ในกระดานสนทนา บอร์ดร่าง / ร่างแปล Eng-Thai » เหตุการณ์ 239-B - เคลฟ-คอนดรากี้
เหตุการณ์ 239-B - เคลฟ-คอนดรากี้
เกี่ยวกับ:เหตุการณ์ภายในระหว่าง ดร.อัลโต้ เคลฟ และ ████████ คอนดรากี้ ██-██-████
รายงานฉบับนี้ได้ปิดลงแล้ว การแก้ไขเพิ่มเติมใดๆจะต้องได้รับอนุมัติจากเจ้าหน้าที่ระดับ O-5 ยกเว้นการแก้ไขไวยกรณ์และการสะกดคำพื้นฐาน รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ควรที่จะถูกใส่เอาไว้ในรายงานเสริม
รายงานฉบับนี้รวบรวมโดย:
01:12 น. - ดร.เคลฟ/SL█
01:15 น. - ดร.คอนดรากี้/SL3
04:37 น. - เคน พาธอส โครว์/SL4
04:38 น. - ดร.เกียร์/SL█
01:19 น. - ฟาร์2/SL█
01:20 น. - บิแจน/SL█
01:21 น. - ดร.ไบรท์/SL█
[ข้อมูลเสียหาย]
สรุป
เมื่อวันที่ ██-██-████ ดร.อัลโต้ เคลฟ ได้เสนอแนวทางปฏิบัติไว้บนรายงาน เกี่ยวกับ: SCP-239
ผลจากการประเมินสถานการณ์ทำให้ผมสรุปได้ว่า SCP-239 นั้นไม่ได้มีมาตรการกักกันที่เหมาะสมและเป็นความเสี่ยงต่อความปลอดภัย ถึงจะมีข้อเสนอต่างๆ อย่างการใช้เธอกักกัน SCP ตัวอื่นๆ ตัวอย่างเช่น SCP-953 และอื่นๆ ก็เป็นสิ่งที่ตอกย้ำถึงอันตรายที่อาจเกิดจากการประเมินความสามารถในการกักกันของสถาบันที่มีต่อพวกความสามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงสูงเกินไป
ผมจึงขอแนะนำข้อเสนอดังต่อไปนี้: จะมีการหล่อมีดกริชขึ้นจาก SCP-148 ซึ่งจะสามารถแทงทะลุผิวหนังที่ตามปกติจะคงกระพันของ SCP-239 ได้ อาวุธนี้จะถูกนำมาใช้เพื่อฆ่า SCP-239 ในขณะที่เธอกำลังนอนหลับและไร้ความสามารถ เนื่องด้วยความเสี่ยงที่ SCP-239 อาจจะตื่นขึ้นมาและขัดขืนการกำจัด ผมจึงขอเสนอให้ผู้ปฏิบัติการพก SCP-668 ไปด้วยเพื่อช่วยลดความแปรปรวนลง
อันตรายอย่างหนึ่งของขั้นตอนนี้คือความเป็นไปได้ที่ SCP-239 อาจจะตื่นขึ้นและเห็นผู้ปฏิบัติการเป็นเพื่อนหรือ"คนดี" และจะส่งผลทำให้สภาพความเป็นจริงเปลี่ยนไปตามนั้น เพราะฉะนั้นผมจึงขออาสาเป็นผู้ปฏิบัติการกำจัดด้วยตนเอง จากการตรวจสอบแฟ้มบุคคลของผมจะบ่งชี้ได้ว่า [ข้อมูลปกปิด] ของผมนั้นจะช่วยให้สามารถลงมือตามปฏิบัติการได้แม้สภาพความเป็นจริงจะเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม
- เคลฟ
โชคร้ายที่ ดร.เคลฟส่งข้อเสนอของเขาผิดพลาด แทนที่จะส่งข้อเสนอผ่านช่องทางที่ปกปิด แต่เขากลับส่งมันไปในช่องทางปกติแทน จึงเป็นเหตุให้แผนปฏิบัติการของเขารั่วไหลไปถึงยังพนักงานหลายคนที่ศูนย์-17 โดยตรง ตามที่ได้ระบุไว้ในรายงานเหตุการณ์ 239-A, SCP-239 นั้นมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเจ้าหน้าที่หลายคนในศูนย์-17 ไม่ว่าจะเป็นแรงจูงใจจากความเห็นอกเห็นใจตามสามัญสำนึก หรือเป็นไปตามในสิ่งที่เคลฟได้คาดการณ์ไว้ คือความสามารถในการเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงของ SCP-239 เป็นเหตุให้ผู้คนในศูนย์นั้นมองว่ามันเป็นเพื่อน เจ้าหน้าที่หลายคนจึงเกิดแรงกระตุ้นที่จะขัดขวางเพื่อป้องกันไม่ให้ ดร.เคลฟปฏิบัติตามแผนการที่เขาได้เสนอไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดร.████████ คอนดรากี้
