สวัสดีผมคือ ดร.สวิฟ คายัก วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของผมในสถาบันแห่งนี้ โดยทั่วไปแล้วการมาทำงานวันแรกจะต้องได้รับการสอนงานเกี่ยวกับวิธีในการทำงาน ตั้งแต่วันนี้ผมจะมาเป็นผู้ช่วยนักวิจัยในสถาบันแห่งนี้ และแน่ละวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศ พนักงานใหม่ประจำเดือน ห้องที่ผมต้องไปนั้นอยู่ในไซค์-20 ตึก B ชั้น 3 ห้อง 034 ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในโซนตึก B แล้ว แต่ทำไมตึกส่วนนี้ถึงไม่ค่อยที่จะเปิดไฟเลยนะ เครื่องมือเครื่องใช้เหมือนไม่มีการใช้งานมาเป็นเวลานาน
แม้จะมีนักวิจัยผ่านไปผ่านมาบางแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรเท่าไหร่เลย ผมเดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ เนื่องจากมาก่อนเวลาเล็กน้อยผมจึงไม่ได้รีบเร่งอะไรมาก สุดท้ายก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 034 ผมหายใจเข้าเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องนั้นอับชื้นกว่าที่คิด มีคนกลุ่มหนึ่งมานั่งรอก่อนอยู่แล้ว ประมาณ 4-5 คน ดูเหมือน ดร.เค รินเนอร์ ที่นัดผมให้มาวันนี้จะยังไม่มานะ ผมจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะในสุด
ผมสังเกตว่าโต๊ะนี้มีฝุ่นเกาะเยอะมาก ผมสบดออกมาเบาๆเนื่องจากที่นี้สกปรกมาก เมื่อมองไปรอบๆเริ่มมีนักวิจัยทยอยเข้ามาในห้องบ้างแล้ว แต่ดูหน้าตาแต่ละคนประหลาดจัง คนนั้นดูเหมือนผิวหนังจะดูเปื่อยๆแฮะ อีกคนก็มีลวดเย็บปากอยู่และพยายามพูดอะไรบ้างอย่างที่ฟังไม่ออกมาตั้งแต่ผมเข้าห้องมาแล้ว คนนั้นดูเหมือนไม่มีท่อนล่าง อีกคนกลับมีรอยเย็บเต็มร่างกาย แต่ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ ก็ในสถาบันนี้มันไม่ธรรมดาแต่แรกอยู่แล้วนี่น่า
ผมสังเกตเพื่อนร่วมงานไปได้ซักพัก เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น มีชายชราร่างผอมโซ ค่อยๆเดินเข้ามา คาดว่าน่าจะเป็น ดร.เค แน่ๆ ดูเหมือนเค้าจะงานยุ่งมากเลยมาทั้งที่ชุดกาวยังเปื้อนไปด้วยคราบของเหลวสีข้นเต็มไปหมด เมื่อ ดร.เค เข้ามาเค้าก็เริ่มพิธีปฐมนิเทศ พูดเรื่องกฎต่างๆของสถาบัน วิธีรับมือกับ SCPs รวมทั้งการชำแหละชิ้นส่วนของคลาส-D ที่ตายแล้ว และเริ่มพาชมสถานที่ต่างๆภายในตึก ห้องวิจัยต่างๆ คุกใต้ดินที่กักขังคลาส-D และดูเหมือน จะพาไปในส่วนที่ลึกเข้าไปเรื่อยๆ
ไม่นานผมเริ่มรู้สึกกระอักกระอวนกับบรรยากาศที่อับชื้นและเริ่มไม่ค่อยสบายตัว เริ่มปวดหัวนิดๆ ส่วนใต้ดินนี้มันทึบสุดๆไปเลยแสงก็มีแค่หน้าทางเข้าออก ผมเริ่มตาลายและเดินตามนักวิจัยพวกนั้นไม่ทัน จึงขอตัวกลับก่อน ซึ่ง ดร.เค ก็ไม่ได้ว่าอะไร และพาพวกนักวิจัยคนอื่นไปส่วนอื่นต่อไป ระหว่างผมกำลังจะกลับ ก็มีเสียงประหลาดดังออกมาจากส่วนลึก ดร.เค อาจจะสาธิตอะไรบางอย่างแก่พนักงานก็ได้ ตอนนี้ผมปวดหัวสุดๆและอยากพักผ่อน จึงตรงดิ่งไปที่ลิพฟ์ แต่โชคไม่ได้เข้าข้างผมเลย ลิพฟ์ดันมาเสียอะไรตอนนี้ ผมจึงหันไปใช้บันไดแทน ระหว่างเดินผ่านชั้นต่างๆผมก็ได้ยินเสียงประหลาดของชั้นที่ผมผ่าน เสียงข่วนประตู เสียงกริ๊ดร้องอย่างบ้าครั่ง เสียงชำแหละ เสียงหัวเราะของผู้หญิงเสียสติ ผมเริ่มปวดหัวสุดๆจนแทบทนไม่ไหว และสติผมก็วูบไปหน้าทางออกของตึก
ผมรู้สึกตัวตื่นมาอีกครั้งบนเตียง นี้ผมฝันไปหรอ ผมบิดขี้เกียดเล็กน้อยก่อนจะสังเกตุเห็นซองอะไรบางอย่าง บนโต๊ะทำงาน จดหมาย มีจดหมายจากสถาบันส่งมาถึงผม
เรียน ดร.สวิฟ คายัก
เนื่องจากวันที่ 14 คุณไม่ได้มารายงานตัวกับทางสถาบัน จึงให้มาเข้าพิธีปฐมนิเทศนอกรอบภายในวันที่ 15 เพื่อเรียนรู้ระบบของทางสถาบันเบื้องต้นและวิธีรับมือกับ SCPs เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของตัวคุณเองหวังว่าคุณคงมา และไม่ใช่เรื่องดีนักที่จะขาดงานในวันแรกของนักวิจัยฝึกหัด แต่ชั้นจะไม่เอาเรื่องพนักงานใหม่หรอกนะ
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ดร.เค รินเนอร์
ผมจำได้ว่าเมื่อวานนี้ผมไปที่สถาบันมาแล้วนี้ แต่ช่างมันเถอะ แค่จดหมายตำหนิ วันนี้ผมไม่พลาดแน่ ผมขย้ำมันทิ้งก่อนจะสวมยูนิฟอร์มของสถาบัน แล้วออกจากบ้านไปอย่างไม่เร่งรีบอะไร
หลังจากทำงานมาได้สามสัปดาห์ผมจึงสอบถามภารโรง เกี่ยวกับเหตุการณ์วันนั้นของผม ภารโรงบอกว่า ตึกโซน B นั้นได้ปิดทำการไปหลายปีแล้วและมีการล๊อคอย่างแน่นหนาไม่มีทางที่จะเข้าไปได้หรอก
แล้ววันนั้น ผมไปเจออะไรที่ตึกนั้นหรือผมฝันไป ก็ไม่ใช่ เพราะเสื้อตัวเก่งของผมยังมีฝุ่นหนาติดอยู่เลย