SCP-057

วัตถุ #: SCP-057

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: ไซต์-57 ถูกสร้างขึ้นเพื่อดำเนินงานเกี่ยวกับ SCP-057 เนื่องจากการย้ายสถานที่กักกันนั้นเป็นไปไม่ได้ ไม่ได้ที่มีแหล่งข้อมูลภายนอกใดๆที่มีข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งนี้ ทางสถาบันจึงไม่จำเป็นต้องมีขั้นตอนการกักกันนอกเหนือจากการป้องกันการเข้าถึงโดยไม่ได้รับอนุญาต การวิจัยทั้งหมดจะมอบให้กับดร.ลูอิสและดร.วอลสตัน เว้นแต่จะระบุไว้เพิ่มเติมนอกเหนือจากนี้

เนื่องจากไม่สามารถกู้คืนของที่อยู่ใน SCP-057 ได้ จะมีการอนุญาตให้เข้าถึงตัวอย่างได้โดยต้องได้รับการอนุมัติจากสภา O5 ไม่น้อยกว่าสอง (2) คน

รายละเอียด: SCP-057 เป็นห้องใต้ดินทรงกระบอกความสูงประมาณสาม (3) เมตรและเส้นผ่านศูนย์กลางสิบแปด (18) เมตร วัตถุประกอบด้วยหินสีชนวนที่ไม่เจาะได้ ภายในห้องมีเสาหินคู่ขนานหลายสิบอันยื่นออกมาจากพื้นถึงเพดานซึ่งเลื่อนย้ายตำแหน่งไปในทิศทางต่างๆในขณะที่ SCP-057 ทำงานอยู่ มันถูกค้นพบหลายเมตรด้านล่าง█████เมื่อวันที่██ / ██ / ████ระหว่างการสร้างที่กักกันที่ปลอดภัยสำหรับ SCP-███ ดังนั้น SCP-███จึงถูกกำหนดให้ไปอยู่ที่อื่นที่ไซต์-██

ทางเข้าห้องตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือ เมื่อมนุษย์เข้ามาประตูจะปิดลงและผนังภายในห้องก็ขยับไปในลักษณะที่ต้องให้ผู้เข้าไปมีความสนใจอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาเส้นทางที่ปลอดภัยผ่านวัตถุ เสาหินจะค่อยๆขยับเปิดและปิดอย่างช้าๆจนกว่าผู้รับการทดลองจะยอมแพ้หรือหมดพลังไปเองซึ่งในขณะนั้น SCP-057 จะบดขยี้พวกมันและกลับสู่สภาพเดิมและไม่ได้ใช้งานหลังจากผ่านไปประมาณยี่สิบ (20) วินาที กระบวนการนี้จะคงอยู่ตราบเท่าที่วัตถุใน SCP-057 ยังมีชีวิตอยู่และได้รับการพิสูจน์แล้วว่าต้องใช้เวลาหลายวัน ข้อเสนอการทดสอบเพิ่มเติมเพื่อวัดขีด จำกัด ของสิ่งประดิษฐ์นั้นไม่ได้รับการสนับสนุน การทดสอบสัตว์ เครื่องจักรและซากศพทั้งหมดได้พิสูจน์แล้วว่าไร้ประโยชน์ มีเพียงมนุษย์ที่ยังมีชีวิตและมีลมหายใจเท่านั้นที่สามารถเริ่มกระบวนการนี้ได้เมื่อเข้าไปใน SCP-057