น่าเสียดายที่ข้อมูลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นขาดหายและยังเป็นที่คลุมเครือ ขณะนี้มีความพยายามรวบรวมข้อมูลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผ่านบันทึกส่วนตัว บันทึกที่เป็นทางการและการสัมภาษณ์หลังเกิดเหตุการณ์
บันทึกการเฝ้าระวัง x92███ วันที่ █-██-████
23:02 - ดร.คอนดรากี้ออกจากที่พัก
█-██-████
00:03 - มีการเข้าถึงพื้นที่กักกัน SCP-408 ได้รับอนุญาตโดยดร.คอนดรากี้
00:05 - ดร.คอนดรากี้เข้าสู่พื้นที่กักกัน
05:13 - ดร.คอนดรากี้ออกจากพื้นที่กักกัน
บันทึกส่วนตัวของ ดร.อ.เคลฟ, SL█
ข้า A█████ H████ C███ นั้นมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนสมบูรณ์ ข้าขอประกาศ ณ ที่แห่งนี้ว่า การกระทำใดที่ข้ากำลังจะกระทำนั้นเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว ข้ามิได้กระทำไปตามคำสั่งขององค์กรภายนอกหรือผู้แทนของสถาบัน ตัวข้าขอประกาศว่าตัวข้าเองเป็นจอมโกหก ความจริงใดในคำพูดก่อนหน้านั้นล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งสิ้น ข้าจักทิ้งร่องรอยให้นักประวัติศาสตร์และนักสืบค้นหาคำตอบหลังเหตุการณ์นี้ต่อไป บางทีตัวข้าเองก็อาจจะโกหกเกี่ยวกับการที่ตัวเองเป็นคนโกหกก็ได้กระมัง มันเป็นวังเวียนวนซ้ำไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่ามันจะขยี้สมองของเจ้า
ข้าเชื่อว่าข้าได้เผยแผนออกไปมากเกินกว่าจะถอยกลับและถึงเวลาที่ต้องลงมือทำเสียที หากข้อสงสัยของข้าได้รับการยืนยันและเจ้าหน้าที่ของศูนย์-17 จักถูกแทรกแซง มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น ก่อนที่จะมีใครสักคนเปิดเผยแผนของข้าต่อ 239 จากนั้นผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไงข้าเองก็มิอาจสามารถบอกได้เช่นกัน ความมัวหมองทั้งหลายในความประพฤติเฉพาะของข้านั้นจักสามารถช่วยปกป้องตัวของข้าเองจากการเปลี่ยนแปลงความจริงทุกประการได้แต่โครงสร้างคลาส-CK ก็ยังเป็นโครงสร้างคลาส-CK อยู่ดี เมื่อลองพิจารณาจากทุกสิ่งแล้ว ข้าชอบโลกใบนี้ เป็นในแบบที่มันเป็น
ข้าได้สร้างอาวุธหลายชิ้นจากเทเลคิลล์อัลลอย ด้วยเวลาอันน้อยนิดที่มี ข้าต้องเตรียมตัวให้พร้อม พวกมันควรให้ข้ามีตัวเลือกในการสังหารที่หลากหลายสำหรับระยะโจมตีที่แตกต่างกันไป ยิ่งกว่านั้น ตัวข้าเองก็รู้สึกผิดหวังที่บุคลลากรของสถาบันขาดความคิดริเริ่ม ทั้งที่พวกมันต่างก็รู้ดีถึงจุดอ่อนของ SCP พวก Keter ที่เป็นภัยอันตราย แต่พวกมันกลับปฏิเสธที่จะกำจัดเธอ ไม่แน่ นี่อาจเป็นผลพวงจากความสามารถในการเปลี่ยนแปลงความจริงของ SCP หรืออาจเป็นเพียงความรู้สึกผูกพันต่ออาวุธที่อันตรายในคราบของเด็กน้อยตัวเล็ก แต่มันคงเป็นอันหลังมากกว่ากระมัง “เพื่อนร่วมงาน”ของข้าก็มีนิสัยที่ทำให้ข้ากังวลใจนั่นก็คือการแสดงความเมตตาโดยไม่สมควรต่อ SCP มนุษย์คลาส Keter ที่มีพลังทำลายล้างสูง
สมมติฐาน: ถ้าหากศัตรูต้องการทำลายสถาบัน ทั้งหมดที่เราจำเป็นต้องทำก็แค่ใช้นิวเคลียร์10ลูก ในระดับกิโลตัน ปลอมตัวเป็นเนตรนารีก็แค่นั้นเอง
น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถได้รับดาบเจโนเวเซ่ก่อนออกจากศูนย์-19ได้ ซึ่งหมายความว่าข้าจะไม่สามารถใช้มันเพื่อผ่านฐานระบบรักษาความปลอดภัยของ อย่างไรก็ตาม ผู้ติดต่อภายนอกของข้าได้จัดหาอุปกรณ์เทคโนโลยีหลายอย่างที่อาจพอใช้ทดแทนได้
