SCP-030

วัตถุ# SCP-030

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-030 ถูกคุมตัวไว้ที่ศูนย์-17 ในห้องกักกันมนุษย์ที่ดัดแปลงแล้ว โดยได้ปรับแต่งเล็กน้อยตามการใช้งาน เช่นการเพิ่มพื้นที่สำหรับทำงานและเก้าอี้อย่างเหมาะสม แสงภายในห้องขังนี้อาจปรับได้ด้วยสวิตช์หรี่ไฟตามที่ SCP-030 ร้องขอ โดยจำกัดความสว่างสูงสุดที่ 2000 ลูเมนส์ หากมีความจำเป็นต้องทำให้ SCP-030 เคลื่อนไหวไม่ได้ พนักงานก็สามารถปิดไฟจากสวิตช์นอกห้องแล้วปิดม่านได้ตามความจำเป็น ได้เตรียมอุปกรณ์กล้องสำหรับมองในความมืดแบบมาตรฐานไว้สำหรับการสังเกตการณ์ SCP-030 ในสภาพที่เคลื่อนไหวไม่ได้ไว้ให้แล้ว

SCP-030 อาจยื่นเรื่องขอวัสดุสำหรับทำการวิจัยส่วนตัวได้ทุก 90 วัน โดยวัสดุที่เคบขอไปก่อนหน้านั้นจะถูกเก็บและทำลายก่อนนำวัสดุใหม่ไปให้ วัสดุทั้งหมดนั้นต้องได้รับการตรวจสอบและกลั่นกรองจากหนักงานวิจัยและฝ่ายความปลอดภัยเสียก่อน SCP-030 ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าถึงวารสารหรือตำราวิทยาศาสตร์สมับใหม่ใดๆ และเรื่องแต่งนั้นให้จำกัดไว้เพียงเรื่องที่ออกมาไม่เกิดปี 1623 CE เพื่อให้ความรู้ของมันเป็นหนึ่งเดียว

พนักงานที่ต้องการปรึกษากับ SCP-030 ผ่านทางข้อเขียนนั้นให้ยื่นคำร้องอย่างเป็นทางการ (เอกสาร# 030-RS/B) ต่อนักวิจัยที่ทำหน้าที่ผู้ดูแลอยู่ จดหมายทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ พนักงานที่ต้องการปรึกษากับ SCP-030 แบบพบตัวนั้นให้ยื่นคำร้องอย่างเป็นทางการต่อผู้บริหารศูนย์ (เอกสาร# 030-RP/A, 17-030/A) เป็นเวลาอย่างน้อย 30 วันก่อนวันที่ต้องการปรึกษา การปรึกษาทั้งหมดนั้นจะต้องบันทึกและเก็บไว้ พนักงานวิจัยอาวุโสอาจขอให้นำ SCP-030 ออกจากห้องกักกันเป็นการชั่วคราวได้นานที่สุดหนึ่งชั่วโมง เพื่อให้มันแสดงความรู้เชิงลึกของวัสดุหรือเหตุการณ์ที่ไม่ถูกควบคุมในศูนย์-17 ห้ามให้ SCP-030 ออกไปจากศูนย์-17 โดยเด็ดขาด การสังเกตการที่มันเปิดเผยนั้นจะต้องบันทึกและเก็บไว้ SCP-030 ถูกติดเครื่องติดตามตัวไว้ (รหัสความคุมอุปกรณ์ #030-17-1) ทำให้สามารถระบุตำแหน่งของมันในศูนย์-17 ได้อย่างชัดเจนเสมอ

รายละเอียด: SCP-030 มีลักษณะเป็นมนุษย์ ไม่มีเส้นขน ไม่มีเพศ ผิวสีเทา สูงประมาณ 71 เซนติเมตร หนัก 12.7 กิโลกรัม ดวงตาสีฟ้านั้นไม่มีนัยตาดำหรือม่านตาที่แลเห็นได้ และดูเหมือนแซฟไฟร์เล็กๆที่เจียระไนแล้ว เสียงของ SCP-030 นั้นก้ำกึ่งระหว่างสองเพศและออกสำเนียงอังกฤษที่ไม่อาจระบุถิ่นได้ มันสามารถสนทนา อ่าน และเขียนภาษากรีกโบราณ ละติน อิตาเลียน อังกฤษ สเปน และโปรตุเกสได้ รวมทั้งอีกสองภาษาที่ยังไม่อาจระบุได้แม้ SCP-030 จะยืนยันว่ามันน่าจะ "เป็นความรู้พื้นๆ" SCP-030 ยังแสดงว่ามีความรู้ด้านฟิสิกส์ เคมี ดาราศาสตร์ คณิตศาสตร์ และ พืชกรรม ซึ่งเทียบได้กับคนที่จบการศึกษาแล้วในยุตศตวรรษ CE ที่ 17 นอกจากนั้น SCP-030 ยังแสดงให้เห็นถึงความรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ด้วยสายการวิจัยที่ไม่ปรากฏอยู่ในประวัติศาสตร์ แนวการวิจัยวิทยาศาสตร์ธรรมชาติแบบทางเลือกหรือที่ไม่เป็นที่รู้จักเลยเหล่านี้เป็นหนึ่งในที่มาของการใช้ SCP-030 ในการให้คำปรึกษา

