วัตถุ# SCP-096
ระดับ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-096 จะถูกขังตลอดเวลาไว้ในห้องขังของมันซึ่งเป็นลูกบาศก์เหล็กกล้าเก็บอากาศขนาด 5 x 5 x 5 เมตร จะต้องมีการตรวจสอบว่าเกิดรอยแตกหรือโพรงทุกสัปดาห์ ห้ามมิให้มีกล้องวงจรปิดหรืออุปกรณ์ภาพใดๆในห้องขังของ SCP-096 ทั้งสิ้น บุคลากรฝ่ายความปลอดภัยจะใช้เซนเซอร์วัดความดันซึ่งติดตั้งไว้ก่อนแล้วกับเลเซอร์ตรวจจับเพื่อให้แน่ใจว่า SCP-096 ยังอยู่ในห้องขัง
ภาพถ่าย วีดีโอ หรือบันทึกภาพใดๆของ SCP-096 นั้นเป็นสิ่งต้องห้ามเด็ดขาดหากไม่มีคำอนุมัติจากดร.███และ O5-█
รายละเอียด: SCP-096 เป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายกับมนุษย์ สูงประมาณ 2.38 เมตร วัตถุนั้นมีมวลกล้ามเนื้อน้อยมาก ซึ่งการวิเคราะห์มวลร่างกายเบื้องต้นนั้นบ่งชี้ว่ามีอาการขาดสารอาหารเล็กน้อย ส่วนแขนนั้นมีสัดส่วนที่ผิดจากส่วนอื่นๆของร่างกายอย่างชัดเจน แต่ละข้างนั้นยาวประมาณ 1.5 เมตร ผิวหนังแทยไม่มีเม็ดสีและไม่มีเส้นขนให้เห็นเลย
กรามของ SCP-096 นั้นสามารถอ้าได้กว้างกว่ามนุษย์ธรรมดาถึงสี่เท่า จุดเด่นบนใบหน้าอื่นๆนั้นยังเหมือนกับมนุษย์ ยกเว้นดวงตาซึ่งไม่มีสี ยังไม่ทราบว่า SCP-096 นั้นตาบอดหรือไม่ มันไม่เคยแสดงการทำงานของสมองในระดับสูงกว่านี้ และไม่ถือว่ามันมีสติปัญญา
SCP-096 นั้นปกติแล้วจะสงบมาก และเซนเซอร์วัดความดันที่ติดตั้งไว้ก็ระบุว่าปกติแล้วมันจะใช้เวลาแต่ละวันเดินไปมาตามแนวผนังด้านตะวันออก ทว่า เมื่อมีคนเห็นใบหน้าของ SCP-096 ไม่ว่าจะเป็นโดยตรง ผ่านบันทึกวีดีโอ หรือแม้แต่ภาพถ่าย มันก็จะอยู่ในสภาพที่เหมือนมีความทุกข์ทางอารมณ์อย่างมาก SCP-096จะใช้มือบังหน้าตนเองแล้วเริ่มตะโกน ร้องไห้ และพูดพล่ามอย่างฟังไม่รู้เรื่อง ประมาณหนึ่งหรือสองนาทีหลังจากการมองเห็นครั้งแรก SCP-096 ก็จะเริ่มวิ่งไปหาผู้ที่เห็นใบหน้าของมัน (ผู้ซึ่งจากนี้ไปจะเรียกว่า SCP-096-1)
ความเร็วที่บันทึกไว้นั้นแตกต่างกันตั้งแต่สามสิบห้ากิโลเมตรต่อชั่วโมง ถึง███กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับระยะห่างจาก SCP-096-1 ณ เวลานี้ ยังไม่มีวัสดุหรือวิธีการใดๆที่ขัดขวาง SCP-096ได้ ตำแหน่งที่อยู่ของ SCP-096-1 นั้นดูเหมือนจะไม่มีผลต่อปฏิกิริยาของ SCP-096 เลย ดูเหมือนว่ามันจะรับรู้ตำแหน่งของ SCP-096-1ได้เอง หมายเหตุ: ปฏิกิริยานี้จะไม่เกิดกับการมองภาพวาดโดยศิลปิน (ดู เอกสาร 096-1 )
