ทางเดินที่ปรากฏขึ้นภายใน SCP-020-TH ตอนที่น้ำลดลง
วัตถุ# SCP-020-TH
ระดับ: Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: นับตั้งแต่ ██-██-20██ SCP-020-TH ได้มาอยู่ในการครอบครองของสถาบัน SCP เป็นต้นมา และจัดให้เป็นเอเรีย-██ ทางเข้ามายัง SCP-020-TH ปิดกั้นเอาไว้ด้วยรั้วสูง มีเจ้าหน้าที่คอยตรวจตราจากทางอากาศทุกวัน คอยดูการบุกรุกจากภายนอกและมองหาศพผู้เสียชีวิตที่ได้บุกรุกเข้ามา การวิจัย ตรวจสอบ เก็บกู้ศพจะทำตอนน้ำลงเท่านั้น ศพที่เก็บจาก SCP-020-TH จะเอาไปประกอบทางพิธีกรรมทางศาสนาต่อไป
รายละเอียด: SCP-020-TH เป็นบึงน้ำจืดขนาดใหญ่ ดินเป็นดินโคลน ไม่ติดกับแม่น้ำหรือกับทะเล มีทางเดินคดเคี้ยวอยู่ตรงกลางมีระยะทาง 100 เมตร ปลายสุดทางเป็นเพียงพื้นดินกว้างๆ 40 เมตร ไม่มีต้นไม้หรือสิ่งปลูกสร้างอยู่ตรงนั้น และเป็นพื้นที่เดียวที่น้ำไม่ท่วมตอนน้ำขึ้น ตรวจสอบทางเคมีกับชีวภาพแล้วก็ไม่พบความผิดปรกติใน SCP-020-TH สำหรับการตรวจสอบ SCP-020-TH ตอนน้ำขึ้นให้ ดูภาคผนวก
ความผิกปรกติของ SCP-020-TH จะเกิดขึ้นตอนเวลา 21:00-05:00 น. ที่เรียกกันว่า ช่วงเวลาน้ำขึ้น น้ำจะซึมขึ้นมาจากดินโคลนมาพร้อมกับหมอกสีขาวจาง ๆ ปกคลุมทั้งบึง ช่วงเวลาที่มีผลกระทบความลึกของบึงจากปรกติได้เปลี่ยนไปเป็นลึกไม่มีที่สิ้นสุดด้วยวิธีที่ไม่ปรากฏ น้ำในบึงขุ่นมัวและบางทีก็มีศพโครงกระดูกลอยขึ้นมาที่พบว่าเป็นของมนุษย์ อย่างไรก็ตามหากเข้าไปใน SCP-020-TH ตอนน้ำขึ้นถือว่าเสี่ยงอย่างมาก เพราะมีบางอย่างสะกดคนที่เข้าไปในนั้น ทำให้หลงทางและเดินตามเสียงเรียกที่ได้ยินจากใจกลางของ SCP-020-TH ไป ก่อนที่พวกเขาจะทิ้งตัวลงในน้ำและจมหายไปในทันที จนกว่าน้ำจะลดศพจึงจะโผล่ขึ้นมา ณ จุดที่จมลงไปนั้นมีสภาพที่เหมือนศพที่ตายมาแล้ว 7 วัน หรือเหลือแต่โครงกระดูก
ชันสูตรจากศพก็รู้ว่าเสียชีวิตจากการขาดอากาศหายใจและมีน้ำอยู่เต็มปอด แต่เมื่อตรวจอย่างละเอียดก็พบกับรอยบริเวณแขนขาลักษณะเหมือนรอยนิ้วมือคน (ดู ภาคผนวก)
สถาบัน SCP ได้ค้นพบ SCP-020-TH เมื่อปี 1972 ตอนนั้นพื้นที่ตรงนั้นเป็นเพียงดินโคลนที่เรียบเสมอกันก่อนที่จะมีนายทุนได้เข้ามาซื้อที่ดินบริเวณใกล้เคียงและได้เห็นว่าตรง SCP-020-TH ไม่มีเจ้าของและสามารถปรับสภาพของดินได้ แต่หลังจากที่มีการขุดตรง SCP-020-TH เพื่อทำเป็นบ่อน้ำได้ไม่นาน มีคนงานได้เสียชีวิตในสภาพจมน้ำและบางศพก็คล้ายกับศพที่เน่ามาแล้วหลายวัน จากนั้นมาก็มีผู้เสียชีวิตทุกวันจนกลายเป็นที่อาถรรพ์ เรื่องนี้ได้เงียบหายไปจนกระทั่งปี 1998 ที่นักสำรวจทางธรณีวิทยากลุ่มหนึ่งของมหาวิทยาลัย████████████ เข้าสำรวจ SCP-020-TH และเสียชีวิตไป 3 คน หนึ่งในผู้เสียชีวิตเป็นเจ้าหน้าที่ของสถาบัน SCP ทำให้ทาง SCP มีการสืบสวนจนนำไปสู่การมีอยู่ของ SCP-020-TH
ภาคผนวก: การสัมภาษณ์เอเจ้น██████ ที่ได้ช่วงออกมาจาก SCP-020-TH ได้ทัน
ดร.█████████ : ██████ ทำไมถึงเดินไปที่นั่น คุณก็รู้ว่ามันอันตรายมาก
เอเจ้น██████ : ผม..ผมไม่รู้ แต่มีเสียงจากที่นั่น
ดร.█████████ : เสียงอะไร
เอเจ้น██████ : คุณไม่ได้ยินหรอด็อก
ดร.█████████ : ไม่เลย บอกผมว่าเสียง…
เอเจ้น██████ : ชู่ว์
ดร.█████████ : มีอะไร
เอเจ้น██████ : (มองไปรอบห้อง) นั่น พวกเขาอยากให้ผมกลับไปที่นั่น พวกเขารอผมอยู่ บางทีผมต้องกลับไปที่บึง ช่วงเหลือพวกเขา
ดร.█████████ : เอาล่ะๆ คุณจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น ผมจะส่งคุณไปตรวจและบางทีอาจต้องพักงานอีกยาวเลยล่ะ
ภาคผนวก: สถาบัน SCP ได้ใช้หุ่นยนต์ลงไปตรวจสอบ SCP-020-TH ตอนน้ำขึ้น ก็ไม่พบอะไรผิดปกตินอกจากความลึกที่ไม่สิ้นสุดที่ขัดแย้งกับตอนน้ำลงอย่างเห็นได้ชัด จึงมีคำสั่งให้ใช้ D-Class ทดสอบเพื่อหาความผิดปรกติ
หัวเรื่อง : D-699 พร้อมกับกล้องที่ส่งภาพแบบ Real Time มายังเครื่องรับภายนอก
ภาพจากกล้อง: D-699 ได้เดินไปเกือบจะถึงใจกลางบึงแล้วและทิ้งตัวลงในน้ำ จมดิ่งลงไปอย่างรวจเร็วเป็นเวลา 2 นาทีจน D-699 เหมือนจะรู้สึกตัวและได้ว่ายขึ้นมาแต่ไม่สามารถขึ้นได้เพราะเหมือนมีบางอย่างฉุดเขาเอาไว้ กล้องจับภาพที่ขาขวาของ D-699 พบว่ามีมือ 3 มือมาจับขาเอาไว้แต่ไม่เห็นตัวว่าเป็นอะไร D-699 โดนดึงลงไปจนถึงในระดับลึกที่แสงส่องลงมาไม่ได้หลังจากน้ำลง ก็พบร่างของ D-699 ที่เหลืออยู่แต่กระดูก มีหนังติดอยู่นิดหน่อยที่ลำตัว