เฮ้ นายไปผิดทางนะนั่น!

"เฮ้!! นายตรงนั้นไปผิดทาง ทางนั้นถูกปิดอยู่นะ"เสียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำทางเดินร้องเรียกผมทันทีที่เห็นเดินไปตามทางเดินไปไซต์-13

"มันมีเรื่องอะไรกันหล่ะครับ"ผมถามด้วยความอยากรู้ ที่อยากรู้ก็คงเพราะว่าผมเพิ่งเข้ามาใหม่หล่ะมั้ง

"เอ้…นั่งก่อนสิพ่อหนุ่ม"ประโยคแรกที่เจ้าหน้าที่พูดขึ้น ทำเอาผมยืนแทบไม่ได้ เขาสวมชุดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสีฟ้าซีดๆซึ่งผมไม่เคยเห็นมาก่อน เครื่องแบบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต้องเป็นสีขาวสิผมคิด ก่อนที่เขาจะถอดหมวกกันน็อกออกแล้ววางลงไปที่โต๊ะเก่าๆของเขา เผยให้เห็นริ้วรอยบนหน้าผากของเขา แสดงให้เห็นว่าเขามีอายุอยู่พอสมควร "ชื่ออะไรหล่ะพ่อหนุ่ม? เข้าใหม่มาสินะ….อืมมม์ ถึงว่าไม่เคยเห็นหน้า เอากาแฟมั้ยด็อกเตอร์ เดี๋ยวผมชงให้"

"ม…ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเรียกผมว่าด็อกเตอร์หรอก เรียกว่าเอเอย่นต์จะดีกว่าครับ ผมเอเย่นต์ วอร์เรน ครับ"ผมรีบตอบกลับไปเมื่อเห็นเขาทำท่าจะลุกไปชงกาแฟ SCP ชื่อนี่มีแต่อันตราย อืมมมม์ ใครมันคิดชื่อกันว่ะ

"ผมชื่อมาร์คัสครับ"เขาแนะนำตัวจากนั้นก็หรี่ไฟลง เมื่อเห็นว่ามันสว่างจ้าจนเกินไป"คุณอยากรู้มั้ยว่าทำไมทางเดินนี้ถูกปิด"

"ก็อยากรู้เหมือนกันครับ"ผมพูดแล้วเงียบไปซักพัก ก่อนจะสบถเบาๆว่า "ทำไม่ไม่มีใครบอกผมเลยว่ะ แล้วไหนจะคำสั่งที่ให้เข้าไปเอาเอกสารอะไรในนั้นอีก"

"ก็เพราะว่ามันต้องสาปไงหล่ะ"เขาพูดช้าๆแต่ชัดเจนได้ใจความ
คุณว่าไงนะคำสาปงั้นหรอ ที่นี่มัน SCP นะครับ ที่นี่มันไม่มีอะไรธรรมดาอยู่แล้วนี่ ผมนึกอยู่ในใจ

"มันเป็นคำสาป SCP คำสาปที่เกิดจาก SCP"เขาตอบผมเมื่อเห็นสีหน้าของผม ราวกับว่าอ่านใจผมได้ ก่อนที่จะพูดต่อ "เรื่องมันก็ ประมาณเมื่อ เอ่อ….ขอผมนึกก่อนนะ ประมาณ 6 ปีได้แล้วมั้ง ตอนนั้นเค้าว่ากันว่า SCP-106 มันเกิดอาละวาท ฆ่านักวิจัยไปเกินครึ่งของไซต์-13 ตอนที่พวกเขาขอยืม SCP-106 ไปทำการทดลองอะไรซักอย่างนี่แหละ"

เขานิ่งเงียบไปซักพักกันที่จะโบกมือให้เพื่อนร่วมงานของเขาที่เดินผ่านไป แต่เจ้าหน้าที่คนนั้นทันทีที่ได้่ห็นผมนั่งอยู่กับเจ้าหน้าที่คนนี้ เขาเบือนหน้าหนีแล้วรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

"อะไรกันวะ ไร้ซึ่งมนุษย์สัมพันธ์กันจังพวกนี้"เจ้าหน้าที่มาร์คัสบ่นออกมาเบาๆแต่ผมก็ยังได้ยินอยู่ "เอาหล่ะมาต่อกันดีกว่า ที่ผมว่ามันต้องคำสาปนั้นก็คือ หลังจากการโจมตีของ 106 พวกเขาก็ทำความสะอาดซ่อมแซมจนมันกลับมาใช้ได้อีกครับ พวกเขากลับเข้ามาทำงานอีกครับ แล้วเกิดอะไรขึ้นหน่ะหรือ 106 มันก็โจมตีอีกหน่ะสิ ไม่มีใครรู้ทำไม แต่เรารู้ว่า ไม่ว่าเราจะซ่อมแซมมันซักกี่ครั้งไม่ 106 ก็ 682 นั่นแหละจะเป็นตัวทำลาย จนพวกเขาเปลี่ยนให้เป็นที่กักกัน SCP ระดับ Safe แล้วจากนั้นก็เลิกใช้ไปในที่สุด นั่นก็เป็นเหตุผลที่นายเห็นว่าทำไมพวกเขาจึงสร้างทางเชื่อมระหว่างไซต์-12 ข้ามไปยัง ไซต์-14 เลย ก็เพราะพวกเขาต้องการเลี่ยงที่นี่ไงหล่ะ แต่ถึงกระนั้นเอกสารสำคัญๆ บางเล่มก็ยังถูกทิ้งไว้ในไซต์-13 จึงมีคนเข้าไปเอาบ่อยๆ บางคนก็ออกมาได้ครบนะ หรือไม่ก็บางคนก็เป็นบ้าไป ไม่มีใครรู้"