SCP-030 จะตื่นตัวเสมอเมื่อมีแสงสว่าง 15 ลูเมนส์อยู่ในระยะ 1.5 เมตร ถ้าไม่มีแสง SCP-030 ก็จะหยุดเคลื่อนไหว ดูเหมือนหมดสติและไม่มีสัญญาณของชีวิตที่แลเห็นได้ เมื่อสัมผัสกับแสงอีกครั้งเป็นเวลา 5-10 วินาที SCP-030 จะเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง โดยดูเหมือนตื่นจากการงีบหลับไม่ว่ามันจะหยุดเคลื่อนไหวไปนานแค่ไหน ดูเหมือนว่า SCP-030 จะไม่ต้องหยุดพักเหมือนที่มนุษย์ต้องนอนหลับ และได้แสดงความต้องการที่จะตื่นอยู่บ่อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

การวิเคราะห์ทางชีวภาพของ SCP-030 ยังไม่อาจสรุปอะไรได้ แม้จะดูเหมือนว่าดินเหนียวของอังกฤษในแถบเคนท์ เซอเรย์ และเกรทเตอร์ลอนดอนจะเป็นองค์ประกอบหลักของมัน ก็พบร่องรอยของแมนแดร็ค (Mandragora officinarum) น้ำด่าง ปรอท และเลือดมนุษย์ อยู่ในตัวอย่างที่เก็บมาด้วย SCP-030 แสดงความเห็นว่าการผ่าตัดเพื่อศึกษาการทำงานของมันอย่างเต็มรูปแบบนั้นอาจทำให้การคงอยู่ของมันสิ้นสุดลงได้ ตัวอย่างที่เก็บมาจาก SCP-030 จะไม่มีการฟื้นสภาพ และการเก็บตัวอย่างของมันก็ถูกยุติลงแล้วเพื่อคงการเป็นหนึ่งเดียวของมันไว้ แม้ SCP-0300 จะเสียหายได้ มันก็ดูเหมือนจะไม่รู้สึกเจ็บ และจะปั้นส่วนที่เสียสภาพไปใหม่ พึงสังเกตว่า SCP-030 ไม่สามารถใช้มือมนุษย์ปั้นใหม่ได้โดยตรง แต่เครื่องมือใดๆก็สามารถใช้แปลงสภาพพื้นผิวของมันได้ SCP-030 จะไม่ต้องการสิ่งยังชีพและไม่สร้างของเสีย แม้ว่ามันจะขออาบน้ำบ้างนานๆครั้ง

SCP-030 เรียกตัวมันเองว่า "อาริเอล" และขอให้พนักงานเรียกมันแบบนั้นบ่อยๆ เมื่อถูกถามเรื่องต้นกำเนิดของมัน มันก็จะตอบเหมือนเป็นรูปแบบไว้แล้วว่า "ผมถูกขอให้ลืมข้อมูลนั้นไปแล้ว ขอโทษจริงๆ" SCP-030 จะตอบแบบนี้ด้วยน้ำเสียงและจังหวะเดียวกันเสมอเมื่อถูกถามเกี่ยวกับต้นกำเนิดของมันหรือผู้ที่สร้างมันขึ้นมา ซึ่งถูกสงสัยว่าเชื่อมโยงไปถึงการเล่นแร่แปรธาตุของ Alagadda

SCP-030 ถูกพบเมื่อวันที่ 6/12/████ ระหว่างการขุดค้นทางโบราณคดีตามธรรมเนียมในเขตมอร์ทเลค ลอนดอน ก่อนจะทำการก่อสร้างลานจอดรถ มันถูกฝังไว้ลึกลงไปประมาณ 2.7 เมตรใต้ชั้นถนน ใส่ไว้ในโลงหินเล็กๆ โลงนั้นไม่มีเครื่องหมายใดๆและคาดว่าเป็นของเด็กทารกที่เสียชีวิตเพราะมีการพบหลุมศพเพิ่มเติมใกล้ๆนั้น ฝาโลงนั้นแตกออกระหว่างการขุดค้นทำให้ SCP-030 สัมผัสกับแสงอาทิตย์ เมื่อถูกแสงอาทิตย์ส่อง SCP-030 ก็ตื่นจากสภาพหลับไหลและเริ่มเคลื่อนไหวภายในไม่กี่วินาที โดยมันพูดกับทีมก่อสร้างว่า "สวัสดียามบ่ายครับ" สมาชิกของหน่วยสอดแนมเกรทเตอร์ลอนดอนของสถาบันถูกเรียกไปในไม่กี่ชั่วโมงต่อมาและได้คุมตัวตัวอย่างไว้โดยไม่มีการขัดขืน พยานผู้พบเห็นเหตุการณ์ไม่กี่คนนั้นถูกลบความจำแล้วปล่อยตัวไป

ภาคผนวก 1:

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License