อีกหนึ่งในการเรียนรู้ได้อย่างรวจเร็วว่าวันที่เงียบสงบในไซต์ 19 ไม่ได้เป็นวันที่ดีเสมอไป อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เช่นการแหกการกักกันของบางสิ่งที่น่ากลัว และความน่าสะพึงกลัวที่อาจเกิดขึ้น หรือมีซุปหอยขมอยู่ในโรงอาหาร หรือการตายของไบท์ อีกหนึ่งที่เรียนรู้ได้อย่างรวจเร็วว่าความพยายามที่จะทำลายความเงียบมักลงเอยด้วยความรุนแรง เช่นวันนี้ เป็นอีกวันหนึ่งที่เงียบสงบในไซต์ 19 ที่ทุกคนต่างก็อยู่บนเขียง
มัน…ไม่ได้ช่วยให้ไรท์มีความสุข
ไรท์บุกเข้ามาในห้องพักเป็นสิ่งแรกในเช้านี้ ผมเผ้าและหน้าตาของเธอไม่เรียบร้อย และเสื้อคลุมของเธอก็ไม่ได้อยู่ในระเบียบตามที่ควรจะเป็น ลูกน้องที่น่าสงสารอยู่ที่เครื่องชงกาแฟแล้วซ่อมให้มันใช้ได้ปกติ ไรท์จ้องมองด้วยสายตาที่น่ากลัวไปยังชายที่น่าสงสารคนนั้นจนเขาหันไปรอบ ๆ แล้วผมบนหัวของเขาตั้งขึ้นเหมือนกับว่ากำลังเผชิญหน้าอยู่กับ 087 ไรท์คำรามออกมาอย่างน่ากลัว “ออกไป” จากนั้นเธอก็ดื่มชาเชียวผสมน้ำผึ้งของเธอ และเทที่เหลือให้กับลูกน้องในขณะที่เธอเดินออกจากห้องเพื่อไปข่มขู่พนักงานระดับล่างคนอื่นๆ
ทันทีที่เธอเดินออกไปจากระยะ ชายร่างผอมผิวซีดได้ถามขึ้นมา “ยึ๋ย! หล่อนมีปัญหาอะไร?”
ดรงเกียร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับมื้อเช้ากล่าวขึ้นมาอย่างใจเย็น “ดูเหมือนว่า ดร.ไรท์จะไม่พอใจอะไรบางอย่าง มีแนวโน้มได้ว่าจะเป็นวันเกิดของเธอ และยังไม่มีใครทำให้เธอพอใจ หรือไม่ก็ลูกน้องทำให้เธอ ‘วีนแตก’ ในเช้านี้”
“งั้น ทำไมคุณถึงไม่ทำ และบอกแฮปปี้เบิร์ดเดย์กับเธอล่ะ?”
“นั่นเป็นการกระทำที่ไม่ฉลาด ถ้าผมจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์กับเธอ เธอมักจะทำรุนแรงกับผมไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง หรืออื่น ๆ ผมขอเสนอว่าเราควรอยู่ให้ห่าง ๆ จากเธอเอาไว้”
ชายผอมหัวเราะเยาะ และตอบว่า “งั้นหรอ ผมไม่ต้องการรู้อะไรเกี่ยวกับคุณ แต่ผมแค่ไม่อยากทนอยู่กับยัยบ้านั่นทั้งวัน”
มีเสียงของความโกรธอย่างสุดเหวี่ยง ชายผอมได้ตามไรท์ไป
คนที่อยู่ในห้องพักรอคอยอย่างมีหวัง ในขณะที่พวกเขาฟังเสียงการสนทนากันอย่างเงียบกริบภายในไซต์แห่งนี้
“เฮ้ ดร.ไรท์!” ชายผอมเรียก
“ต้องการอะไร?” ไรท์คำราม
“ผม….ผมมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้กับคุณ”
“…โอ้…ขอบคุณ แล้วเค้กของฉันล่ะ?”
“…เค้ก?”