นอกจากนี้ ผู้ช่วยดิจิทัลของข้าได้เชื่อมต่อตาเทียมและประสาทหูเทียมของข้าแล้ว ในกรณีที่ภารกิจถูกยกเลิกหรือล้มเหลว ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับภารกิจนี้จะถูกส่งไปยัง GOC, บุคลากรระดับ O5 ของสถาบันทั้งหมด, แผนกเหตุการณ์ผิดปกติ FBI และ ███ ในกรณีที่สัญญาณชีพจรของข้าหยุดลง ให้หน่วย Clef ที่ GOC (Treble) เริ่มปฏิบัติการพิซซิคาโต้ (การกวาดล้างดาวเคราะห์) ทันที
แต่ก็เอาเถอะ ข้าชอบที่จะเตือนพวกเจ้าที่อ่านบันทึกนี้ ในขณะที่กำลังหาคำตอบจากเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นไป(ว่าไงเมล!) ข้าโกหกและมันไม่มีหรอกหน่วย Clef ที่ GOC ไม่มีหรอกปฏิบัติการพิซซิคาโต้และไม่มีข้อมูลใดๆที่จะถูกส่งออกไปถ้าข้าตาย อาจจะไม่ อาจจะอ่ะนะ ซึ่งมันก็มีโอกาสอยู่แหละ
ในอีกสิบนาที ภารกิจจะเริ่มขึ้น
บันทึกการเฝ้าระวัง x92███ วันที่ █-██-█████-██-████
4:45 VTOL 505 ลงจอดในจุดที่ 7
4:46 เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของศูนย์-17( 6 นาย)มาถึงสถานที่เกิดเหตุ
4:47 ดร.เคลฟถูกสั่งให้ลงจากเครื่องบิน VTOL 505 และให้นอนลงไปกับพื้นพร้อมเอามือประสานไว้บนศีรษะ ดร.เคลฟให้ความร่วมมือ
4:48 มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย( 4 นาย) ถูกทำให้มึนงงชั่วขณะหนึ่งจากผลกระทบที่ไม่ทราบสาเหตุ เจ้าหน้าที่อีก( 2 นาย) หมดสติไป พบเห็นดร.เคลฟชักปืนออกมาจากเสื้อแลป และยิงลูกดอกยากล่อมประสาท 12 ลูก ทำให้เกิดอาการเป็นสองเท่าของ [ข้อมูลถูกปกปิด]
4:52 เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยศูนย์-17 พยายามต่อต้าน
5:02 การต่อต้านถูกหยุด
5:10 ดร.เคลฟเข้าสู่ศูนย์- 17
บันทึกการเฝ้าระวัง x92███ วันที่ █-██-████
05:11 เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับ 1 หลายคนมาถึงทางเข้าหลักของศูนย์-17
05:13 เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถูกทำให้หมดสติโดย [ข้อมูลปกปิด]
05:17 มีการเปลี่ยนแปลงรอบๆ ป้ายบางแผ่นเปลี่ยนไป โถงทางเดินB-7 ถูกเปลี่ยนกลายเป็นทางตัน
06:02 แสงแฟลชขนาดใหญ่ระเบิดออกมาจากโถงทางเดินB-7
บันทึกส่วนตัวของดร.เอ. เคลฟ SL█
มันแย่กว่าที่ฉันคิดไว้
การเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงได้เกิดขึ้นแล้ว กำแพงมันเปลี่ยนไป ทุกอย่างไม่ได้อยู่ในที่ที่มันควรจะอยู่ แผนที่ศูนย์-17 ของฉันเป็นได้แค่กระดาษที่เอาไว้เช็ดก้น ทุกอย่างที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้คือตามป้ายไปและหวังว่ามันจะพาฉันไปสู่ที่ที่มันถูกต้อง
แม่งเอ้ย มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่วะ ฉันสาบานได้เลยว่าตะกี้นี้พึ่งเห็นประตูอยู่แว่บนึง
แปปนะ
[เสียงของมือกระทบลงที่เหล็ก]
พวกผีเสื้อเรอะ?? [หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง] คอนนี่ ไอ่โคตรพ่อโคตรแม่สารเลวเอ้ย ฉันเคยอ่านรายงานของนาย…
[ได้ยินเสียงของผู้ชายอีกคนพูดว่า "ยิ้มหน่อยซิ ลูกอีดอก!"]