ผมกลืนน้ำลายลงไปสองสามอึก ก่อนที่จะมองนาฬิกา อืมมมมม์ เลยมา 7 นาทีแล้วสงสัยต้องรีบแล้วหล่ะ ผมนึกก่อนที่จะพูดกับเจ้าหน้าที่มาร์คัสว่า
"ตอนนี้ผมมีคำสั่งให้เข้าไปเอาเอกสารสำคัญ เล่มหนึ่งในนั้น คุณช่วยเปิดประตูให้หน่อยได้มั้ย"ผมถามเขาเชิงขอร้อง

"คุณแน่ใจนะที่จะเข้าไปในนั้น"เขาลังเล พร้อมกันมองดูผมราวกับจะนึกว่าสภาพของผมหลังออกมาจะเป็นเช่นไร ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมา พร้อมกับกดปุ่มเปิดประตู โดยบริษัททะเลทับขี้

ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก

เสียงประตูเหล็กเปิดอ้าออกพร้อมกันกลิ่นเหม็นชื้นโชยออกมาก ผมก้าวเข้าไปในไซต์-13……..

ผมออกมาในสภาพที่ครบสามสิบสอง นั่นถือว่าโชคดีมาก โอ้วว ขอบคุณพระเจ้า มันไม่มีอะไรอันตรายเลยในนั้น นอกจากแมงมุมตัวเล็กๆที่บ้าคลั่งพยายามจะกัดชุดสูทของผมสองสามตัว บางทีเจ้าหน้าที่ที่ชื่อมาร์คัสอะไรนั่นอาจจะแกล้งหลอกผมให้กลัวเล่นๆ ซึ่งนั่นไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลย ตอนที่เดินออกมาผมตั้งใจจะไปหามาร์คัสอีกรอบเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมยังไม่เป็นไร แต่พอไปถึงโต๊ะของเขาซึ่งอยู่หน้าทางเดินไปไซต์-13เท่านั้นแหละ ผมไม่เห็นใครนอกจากโต๊ะทำงานเก่าๆ ที่มีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด ราวกับว่าไม่มีคนนั่งมันมานานกว่า 10ปีเห็นจะได้

บ้าน่า เมื่อกี้ผมยังนั่งคุยกับเขาอยู่เลย ผมนึกในใจก่อนจะเอื้อมมือไปกดปุ่มเปิด-ปิดประตู โดยบริษัททะเลทับขี้ จากนั้นผมก็รีบเดินออกมา เมื่อมากถึงทางเดินหลังของไซต์-12 ผมเจอนักวิจัยในชุดกาวน์คนนึงกำลังด่า ตู้กดน้ำขายเครื่องดื่มกระป๋องอัตโนมัติที่กินเหรียญของเขาอยู่

"อ่าาาาา…ด็อกเตอร์ครับ เจ้าหน้าที่ที่เฝ้าทางเดินไปไซต์-13 ไปไหนแล้วครับ"ผมถามเขาเผื่อว่าเขาคงจะรู้

"คุณพูดว่าไงนะ ทางเดินนั้นมันไม่มีคนเฝ้ามาตั้งแต่ เราปิดไซต์-13 แล้ว"เขาตอบมาแบบงงๆ "คนที่คุณเจอรูปร่างเป็นยังไงหรือ?"

"ก็อ้วนๆ สูงประมาณนี้ครับ ใส่ชุดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแปลกๆสีฟ้า เห็นว่าชื่อมาร์คัส ครับ"ผมตอบอย่างไม่ลังเล

"เครื่องแบบสีฟ้านั่นมันแบบเก่า เรายกเลิกไปแล้วนะ เดี๋ยวก่อนคุณหมายถึง มาร์คัส แม็คซิมสินะ คนนั้น เขาหน่ะเสียชีวิตไปนานแล้ว จากการ โจมตีของ 106 เมื่อ 6 ปีก่อน เขาเป็นคนที่กล้าหาญมาก ตอนที่นักวิจัยคนอื่นหนีออกมาได้หมดแต่ลืมปิดประตู เขานี่แหละเป็นคนไปปิดประตู ไม่งั้น ไซต์-12 คงจะเป็นเหมือนไซต์-13 คนที่คุณเจอคงจะเป็นวิญญาณของเค้าหล่ะสิ ไม่ต้องกลัวหรอกเค้าไม่ทำอะไรคุณหรอก"ด็อกเตอร์คนนั้นอธิบาย

ผมได้ยินที่ด็อกเตอร์คนนี้พูดทำให้ผมนึกถึงคำพูดที่เขาพูดไปเลย เฮ้!! นายตรงนั้นไปผิดทาง ทางนั้นถูกปิดอยู่นะ ผมคงจะไม่ไปทางนั้นไปอีกนาน

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License