“นายไม่รู้รึ? ถ้านายจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์ใครซักคนในไซต์ 19 นายต้องให้เค้กกับพวกเขา ถ้านายไม่ทำ สิ่งเลวร้ายจะต้องเกิดขึ้น”
“ผม…ไม่เคยทราบ”
“นายทำให้เค้กเกิดขึ้นในตอนนี้ได้ไหม๊?”
“…ไม่”
“โอเค ฉันจะไปใส่สารฟอกขาวในถังน้ำมันรถของนาย” ไรท์เดินพิวปากจากไป ทิ้งให้ชายผอมอยู่ในอาการตกตะลึง
หลังจากวันนั้น ความเงียบก็มักถูกทำลายด้วยเสียงกรีดร้องเป็นครั้งคราวเช่นเดียวกับเสียงกรีดร้องของ ไรท์ในที่สุดพวกพนักงานก็ตัดสินใจได้ว่ามันจะดีกว่าถ้าซ่อนตัวอยู่ในห้องพักมากกว่าที่จะอยู่ในห้องโถงที่ ไรท์อาจจะฟาดหัวของพวกเขาหลุดจากบ่าได้ ในที่สุดดร.เกียร์ก็ตระหนักได้ว่านี่คือความบ้าอย่างแน่นอน และจำเป็นต้องหยุดมัน เขารวบรวมพนักงานไม่กี่คนที่เต็มใจ และพบว่าเค้กที่อร่อยที่สุดที่ต้องการคือเค้กมะพร้าวอ่อน และตัดสินใจที่จะจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ให้กับเธอ มันต้องเป็นปาร์ตี้ที่เซอร์ไพรส์ ทั้งนี้เขาได้เดินเข้าไปใกล้ ๆ อย่างระมัดระวัง และบอกกับ ไรท์ว่า “ดร.ไรท์ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
ไรท์หันไปหาเกียร์อย่างช้า ๆ และถามอย่างน่ากลัว “อะไร?”
“เรื่องส่วนตัว ผมไม่สามารถบอกตรงนี้ได้”
“…โอ้ งั้นรึ?”
“ใช่ ผมอยากให้คุณมากับผมในห้องพักที่เราสามารถพูดเรื่องนี้ได้เป็นการส่วนตัว”
“ฉันไม่เคยคิดว่าคุณจะกล้าได้แบบนี้ เกียร์”
“เกรงว่าผมจะไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง”
“คุณรู้” แล้วไรท์ก็ได้เลียนแบบเกียร์ด้วยน้ำเสียงที่เรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ผมอยากให้คุณมากับผมที่ห้องพักดร.ไรท์ เราจะได้อยู่กันตามลำพัง และเป็นการส่วนตัว” เธอหัวเราะและพูดว่า “ถ้าฉันไม่รู้ในสิ่งที่คุณต้องการล่ะ”
“ถ้าคุณรู้ แล้วมะพร้าวจะเป็นที่พอใจกับคุณไหม?”
“มะพร้าว? จริงหรอ? ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบมันด้วย?"
“จริงๆ ผมไม่ได้ชอบมะพร้าว อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งเดียวที่ผมหาได้”
“อา ไม่เป็นไร ไปเถอะจะได้หารือเรื่องนี้กัน” แล้วพวกเขาทั้งสองได้เดินไปยังห้องพัก
ขณะที่เดินเข้าไป เกียร์ก็ได้เปิดสวิทตช์ไฟขึ้น ภายในห้องพักได้รับการตกแต่งด้วยสายรุ้งต่าง ๆ และ ’ป้ายสุขสันวันเกิด ไรท์’ และเค้กที่อยู่บนโต๊ะกลางห้อง กับกลุ่มของพนักงานที่กระโดดออกมาจากที่ซ่อน และตะโกนว่า “เซอร์ไพรส์”
ไรท์กระพริบตา แล้วจ้องมาที่เกียร์ที่มีใครบางคนวางหมวกปาร์ตี้บนหัวของเขาตอนที่เธอไม่ได้มอง แล้วไรท์จากที่ยังงงในตอนแรกก็กลายมาเป็นความยินดีแล้วพูดว่า “เกียร์ พ่อตัวแสบของฉัน”