[ข้อมูลเสียหาย]
บันทึกการเฝ้าระวัง x92███ วันที่ █-██-████
06:04 มีการพบ SCP-408 ในขณะหนึ่ง ก่อนที่มันจะก่อฝูงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ดร.เคลฟได้ถูกระบุตัวตน มีการแจ้งเตือนความปลอดภัยของศูนย์-17
06:06 พบเห็นดร.คอนดรากี้พร้อมกับตัวเขาเองอีก 3 คน ตัวอย่างเหมือนจะพกกล้องที่ได้เหมือนถูกดัดแปลงอย่างหนักมาด้วย
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
06:10 ทีมรักษาความปลอดภัยถูกส่งไปปกป้องหน่วยกักกัน SCP-239
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
06:20 ดร.คอนดรากี้ถูกทำให้หมดสภาพ ดร.เคลฟออกจากโถงทางเดินB-7
บันทึกส่วนตัวของดร.อ. เคลฟ SL█
คอนนี่ แกมันอัจริยะ อัจริยะในเรื่องส้นตีน! แกคุยกับ 408 มาใช่ไหม? เกลี้ยกล่อมมันเพื่อช่วยเหลือแก… หรือไอ่พวกแมลงส้นตีนนั่นสมัครใจทำเองล่ะ ช่างหัวแม่ง รอบนี้แกเอาชนะไปจนได้ ทำกับฉันไว้แสบมากเลยไหมล่ะ หืม? เออดี แกตายแน่… อย่างน้อยก็มีคนนึงในพวกแกที่ตาย ฉันคิดว่าจะยัดกระสุนสองนัดเข้าที่หัวใจ หนึ่งนัดเข้าหัว แกอาจจะคิดว่านั่นคงจะพอแล้ว แต่ไม่เลยสักนิด แกมันไม่เคยเข็ดเลย จริงไหม? ทำให้ฉันเข้าไปใกล้และแกก็เปลี่ยนไปใช้มีดแทน ใช่ไหมล่ะ?
ทำไมแกถึงทำอย่างนั้นวะ คอนนี่? แกทำงานให้กับยัยเด็กนั่นหรอ? มันได้เรียกแกว่าพี่หมีขนปุกปุยน่ารักๆและเปลี่ยนแกให้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของยัยเด็กนั่นรึเปล่า? หรือแกทำแบบนี้แค่เพราะว่ามันคือเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆและก็มียีนสุดปัญญาอ่อนในตัวแกคอยบอกกับตัวแกว่าเด็กนั่นต้องได้รับความรักและต้องได้รับการปกป้องเป็นพันๆเท่าหรอวะ? มันไม่ใช่เด็กน้อย คอนนี่ มันเป็นสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดที่เลวร้ายที่สุด สัตว์ประหลาดที่ซ่อนตัวอยู่ต่อหน้าต่อตา มันหลอกให้แกนั้นหลงรักมันก่อนที่มันจะฉีกกระชากชีวิตเองทั้งเป็น
ไม่ว่าจะเป็นเหี้ยอะไรก็ตามที่แกใส่ในกล้องแฟลชส้นตีนนั่น มันทำลายตาของฉัน ฉันว่านะ แผลไฟไหม้ระดับสองคงกินหน้ากับแขนไปเรียบร้อย แล้วไอ้กระจกตาของฉันก็ไหม้เกรียมลงไปถึงนรกเลยทีเดียวล่ะ ช่างแม่ง เดี๋ยวมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม จนกว่าจะถึงตอนนั้นฉันก็มองไม่เห็นเชี่ยอะไรแล้ว แต่ระบบตาเทียมยังทำงานได้อยู่ ฉันยังสามารถทำภารกิจให้เสร็จได้
