ผู้ถูกสัมภาษณ์: SCP-507 , SCP-507
ผู้สัมภาษณ์: ดร. ████
คำนำ: ระหว่างการตรวจสอบรายวันของ SCP-507 ก็พบว่ามีสัญญาณยืนยันที่ส่งกลับมาแยกจากกันสองสัญญาณ การตรวจสอบหลังจากนั้นจึงได้พบว่ามี SCP-507 ที่เหมือนกันทุกประการอยู่ในห้องของมัน ดูเหมือนว่าทั้งสองจะกลับไปที่ห้องเองและได้สนทนากันเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เจอกัน การสัมภาษณ์ต่อไปนี้ได้เกิดขึ้นระหว่างพวกมันและพนักงานคนแรกที่ทราบเรื่องซึ่งไปที่ที่นั่น ตัวตนที่ซ้ำกันนี้ได้รับอักษรระบุตัวเพื่อการอ่านเอกสารนี้
<เริ่มบันทึก>
507-A: ไงด็อก
507-B: ขอต้อนรับเข้าปาร์ตี้นะ
ดร. ████: ฉันเกรงว่าพวกนายต้องอธิบายเรื่องนี้นะ
507-B: คือดูเหมือนว่ามีตัวผมที่มีปัญหานี้มากกว่าเวอร์ชันเดียวน่ะ
507-A: จริงๆก็น่าจะเดาได้อยู่แล้วนะ โลกคู่ขนานมันแตกต่างไปได้มากมายโดยที่ชีวิตของผมไม่เปลี่ยนไปเลย คุณก็รู้สินะ?
ดร. ████: คนไหนที่เป็นฝ่ายมาเยือนเนี่ย?
(เงียบไปประมาณสิบวินาที)
ดร. ████: มีอะไรผิดเหรอ?
507-A: เราพูดเรื่องนี้กันไปนิดหน่อยแล้วน่ะ คือพวกคุณทำดีกับเราไว้มาก-
507-B: มากกว่าที่เราควรได้รับ จริงๆนะ
507-A: -แต่เราก็รู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นโอกาสที่ยั่วฝ่ายวิจัยของพวกตุณมาก มันคงจะดีกว่าถ้าพวกุณไม่รู้ว่าพวกเราคนไหนที่-
ดร. ████: อยู่ชั่วคราว?
507-A: สละได้
ดร. ████: …ฉันไม่รู้ว่าพวกนายเล่าเรื่องแบบไหนกันนะ แต่งานของเราก็คือการควบคุมและปกป้องพวกที่เหมือนนาย บางทีมิติอื่นมันคงมีระเบียบการปฏิบัติที่ไม่ดีเหมือนเราล่ะมั้ง?
507-B: และบางทีผมก็อาจพ่นไฟจากปากได้
507-A: เราไม่อยากจะว่าร้ายนะ แต่ที่นี่ไม่ใช่แหล่งความรักที่ดีที่สุดของมนุษย์หรอก ผมแน่ใจว่าต้องมีพนักงานอย่างน้อยคนึงที่อยากเปิดดูตัวผมเพื่อดูว่าเรื่องพิลึกนี่มันทำงานยังไงถ้าไม่ใช่ว่าหลังจากนั้นแล้วคุณก็จะศึกษาผมไม่ได้อีก
507-B: แกต้องพูดแบบนั้นด้วยเหรอ? ที่ฉันรู้อยู่ก็พอให้นอนไม่หลับทั้งคืนแล้วนะ
507-A:พระเจ้า ฉันรู้ มีทีนึ่งที่ไปเจอไอ้ตัวยิ้มกว้าง-
507-B: แกก็เจอมันด้วยเหรอ?
507-A: เกือบจะขี้แตกแน่ะ
507-B: ฉันอยากให้ตัวเองโชคดีขนาดนั้นจัง
ดร. ████: นายก็รู้นะ นี่นับเป็นการกักกันรั่วไหลได้
507-B: แล้วเจ้าตัวเลียนแบบนี่มันทำงานให้ใครเหรอ? SCPคู่ขนาน? ผมออกจะแน่ใจว่าโอกาสที่ที่นี่จะโดนอุกกาบาตตกใส่มันมากกว่าการวินาศกรรมข้ามมิตินะ
507-A: จริงๆแล้ว มีอย่างน้อยสามที่ที่ฉันไปมาที่โดนอะไรบางอย่างตกลงมาจาก-
507-B: แกไม่ได้ช่วยอะไรเลยว่ะ
507-A: ส่วนใหญ่ก็แบบนั้นแหละ
507-B: ยังไงก็เถอะ พวกเราไปถึงตร-
(507-B หายไปก่อนจะจบประโยค เงียบอยู่ประมาณห้าวินาที)
ดร. ████: เอาล่ะ ทีนี้ผู้มาเยือนจากไปแล้ว ฉันมีคำถามข้อหนึ่ง
507-A: ได้เลย
ดร. ████: พวกนายสองคนรู้รึเปล่าว่าสภาพความเป็นจริงของพวกนายแตกต่างกันยังไง?
507-A: จริงๆแล้ว ผมว่าเรารู้นะ ในโลกของเขาอับราฮัม ลินคอล์นถูกรองประธานาธิบดีฆ่าตอนที่หลับอยู่ ไม่ใช่นายพลลี
ดร. ████: …ในสภาพความเป็นจริงนี้ บูธลอบสังหารลินคอล์น
507-A: โอ เวรเอ๊ย
<จบการบันทึก>
ข้อความปิดท้าย: การทดลองที่ดำเนินการหลังจากนั้นทำให้ทราบว่าความสามารถของ SCP-507 นั้นมิได้มีพื้นฐานด้านชีววิทยา และชิ้นส่วนที่ตัดแยกออกมาแล้วก็จะยัง"ย้าย"ตามร่างกายส่วนใหญ่ SCP-507 ของสภาพความเป็นจริงนี้ปรากฏตัวกลับมาในสามวันให้หลัง โดยไม่ได้รับการบอกกล่าวถึงเหตุการนี้