให้พวกคุณออกจากเรือทันทีที่เราพบหมอกก่อตัว

ทีมสำรวจได้ขึ้นเรื่อทางด้านพอร์ตของเรือ

หัวหน้าทีม: โอเค โพลิลดอส เราขึ้นมาบนเรือเรียบร้อย ดูเหมือนว่าคำว่า “ระวังหมอก” จะโดนสลักทั่วทั้งลำ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทีม 1 ทำเอาไว้ใช้มั้ย?

SCP โพลิลดอส: ถูกต้อง นั่นน่าจะถูกทำใหม่ โปรดบันทึกทุกอย่างที่มีการเปลี่ยนแปลงของเรือทันที

หัวหน้าทีม: รับทราบ และตอนนี้เราพบซากของทีม 1 แล้ว เราพบว่าหัวหน้าทีมที่ 1 นั้นนอนพิงเสากระโดงเรือต้นหลัก อุปกรณ์ติตตามของเขายังทำงานอยู่และดูเหมือนว่าเขาถือบันทึกเดินเรือไว้ในมือด้วย

SCP โพลิลดอส: เยี่ยมมาก เก็บกู้บันทึกได้เลย ทีมของคุณอนุญาตให้สำรวจเรือต่อไปได้และค้นหาซากของทีมที่หนึ่ง้เช่นกันและอย่าลืมติดอุปกรณ์ GPS ที่สะพานเรือด้วย เปลี่ยน

ทีมสำรวจได้สำรวจเรือต่อไปอีกเป็นเวลา 25 นาทีนับแต่ขึ้นเรือมา ขณะนี้ภายนอกเรือหมอกเริ่มก่อตัวอีกครั้ง
หัวหน้าทีม: เราพบซากของเจ้าหน้าที่ทั้ง █ เรียบร้อยแล้ว █ คนพบบนส่วนบังคับเรือ █ คนในห้องสินค้าและ █ คนบนชึ้นวางปืนประจำเรือ เราสามารถเก็บกู้ซากได้ทั้งหมดและอุปกรณ์ GPS ได้ถูกติดตั้งเรียบร้อย

SCPS โพลิลดอส: รับทราบ เราเริ่มเห็นหมอกก่อตัวอีกแล้ว กลับมายังเรือถอนตัวออกทันที เปลี่ยน

ทีมสำรวจได้กลับมายังเรือขนส่งหลังจากผ่านไป 30 นาทีและหมอกเริ่มก่อตัวรอบๆ SCP-1260 เจ้าหน้าที่ทีมสำรวจได้กลับมายัง SCPS โพลิลดอสได้อย่างปลอดภัย หลังจากนั้น 5 นาที หมอกได้ปกคลุมอย่างสมบูรณ์ ในเวลาเดียวกัน สัญญาน GPS นั้นได้ขาดหายไปและหลังจากนั้น 10 นาที SCP-1260 ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ภาคผนวกที่ 1260-02 : บันทึกของเจ้าหน้าที่███

+ บันทึกของเจ้าหน้าที่███

บันทึกต่อไปนี้ถูกเขียนลงบนปกหลังของบันทึกเดินเรือที่ถูกเก็บกู้ได้ซึ่งเขียนโดยหัวหน้าทีมสำรวจที่หนึ่ง เจ้าหน้าที่ ███

<6/20/20██> ผมเขียนนี่ขึ้นเพราะผมไม่รู้จะบอกใครยังไงดี เราเจอเรื่องที่มันย่ำแย่ที่สุดเท่าที่เราเคยเจอมา เราติดอยู่ในหมอกนี่นานเท่าไหร่ไม่รู้แล้ว มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจางลง เราแยกกันออกไปสำรวจทั้งเรือ แต่ยังไง เราก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนกันแน่ น้ำทะเลเป็นสีดำสนิท แม้แต่ไฟฉายของผมก็ส่องไม่ทะลุน้ำนั่น และเราก็ไม่รู้ว่ามีตัวห่าอะไรว่ายอยุ่ใต้เราบ้าง ท้องฟ้าก็มืดสนิทเหมือนกัน นอกจากแสงจากไฟฉายที่ทำให้เรามองเห็น ยอดเสากระโดงหลักก็มีแสลงอะไรไม่รู้วาบขึ้นมาเหมือนกัน เจ้าหน้าที่ ███ ลองปีนขึ้นไปดูแต่ก็ไม่เจออะไร ตอนนี้เราทำได้อย่างเดียวคือลองสำรวจให้ทั่วเรือ เราจะได้รู้ว่าเราจะทำอะไรต่อไปดี

