SCP-030-TH
วัตถุ# SCP-030-TH
ระดับ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-030-TH จะถูกกักเก็บอยู่ภายในกล่องเหล็กสีดำตัดกับขอบเหล็กสีเงินรูปร่างสี่เหลื่ยมผืนผ้าที่มีขนาด 28.6 x 22 x 26.3 เซนติเมตร ซึ่งถูกกักเก็บอยู่ภายในตู้นิรภัยที่มีรหัสรักษาความปลอดภัยระดับสูงที่ถูกกักเก็บอยู่ภายในไซต์-██ บุคลากรระดับ 3 เป็นต้นไปเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าถึงตัววัตถุ
การวิจัยนั้นจะดำเนินการอยู่ในพื้นที่พิเศษที่สร้างขึ้นตามมาตรการความปลอดภัย G1-██████ ภายในนั้นจะมีห้อง 2 ห้อง ได้แก่ห้องควบคุมที่มี SCP-030-TH และเจ้าหน้าที่อยู่ในนั้น และห้องสำหรับการทดสอบผลกระทบที่มีเพียงแค่ผู้ถูกทดลองเท่านั้นที่อยู่ภายในห้อง
ในกรณีที่ผลกระทบแพร่ออกไปยังบริเวณอื่นนั้น ระบบตรวจจับที่ถูกติดตั้งไว้ 3 จุดรอบๆห้อง G1 จะทำหน้าที่ตัดไฟฟ้าที่ภายในห้อง G1 โดนทันทีเพื่อป้องกันผลกระทบที่จะเกิดตามมา
รายละเอียด: SCP-030-TH คือไมโครโฟนไร้สาย 1 อันที่ได้รับการเก็บกู้มาได้บางส่วนจากกลุ่มสุนทรียศาสตร์แห่งเสียงดนตรีโดยเจ้าหน้าที่หน่วย MTF-███ จากงานคอนเสิร์ต[ข้อมูลปกปิด] ที่จัดขึ้นใน [ข้อมูลปกปิด] ซึ่งมีผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งสิ้น ███ ราย จากมีเหตุการณ์การปะทะกันอย่างรุนแรงภายในงาน
SCP-030-TH สามารถกระจายเสียงด้วยตัวเองภายในรัศมี 100 เมตร เมื่อมีบุคคลเริ่มเปิดใช้งานวัตถุ เครื่องกระจายเสียงใดๆที่กำลังเปิดใช้งานอยู่ภายในรัศมี 100 เมตรจากตัววัตถุ จะกระจายคลื่นเสียงจาก SCP-030-TH ออกมาได้เองโดยอัตโนมัติโดยที่ไม่ต้องมีการเชื่อมต่อใดๆจากเครื่องกระจายเสียงนั้นๆ นอกจากนี้ SCP-030-TH สามารถกระจายเสียงได้ผ่านทางโทรทัศน์ โทรศัพท์มือถือ วิทยุ หูฟัง และเครื่องมือทุกชนิดที่มีการติดตั้งตัวเครื่องกระจายเสียงไว้
การใช้งาน SCP-030-TH จะต้องเป็นการร้องเพลงและ/หรือเล่นดนตรีเท่านั้น มิเช่นนั้น SCP-030-TH จะเป็นเพียงแค่ไมโครโฟนธรรมดาๆอันหนึ่งที่ไม่ส่งผลกระทบใดๆ และวัตถุมีระบบปิดการทำงานด้วยตัวเองโดยอัตโนมัติถ้าหากผู้ทดลองไม่ได้ใช้งานเป็นระยะเวลา 15 นาที
เมื่อผู้ทดลองเริ่มเปิดใช้งานโดยผ่านทาง SCP-030-TH เป็นเวลาประมาณ 1-30 นาที ก็จะเกิดอาการระยะเริ่มต้นขึ้น อาการที่เกิดขึ้นนั้นจะแตกต่างกันออกไปภายใน 3 อาการที่อาจจะเกิดขึ้นแบบสุ่มโดยเกิดอาการขึ้นเพียงอาการใดอาการหนึ่งเท่านั้น อาการแบบสุ่ม 1 ใน 3 อาการที่สามารถค้นพบได้ในระยะนี้คือ ไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างสิ้นเชิงแม้ว่าความรู้สึกทางด้านร่างกายของผู้รับผลกระทบจะยังคงอยู่โดยที่มีอาการหายใจไม่สะดวกร่วมด้วย หรือมีอาการปวดในช่วงลำตัวอย่างรุนแรงจนผู้รับผลกระทบส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หรือแสดงอาการเครียดอย่างรุนแรง
ต่อมาผลกระทบของอาการระยะสุดท้ายจะเกิดขึ้นหลังจากที่ได้เริ่มเปิดใช้งานโดยผ่านทาง SCP-030-TH เป็นเวลาประมาณ 1 - 3 ชั่วโมง ผู้รับผลกระทบจะเริ่มมีอาการอีกครั้งอย่างรุนแรงและต่อมาก็จะเสียชีวิตลงในที่สุด สาเหตุการเสียชีวิตและอาการของผู้รับผลกระทบในแต่ละครั้งก็จะแตกต่างกันออกไปตามอาการที่เกิดขึ้นในระยะเริ่มต้น และอาการแบบสุ่ม 1 ใน 3 อาการที่สามารถค้นพบได้ในระยะนี้คืออวัยวะภายในล้มเหลวจนกระทั่งผู้ถูกทดลองเสียชีวิต เป็นอาการที่มีผลต่อเนื่องมาจากที่ไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างสิ้นเชิง หรือมีอาการอาเจียนเป็นเลือดจากการได้รับบาดเจ็บของอวัยวะภายในจนกระทั่งผู้ถูกทดลองเสียชีวิตจากความดันเลือดตกและเสียเลือดมากเกินไป ซึ่งอาการนี้เป็นอาการที่มีผลต่อเนื่องมาจากอาการปวดในช่วงลำตัวอย่างรุนแรง หรือเกิดอาการคลุ้มคลั่งและทำร้ายตัวเองและ/หรือทำร้ายผู้อื่นจนกระทั่งเสียชีวิต ซึ่งอาการนี้เป็นมีผลต่อเนื่องมาจากความเครียดอย่างรุนแรง