เมื่อไปถึงที่อยู่ของ SCP-096-1 SCP-096 ก็จะฆ่าและ[-ข้อมูลถูกปกปิด-] SCP-096-1 ซึ่ง 100% จากกรณีทั้งหมดนั้นจะไม่เหลือร่องรอยของ SCP-096-1 เอาไว้เลย จากนั้น SCP-096 จะนั่งลงเป็นเวลาหลายนาทีก่อนจะกลับสู่ท่าปกติและสงบลงอีกครั้ง จากนั้นมันจะพยายามกลับไปยังที่อยู่ตามธรรมชาติของมัน [-ข้อมูลปกปิด-]
เนื่องจากมีโอกาสที่จะเกิดปฏิกิริยาต่อเนื่องจำนวนมาก รวมถึงการที่ความลับของสถาบันจะรั่วไหลและการเสียชีวิตของพลเรือนจำนวนมาก การเก็บวัตถุคืนมานั้นจึงควรให้ระดับความสำคัญเป็นระดับอัลฟา
ดร.███นั้นได้เข้าชื่อขอให้ทำการกำจัด SCP-096 ในทันที (ดูการสัมภาษณ์ 096-1) ในขณะนี้คำสั่งอยู่ระหว่างรอการอนุมัติ คำสั่งกำจัดได้รับการอนุมัติแล้ว และดร.███จะเป็นผู้ดำเนินการใน[-ข้อมูลปกปิด-] ดู เหตุการณ์ 096-1-A
บันทึกการสัมภาษณ์ 096-1 :
ผู้สัมภาษณ์ : ดร.███
ผู้ถูกสัมภาษณ์ : ผู้กอง(เกษียณแล้ว) █████████ อดีตผู้บัญชาการทีมเก็บกู้ซูลู 9-A
กรณีการเก็บกู้ #096-1-A
<เริ่มการบันทึก>
[เวลา ████████ ████████ พื้นที่การวิจัย ██]ผู้กอง█████████ : ไอ้งานเก็บกู้ขั้นแรกนี่มันบัดซบทุกทีล่ะ คุณไม่รู้ว่าไอ้เวรนั่นมันทำอะไรได้บ้างนอกจากข้อมูลลวกๆที่ฝ่ายเทคนิคขุดมาได้ แล้วถ้าพวกนั้นบอกคุณหมดทุกอย่างก็นับว่าคุณโชคดีเลยล่ะ พวกนั้นบอกเราว่า"เอาใส่ถุงแล้วติดป้าย" ไม่ได้บอกห่ะอะไรเกี่ยวกับการมองไอ้เวรนั่นสักนิด
ดร.███ : คุณช่วยบรรยายถึงภารกิจหน่อยได้มั้ย?
ผู้กอง█████████ : ใช่ ขอโทษที เรามีค็อปเตอร์สองลำ ลำหนึ่งของทีมผม แล้วก็อีกลำไว้สนับสนุนของซูลู 9-B กับดร.██████ เราเจอเป้าหมายประมาณสองกิโลจากแนวตะเวณได้ ผมว่ามันคงไม่ได้หันมาทางเรา ไม่งั้นมันคงจัดการพวกเราที่นั่นตรงนั้นเลย
ดร.███ :รายงานของคุณบอกว่า SCP-096 ไม่มีปฏิกิริยากับความเย็น? ที่นั่นมันติดลบ██องศานะ
ผู้กอง█████████ : จริงๆแล้วมันติดลบ██ แล้วก็ใช่ มันเป็นชีเปลือยอยู่แล้วก็ไม่มีแม้จะสั่นสักนิด ยังไงก็เถอะ พวกเราลงพื้น สิบโท██กำลังจะจับมันใส่ถุงอยู่แล้ว ตอนนั้นเองที่ดร.██████เรียกเข้ามา ผมหันกลับไปตอบ นั่นล่ะที่ช่วยผมไว้ เป้าหมายคงจะหันหน้าแล้วทีมของผมทุกคนก็มองเห็นมัน
ดร.███ : ตอนนั้นเองที่ SCP-096 มีอาการอารมณ์แปรปรวน?
ผู้กอง█████████ : ใช่ [การสัมภาษณ์ได้พักไปครู่หนึ่งก่อนจะดำเนินต่อ] ขอโทษนะ ผมกลัวขึ้นมาน่ะ
ดร.███ : ไม่เป็นไร
ผู้กอง█████████ : ใช่ เอาล่ะ ผมไม่เคยเห็นหน้ามัน ส่วนทีมของผมเห็น แล้วพวกเขาก็ต้องจ่ายค่าดูจนหมดตูด
ดร.███ : ช่วยบรรยายสักนิดได้ไหม ได้โปรดเถอะนะ?