<6/21/20██> เราได้ยินเสียงกระซิบวันนี้ มัน… แผ่ว แผ่วมากตอนแรกแต่ก็ไม่หายไปซะทีเดียว เราไม่รู้ว่าเสียงพวกนั้นมาจากไหน แต่เราได้ยินชัดทุกคน เสียงนั้นเรียกชื่อของ ████ เสียงนั่นถามถึงครอบครัวเขา เขาพยายามตอบกลับไปแต่พวกนั้นไม่ตอบกลัมา พวกเราเห็นแสงอีกลูกหนึ่งมาจากอีกทิศนึงและเสียงนั่นก็มาจากทิศนั้นเหมือนกัน ที่นี่ยังพอมีลมอยู่ เราอาจจะล่องเรือไปได้

<6/22/20██> ████ ตายแล้ว เขาเริ่มอ้วกและร่างเขาเริ่มเหี่ยวลงต่อหน้าเรา เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เราไม่รู้ว่าเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่ ร่างเขาเริ่มสลายและเน่าเปื่อยอีกชั่วโมงต่อมา ทิ้งไว้แต่เสื้อผ้ากับโครงกระดูกเขา ตอนนี้เสียงกระซิบเรียกชื่อของ ███████

<6/23/20██> █████ กับ ████ ตายแล้ว พวกเราได้ยินเสียงกระซิบเป็นชื่อสองคนนั่นและหนังของเขาเริ่มเหี่ยวเฉาจนเขาตาย ตอนนี้เสียงกระซิบเริ่มหัวเราะ แสงที่เราเห็นนั่นก็เริ่มเข้าใกล้เราเรื่อยๆ และเราเห็นแสงพวกนั้นเพิ่มอีกสี่จุด ผมว่าเราคงไปถึงก่อนเสียงพวกนั้นจะเรียกผม

<6/24/20██> เรามาถึงแสงนั่นวันนี้ มันเป็นเรืออีกลำ เป็นเรือเหมือนเรือสินค้าจากศตวรรษที่ 20 อะไรประมาณนั้น เราลองขึ้นเรือนั่นไป เราเจอโครงกระดูก.. เหมือนไทรแซค เหมือนกันทุกอย่าง เหลือแต่กระดูกทุกคน และเสียงกระซิบนั่นเริ่มส่งเสียงประหลาดและเราเห็นแสงเพิ่มขึ้นอีกสิบดวง ทุกทิศทาง มันมาจากทุกทิศเท่าที่เราเห็น แย่ไปกว่านั้น ผมได้ยินเสียงพวกนั้นเรียกชื่อผม ตอนนี้ลูกทีมผมไม่อยู่กับผมอีกแล้ว ผมไม่อยากตาย…

<6/25/20██> เสียงเวรตะไลนั่นถามถึงลูกสาวและเมียผม มันถามผมว่าคิดถึงพวกนั้นมั้ยและผมแข็งแกร่งพอจะเจอพวกเขาอีกมั้ย ผมพยายามตอบกลับไปแต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ผมไม่รู้ว่าพวกแม่งต้องการห่าไรจากผม ผมแหกปากใส่ท้องฟ้าไม่รู้กี่รอบ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา

ผมลองเปิดบันทึกของกัปตันดู แต่แม่งเอ้ย ผมไม่เจอห่าอะไรเลย ลูกเรือทุกคนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องหรืออะไรที่เกี่ยวกับเหตุการณ์เวรนรกนี่ บันทึกสุดท้ายก็มีแต่ว่าเรือลำนี้ถูกโจมตีจากโจรสลัดในแถบตะวันออกของมหาสมุทรอินเดีย มันรู้สึกดีนะที่พอต้องการจะหาคำตอบอะไรแต่ไม่มีคำตอบอะไรให้ผมสักอย่าง แม่งเอ้ย ผมจะนอนลงใกล้ๆกับเสากระโดงหลักและถือบันทึกไว้ในมือผม ผมหวังว่าสถาบันจะได้รู้อะไรบ้างนะจากการตายของเรา หวังว่ามันจะช่วยทำให้วิทยาศาสตร์มันพัฒนามากขึ้นนะ ไปตายห่าซะ พวกมึงไปตายห่าซะให้หมด