+ รายงานเหตุการณ์ 057-1

รายงานเหตุการณ์ 057-1: ในระหว่างการขุดค้นพบวัตถุคนงานซึ่งถูกว่าจ้างโดยสถาบันสำหรับกระบวนการขุดค้นได้เข้าไปในห้องนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตเมื่อเวลาประมาณ 00:57 น. ของวันที่██ / ██ / ████ เมื่อเข้าสู่วัตถุประตูก็ปิดลงและเสียงดังก้องทื่อๆก็เริ่มเล็ดลอดออกมาจากห้อง มีการเริ่มขั้นตอนการปิดกั้นตามมาตรการและมีการอพยพบุคลากรทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียง ยานพาหนะบังคับระยะไกล (ROV) ถูกนำไปใช้เพื่อระบุสาเหตุของเหตุการณ์อย่างปลอดภัยและเพื่อประเมินภัยคุกคามที่เป็นไปได้ของ SCP-057 นอกเหนือจากเสียงดังกึกก้องที่เกิดขึ้นในระหว่างเหตุการณ์แล้วยังไม่พบผลกระทบที่ผิดปกตินอกวัตถุ เวลา 04:32 น. ของวันรุ่งขึ้นจู่ๆ SCP-057 ก็ปิดตัวลงและกลับสู่สภาพเดิมเมื่อประตูเลื่อนกลับเข้าสู่ตำแหน่งเปิด เมื่อเวลา 5:32 น. พื้นที่ดังกล่าวได้รับการประกาศว่าปลอดภัยและกระบวนการขุดเสร็จสมบูรณ์โดยไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นอีก คนงานที่เป็นปัญหาไม่เคยได้รับการกู้คืนกลับมา

+ บันทึกการทดลอง 057-1

บันทึกการทดลอง 057-1: ร้องขอการทดลองควบคุมเพื่อสำรวจภายในของ SCP-057 โดยดร.ลูอิสและดร.วอลสตันในวันที่██ / ██ / ████และได้รับการอนุมัติหลังจากนั้นไม่นานโดยสภา O5 D-1021 ได้รับวิทยุสื่อสารที่สามารถส่งและรับการส่งสัญญาณไปและกลับจากดร.ได้ เมื่อเข้ามาในห้องวัตถุก็ทำงานตามที่คาดไว้ และประตูปิดทันทีหลัง D-1021 เข้าไปแล้ว ต่อไปนี้เป็นบันทึกการสื่อสารระหว่าง ดร.เลวิส ดร.วัลสตอน และ D-1021

D-1021: พวกคุณไม่ได้บอกผมนี่ว่าประตูจะปิดอ่ะ เปิดได้ปะ? ที่นี่ทำให้ผมรู้สึกขนลุกอ่ะ

ดร.เลวิส: ไม่ได้ครับ รบกวนเดินเข้าไปตามที่บอกไว้แล้วอธิบายสภาพรอบตัวด้วย

D-1021: เออ ได้… มีเสาหินเต็มเลยในนี้ มันย้ายไปมาอยู่นั่นแหละ ผม…

ดร. วัลสตัน: D-1021 เกิดอะไรขึ้น?

D-1021: เสาห่านี่มันย้ายมาอยู่หลังผมเลยน่ะสิ มันย้ายไปมาอยู่นั่นแหละเหมือนกับว่า… [หยุดไปครู่หนึ่ง]

ดร. วัลสตัน: เหมือนว่าอะไร?

D-1021: เสาหลังผมมันปิดมาแล้ว แล้วข้างหน้าผมก็แยกออกช้าๆ… ไม่ชอบนี่เลย [จับใจความไม่ได้] ไม่เห็นประตูแล้ว

ดร.เลวิส: ใจเย็นนะครับ เดินตามเสาไปเรื่อยๆแล้วคุณจะไม่เป็นไร

D-1021: ถ้าผมหยุดมันก็จะทับผมอ่ะดิ ผมต้องไปต่อไม่งั้นมันจะบดผมเป็นโจ๊ก [เงียบไปสิบเจ็ดวินาที] ผมต้องอยู่ในนี้นานเท่าไหร่เรอะ?

