สวัสดีตอนดึกด็อคเตอร์ ไม่เคยรู้เลยว่าคุณก็มาอยู่กะดึกในห้องนี้ด้วย มันเงียบมากเลยใช่ไหม๊ล่ะ ไม่ต้องห่วง คืนนี้ผมก็มาอยู่กะดึกเป็นเพื่อน ที่อีกห้องข้าง ๆ น่ะ
เมื่อก่อนน่ะผมก็เคยมาเฝ้าอยู่ห้องนี้ มันเป็นที่ ๆ เก็บร่างของคลาส-D ทั้งมีชิ้นและไม่มีชิ้นดี ร่างที่พวกเขาแช่เอาไว้เพื่อเอาไปเป็นอาหารให้กับพวกตัวประหลาด ไอ้เนื้อที่พวกเขาอ้างว่าเป็นเนื้อสัตว์จริง ๆ แล้วก็เป็นเนื้อคนนี่แหละ และบางทีก็มีปน ๆ อยู่ในเมนูที่โรงอาหารด้วยล่ะ
หือ อะไรน่ะ ผมเปล่าพูดถึงโรงอาหาร ผมบอกว่าเป็นอาหารของ SCPs คุณคงได้ยินไม่ชัดน่ะ
อย่าเครียดไปเลยด็อคเตอร์ คุณแค่ไม่ชินกับความเงียบแบบนี้โดยเฉพาะกับห้องที่มีร่างของคลาส-D นอนเรียงกันอยู่ในตู้ตรงหน้าก็เท่านั้น
ผมเห็นว่าคุณเป็นคนดีน่ะ ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงสั่งให้คุณมาอยู่ที่นี่ได้ แต่ผมไม่อยากให้คุณเป็นเหมือนกับคนอื่นๆ ที่เคยมาเฝ้าอยู่ในห้องนี้ มันก็…ไม่มีอะไรมากนักหรอก ก็แค่พอถึงเที่ยงคืน ร่างพวกนั้นจะออกมาจากตู้ เดินไปเดินมาเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว รวมทั้งพวกที่ไม่มีชิ้นดีก็ยังออกมากระดืบๆด้วย พวกอวัยวะภายในนั่นแหละที่ปกติแล้วมันถูกวางอยู่ในท้องของนักวิจัย แล้วจู่ ๆ มันก็แหกท้องออกมากระดืบ ๆ อยู่บนพื้น
คุณได้ยินชัดแล้วด็อคเตอร์ ผมกำลังพูดถึงร่างของพนักงานและนักวิจัยที่เคยทำงานอยู่ในห้องนี้ แต่โชคร้ายโดนฆ่าตายขณะทำงานอยู่ เอาล่ะ ผมคงคุยกับคุณได้เท่านั้น อีก 2 นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้วซึ่งไม่เหมาะนักถ้าผมอยู่ต่อกับคุญในห้อง ไงก็ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้เราคงได้พบกันอีก
ประตูห้องได้ปิดลงและถูกล็อคจากภายนอก ทิ้งให้อยู่ตามลำพัง ที่มุมหนึ่งของห้องมีห้องที่ทำจากลูกกรงเหล็กหนาเหมือนกับเป็นห้องขังที่เอาไว้ขังตัวเอง เสียงล็อคกลอนของห้องลูกกรงดังสองครั้ง ก่อนที่จะถอยเข้าไปอยู่ในส่วนลึกของกำแพง นาฬิกาข้างฝาดังขึ้นเป็นสัญญาณให้พวกมันรู้ว่า ได้เวลาตื่นขึ้นอีกครั้ง