ฉันแค่ต้องการตัวช่วยนิดหน่อยและฉันว่า ฉันรู้นะจะสามารถหามันได้ที่ไหน
6:25 ทีมรักษาความปลอดภัยศูนย์-17 ทีมบราโว่ หายไป
6:30 ทีมรักษาความปลอดภัยศูนย์-17 ทีมบราโว่ ปรากฏอีกครั้งพร้อมด้วยชุดเกราะเต็มตัวพร้อมโล่ฮีตเตอร์และดาบปลายแหลม
6:35 ทีมรักษาความปลอดภัยศูนย์-17 ทีมบราโว่เข้าปะทะกับดร.เคลฟที่โถงทางเดิน B-9
6:36 ทีมรักษาความปลอดภัยศูนย์-17 ทีมบราโว่ถูกทำให้หมดสภาพ
6:37 ดร.เคลฟหยุดเคลื่อนไหว
6:38 ดร.เคลฟมุ่งหน้าสู่พื้นที่กักกัน SCP-091-ARC
6:45 – เกิดเหตุการณ์กักกันรั่วไหล แจ้งเตือนอันตรายทางชีวภาพระดับ 4 ศูนย์-17 เข้าสู่มาตรการล็อกดาวน์เพื่อควบคุมภัยคุกคามทางชีวภาพ ระบบแจ้งเตือนอัตโนมัติส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังทุกศูนย์ของมูลนิธิSCP ดร. เคน พาธอส โครว์ และ ดร. เกียร์ ได้ตอบรับแล้ว
7:01 โถง B7 ปลอดภัย ไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆ
7:12 ตรวจพบการเคลื่อนไหว SCP-408 เผยตัวออกมา ตรวจพบ ดร.คอนดรากี้ได้รับบาดเจ็บ
7:25 SCP-408 แยกฝูงกันออกไป
7:26 ดร.คอนดรากี้ กำลังจัดการกับระบบกล้อง
.
..
…
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
บันทึกส่วนตัวของดร.อ. เคลฟ SL█
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ฉันได้คุยกับสิทธัตถะโคตม เขาบอกกับฉันว่าโลกนี้เป็นเพียงภาพมายา ไม่มีอะไรที่มีอยู่จริง ที่นี้แกก็ได้แสดงให้ฉันเห็นแล้ว
ว่าไอ้พวกผีเสื้อสุดงี่เง่าของแกมันไม่มีอยู่จริง ไม่มีการดำรงอยู่ ทั้งหมดเป็นแค่ภาพลวงตา ฉันเดินไปตามโถงทางเดินแล้วมันก็กลายเป็นทางตัน แล้วตะกี้มันก็เกิดระเบิดเป็นแสงไป ไม่มีป้ายไหนที่นำทางไปสู่ที่มันควรจะเป็น ไม่มีเส้นทางไหนนำทางไปยังที่ที่ควรไป และเท่าที่ฉันรู้ ดูเหมือนว่าแกคงจะพาไอ้สัตว์ประหลาดตัวน้อยนั้นออกไปจากกรงขังแล้วสินะ
แกเคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมพวกผู้หญิงถึงถอยออกห่างจากฉันตามสัญชาตญาณ คอนนี่? แกเคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมฉันถึงสามารถเข้าไปในกรงขังของ 91 และปล่อยเธอออกมาได้หรือทำไม 166 และฉันถึงเข้ากันได้ดีขนาดนั้น? หรือบางทีแกเคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมฉันไม่เคยคุยกับ 105?