บุคคลที่สัมผัสกับ SCP-030-TH หรืออยู่บริเวณนั้นภายในรัศมี 2 เมตรจาก SCP-030-TH จะไม่ได้รับอันตรายใดๆจากผลกระทบที่เกิดขึ้น และผู้พิการทางการได้ยินจะไม่ได้รับอันตรายใดๆจากผลกระทบที่เกิดขึ้นทั้งสิ้น แม้ว่าผู้ถูกทดลองผู้นั้นจะออกห่างจากรัศมี 2 เมตรจาก SCP-030-TH ไปโดยสิ้นเชิงก็ตาม
บันทึกผลการทดลองครั้งที่ █
วันที่: ██/██/████
ข้อมูล: นักวิจัยแวงซองเป็นผู้ทดลองที่จะเปิดเพลงผ่านทาง SCP-030-TH โดยที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับ 3 จำนวน 2 คน อยู่ภายในรัศมี 2 เมตรของวัตถุร่วมกับเธอ และมีผู้ถูกทดลองจำนวน 2 รายเข้าร่วมในการทดลองครั้งนี้ ซึ่งผู้ถูกทดลอง 2 รายนี้มีผู้ถูกทดลองที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินจำนวน 1 ราย
ผลการทดลอง: เมื่อเพลงได้รับการเปิดเล่นผ่านทางไมโครโฟนเป็นเวลา 1 นาที D-████ แสดงอาการเครียดอย่างรุนแรงยกเว้น D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินเท่านั้นที่ยังไม่แสดงอาการเครียด ต่อมาเมื่อเพลงได้รับการเปิดเล่นผ่านทางไมโครโฟนเป็นเวลา 40 นาที D-████ เกิดอาการคลุ้มคลั่งและเริ่มทำร้ายตัวเอง แต่ทว่าเขาไม่สนใจ D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินที่กำลังนั่งอยู่ตรงมุมห้องด้วยความหวาดกลัวราวกับว่าจงใจเพิกเฉย นอกจากนี้ D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินไม่มีอาการใดๆจากผลกระทบของ SCP-030-TH แม้แต่น้อยอีกด้วย
"หวังว่าคงจะไม่เกี่ยวกับอาถรรพ์ของเพลง Gloomy Sunday ที่เอามาเปิดในการทดลองนี้นะ" - นักวิจัยแวงซอง
บันทึกผลการทดลองครั้งที่ ██
วันที่: ██/██/████
ข้อมูล: ดร. ██████เป็นผู้ทดลองที่จะเปิดเพลงผ่านทาง SCP-030-TH โดยที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับ 3 จำนวน 2 คน อยู่ภายในรัศมี 2 เมตรของวัตถุร่วมกับเขา และมีผู้ถูกทดลองจำนวน 1 รายเข้าร่วมในการทดลองครั้งนี้
ผลการทดลอง: เมื่อดร. ██████ เปิดเพลงโดยผ่านทาง SCP-030-TH เป็นเวลา 20 นาที ผู้ถูกทดลองไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างสิ้นเชิงแม้ว่าเขาจะแสดงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่เขาไม่สามารถหายใจได้สะดวก ต่อมาเมื่อ ดร. ██████ เปิดเพลงโดยผ่านทาง SCP-030-TH เป็นเวลา 2 ชั่วโมง ผู้ถูกทดลองล้มตัวลงกับพื้นและได้เสียชีวิตลง
บันทึกผลการทดลองครั้งที่ ██
วันที่: ██/██/████
ข้อมูล: ดร. กฤษญาเป็นผู้ทดลองที่จะเปิดเพลงผ่านทาง SCP-030-TH โดยที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับ 3 จำนวน 2 คน อยู่ภายในรัศมี 2 เมตรของวัตถุร่วมกับเธอ และมีผู้ถูกทดลองจำนวน 2 รายเข้าร่วมในการทดลองครั้งนี้ ซึ่งผู้ถูกทดลอง 2 รายนี้มีผู้ถูกทดลองที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินจำนวน 1 ราย
ผลการทดลอง: เมื่อเพลงได้รับการเปิดเล่นผ่านทางไมโครโฟนเป็นเวลา 30 นาทีแรก D-████ เกิดอาการปวดในช่วงลำตัวอย่างรุนแรงจนเขาส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดยกเว้น D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยิน ต่อมาเมื่อเพลงได้รับการเปิดเล่นผ่านทางไมโครโฟนเป็นเวลา 1 ชั่วโมง ในช่วงระยะเวลานี้ D-████ ก็ยังส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และ D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินกำลังนั่งอยู่ตรงมุมห้องด้วยความหวาดกลัว สุดท้ายเมื่อเพลงได้รับการเปิดเล่นผ่านทางไมโครโฟนเป็นเวลา 1 ชั่วโมงสุดท้ายซึ่งจะรวมทั้งหมดเป็นเวลา 3 ชั่วโมง D-████ เริ่มอาเจียนเป็นเลือดจนกระทั่งเขาได้เสียชีวิตลง แต่ทว่า D-████ ที่เป็นผู้พิการทางความสามารถในการได้ยินไม่มีอาการใดๆจากผลกระทบของ SCP-030-TH แม้แต่น้อย