ดร. วัลสตัน: เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว คุณทำได้ดีมาก เดินต่อไปเรื่อยๆ

D-1021: เดี๋ยวดิ ถ้าเกิดว่าผมโดนขังในนี้อ่ะ ผม… [D-1021 เริ่มหายใจเร็วขึ้น] ผมโดนขัง แล้วเสานั่นก็จะบด ผม แล้วก็-

ดร.เลวิส: D-1… เฮ้ ฟังผมนะครับ ตั้งสติไว้หน่อย ถึงจะไม่เหมือนแต่ว่าเสาพวกนี้มันจะนำไปเรื่อยๆไปหาทางออก ใจเย็นเข้าไว้แล้วเดินต่อนะครับ

[อาสาสมัครสงบลงอย่างเห็นได้ชัด]

D-1021: งั้นก็… มีทางออกเนอะ? โอ้พระเจ้า ตกใจหมด นึกว่าจะไม่ได้[ข้อความไม่จำเป็นถูกลบ]

ดร. วัลสตัน: อ่าหะ สู้ ๆ ล่ะนาย ใจเย็นได้ดีมาก เดี๋ยวจบนี่ไปนายจะได้ขออภัยโทษได้อย่างชิลๆเลย

[การทดลองดำเนินต่อไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเป็นเวลาสี่สิบเอ็ด (41) นาที เมื่อมาถึงจุดนี้ D-1021 มีความทุกข์อีกครั้งอย่างเห็นได้ชัด]

D-1021: ผมเห็นนะจากข้างนอกนะว่านี่ไม่น่าใหญ่ได้ขนาดนั้น ผมเดินเป็นวงกลมปะเนี่ยดอคเตอร์?

ดร.เลวิส: ไม่ครับ เดินตามเสาไปเรื่อย ๆ คุณน่าจะเห็นทางออก-

D-1021: แม่ง ไม่มี ทางออก! พวกมึงจับกูมาขังไว้ในนี้แล้วตอนนี้กูก็โดน… โดนขัง!

[อาสาสมัครเริ่มมีการหายใจเร็วเกินไปอีกครั้ง]

ดร. วัลสตัน: คุณไม่ได้โดนขัง D-1021 เดินต่อไปไม่งั้นเราจะบังคับให้-
D-1021: บังคับ เชี่ยไร!? มึงทำไรกูไม่ได้ด้วยซ้ำ กูกำลังจะตาย จะตาย-

ดร.เลวิส: D-1-0-2-1! การตื่นตระหนกจะทำให้สถานการณ์ของคุณแย่ลงเท่านั้น สติครับ!

[D-1021 น้ำตาแตก เขายังคงร้องไห้ต่อไปอีกสอง (2) ชั่วโมงในขณะที่เดินผ่านเสาและไม่ตอบคำถามใด ๆ ในที่สุดการร้องไห้ก็หยุดลง]

D-1021: เออ จบแค่นี้เนอะ [หายใจเข้าลึกๆ] จะตายละ แค่หยุดเดินแล้วหลับตาก็พอ มันคงจะไม่แย่[เงียบไปหลายนาที] ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่…

[D-1021 ยังคงพูดซ้ำเป็นเวลาหลายนาที ในที่สุดเขาก็หยุดและเงียบลง]

ดร. วัลสตัน: D-1021?

[D-1021 หยุดเดิน เขาหายใจช้าๆ แต่หนักหน่วง ได้ยินเสียงสะอื้นแผ่วเบา]

ดร. วัลสตัน: D-1021 เดินต่อไปสิ หยุดทำไม!

D-1021: ผม… ผม…

[เสียงสะอื้นเบา ๆ ของ D-1021 หายไปทันที ได้ยินเสียงแตกหักสั้น ๆ ก่อนการส่งสัญญาณจะหายไป น่าแปลกที่ D-1021 ไม่ได้รายงานการพบเห็นซากของคนงานขุดค้นที่หายไปในเหตุการณ์ 057-1 ดังนั้นจึงไม่มีความพยายามใด ๆ ในการกู้ซากของ D-1021 จากข้อมูลที่สรุปไม่ได้นี้การจัดประเภทใหม่ของ SCP-057 เป็น Euclid จึงอยู่ระหว่างดำเนินการ]