ผู้กอง█████████ : [หยุดไป] ได้สิ ได้ มันตะโกนใส่พวกเราแล้วก็ร้องไห้ ไม่ใช่เสียงคำรามของสัตว์นะ เสียงมันเหมือนคนเลยล่ะ น่าขนลุกที่สุด [หยุดไป] พวกเราเริ่มยิงตอนที่มันจับสิบโท██แล้วก็กระชากขาเขาขาด พระเจ้า…เขาร้องให้เราช่วย…ยัดห่ะ…ยังไงก็เถอะ เรายิงเป็นชุดๆใส่เป้าหมาย นัดแล้วนัดเล่า ไม่เป็นห่ะอะไรเลย ผมเกือบสติแตกแล้วตอนที่มัน[-ข้อมูลปกปิด-]เขา
ดร.███ : ตอนนั้นใช่มั้ยที่คุณสั่งให้ใช้ [เสียงเปิดกระดาษ] AT-4 HEDT ลันเชอร์
ผู้กอง█████████ : ปืนต่อต้านรถถัง เอามันไปไหนมาไหนด้วยตั้งแต่ตอนที่ SCP-███ หลุด ผมเคยเห็นมันฉีกรถถังเหมือนเป็นกระดาษชำระ แล้วมันก็ทำแบบเดียวกันกับเป้าหมาย
ดร.███ : SCP-096 ได้รับบาดเจ็บมากมั้ย?
ผู้กอง█████████ : มันไม่สะดุ้งสักนิด มันยังฉีกพวกลูกทีมผมเป็นชิ้นๆอยู่ แต่หน้าอกหายไปครึ่งนึงเท่านั้น [วาดรูปครึ่งวงกลมที่หน้าอกตัวเอง]
ดร.███ : แต่มันก็บาดเจ็บสินะ?
ผู้กอง█████████ : ถ้าใช่ มันก็ไม่แสดงออกมาสักนิด อวัยวะของมันคงไปหมดแล้ว เลือดด้วย แต่มันก็ไม่รู้เรื่องเลย แต่กระดูกมันไม่เป็นอะไรเลย มันยังคงฉีกทีมของผมเป็นชิ้นๆอยู่
ดร.███ : งั้นก็ไม่มีความเสียหายจริงๆทางโครงสร้างน่ะสิ คุณคิดว่าคุณยิงใส่ SCP-096ไปกี่นัดได้?
ผู้กอง█████████ : อย่างน้อยสุดน่ะเหรอ? พันนึง มือปืนเฝ้าค็อปเตอร์ยิง GAU-19 ใส่มันอยู่อย่างน้อยก็ยี่สิบวินาทีล่ะ ยี่สิบวินาทีนะเว้ยเฮ้ย นั่นมันกระสุน.50หกร้อยนัดที่ยิงใส่มันนะ ถุยน้ำลายใส่มันคงได้ผลพอๆกันล่ะ
ดร.███ : ตอนนี้เองที่ซูลู9-Bเข้ามา?
ผู้กอง█████████ : ใช่ ทีมของผมตายหมดแล้ว ซูลู9-Bเอาถุงครอบหัวมันได้ แล้วมันก็นั่งลง เราขึ้นค็อปเตอร์แล้วพามันกลับมานี่ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่ได้เห็นหน้ามัน คงเป็นพระเจ้าหรือพระพุทธ ไม่ก็ใครสักคนคิดว่าผมควรอยู่ต่อ ไอ้บัดซบ
ดร.███ : เรามีภาพวาดหน้าของ SCP-096 น่ะ คุณอยากดูมั้ย?
ผู้กอง█████████ : [หยุดไป] คุณก็รู้นะ หลังจากที่ได้ยินไอ้นั่นร้อง แล้วก็เสียงที่ลูกทีมผมร้อง ผมไม่คิดว่าผมจะอยากใส่หน้าเข้าไปในที่ผมได้ยินหรอก ไม่ ไม่เอาล่ะ…
ดร.███ : เอาล่ะ ผมว่าเราเสร็จเรื่องแล้วนะ ขอบคุณครับ ผู้กอง
[ได้ยินเสียงเก้าอี้เคลื่อนไหว และฝีเท้าออกจากห้องไป ยืนยันได้ว่าผู้กอง█████████ออกจากห้องสัมภาษณ์22แล้ว]
ดร.███ : ขอบันทึกไว้ด้วยว่าผมขอยื่นเรื่องอย่างเป็นทางการให้กำจัด SCP-096 โดยด่วนที่สุด
<จบการบันทึก>