ถ้าแกรู้ว่าฉันเป็นใคร แกก็คงเข้าใจ
แต่แน่นอน ถ้าพวกแกรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันคงกลายเป็นส่วนหนึ่งในตัวอย่างของคอลเลกชั่นสะสมของแก เป็นอีกหนึ่งในหมายเลขเอกสารที่จะถูกจัดเก็บและกักกัน
เพราะว่านั่นเป็นสิ่งที่แกจะทำ ใช่ไหมล่ะ? แกกับพวกบันทึก จัดเก็บ กักกัน และเฝ้าดู เฝ้าดู เฝ้าดูอยู่อย่างนั้นโดยไม่ทำห่าอะไรเลย ไม่เคยไปไกลมากกว่านั้นและไม่เคยคิดที่จะริเริ่มทำเชี่ยอะไรกันเลยซักอย่าง
แม้ว่าความตายมันจะมองพวกแกอยู่ต่อหน้าแล้วก็เถอะ
แต่ฉันทำได้ คอนนี่เอ๋ย ฉันทำมันอยู่ตลอด นั่นแหละเป็นสาเหตุว่าทำไมกลอุบายโง่ๆของแกจะไม่สามารถหยุดฉันได้ รู้เปล่าว่าทำไมพวกผีเสื้อตัวเล็กๆปัญญาอ่อนที่สามารถใช้ภาพลวงตาและกลควายๆของแกมันไม่เพียงพอที่จะหลอกฉันได้? เพราะโคตมะ? ผิดเว้ย เพราะมันไม่ใช่ทุกอย่างจะเป็นภาพลวงตา แล้วก็ใช่ว่าภาพลวงตาทั้งหมดนั่นจะไม่สามารถแยกออกจากความเป็นจริงได้
ยกตัวอย่างนะ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันปล่อยดวงจิตแห่งป่าออกจากห้องกักกัน? เออสิ ที่นี่ทั้งหมดจะถูกปิดตายจากความอันตรายทางชีวภาพ ไม่มีใครหน้าไหนจะออกไปได้ทั้งนั้นแหละ แล้วทีนี้ไอ้สัตว์ประหลาดตัวน้อยนั่นก็จะติดอยู่ที่นี่กับฉันและไม่มีทางที่ไอ่คนทรยศอย่างแกจะพายัยนั่นออกไปสู่โลกและทำลายล้างพวกเราทั้งหมด บางทีตัวแกอาจจะคิดว่านั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะทำ
นี่เป็นคำใบ้เล็กๆนะ เพื่อนเอ๋ย มันไม่ใช่เลยสักนิด
ไม่มีใครเคยเห็น 91 จะเป็นยังไงเมื่อถึงเวลาที่เธอเบ่งบานและผลิดอก
ฉันจะแสดงให้เห็นเอง
7:30 ดร.คอนดรากี้ปรับโฟกัสภาพไปที่โถงทางเดิน F-19 ซึ่งเป็นตำแหน่งปัจจุบันของดร.เคลฟ
7:35 ดร. เคลฟถูกพบว่ากำลังกอด SCP-091-ARC เกิดการติดเชื้อทันที
7:36 การติดเชื้อแพร่กระจายไปทั่ว 90% ของร่างกายดร.เคลฟ
7:38 พบเห็นดอกไม้งอกออกจากแขนขาของดร.เคลฟเป็นจำนวนมาก
7:39 ดอกไม้เริ่มปล่อยฟีโรโมนที่ไม่ทราบชนิดออกมา
7:43 ฝูงของ SCP-408 เริ่มแตกฝูง
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
บันทึกเสียง s17███-████ วันที่: █-██-████
ไม่ทราบ:[เสียงรบกวน]…ต้องการความช่วยเหลื… P-091-ARC หลุดการกักก…
<เจ้าหน้าที่ ██████>: คอนดรากี้ นั่นคุณหรอ? มันเกิดบ้าอะไรขึ้นข้างล่างกันแน่ พวกเขากำลังพูดถึงการปิดตายที่นี่ทั้งหมด!
<ดร.คอนดรากี้>: ด็อค…ก้าวร้าวเกินไป…เตือน ไอ้ฟันเฟืองนั่น…ส่งความช่วยเหลือ…
<เจ้าหน้าที่ ██████>: ดร.เกียร์หรอ? ผมเพิ่งได้รับรายงานว่าเขากับเคนกำลังเดินทางมาที่นี่ อย่ากังวลไปเลย
<ดร.คอนดรากี้>: [เสียงเจ็บปวด] ….ทั้งหมดมัน….ผิดไปหมด…
<เจ้าหน้าที่ ██████>: ด็อค? ด็อคค?! [เสียงรบกวนและมีการตะโกนเรียกใครบางคนจากทางด้านหลัง]
[ข้อมูลเสียหาย]
บันทึกบทสัมภาษณ์ x████ วันที่: ██-█-████
<O5-█>: เนื่องจากคุณเป็นคนแรกที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ เริ่มจากการมีส่วนร่วมของคุณในคืนนั้นก่อนเลย
<ดร.คอนดรากี้>: คืนนั้นผมกำลังดูแล SCP-408 อยู่ และที่ผมอยู่ตรงนั้นก็เพื่อให้แน่ใจว่ามีการให้อาหารมันตามเหมาะสม เป็น 408 ซะเองที่มาเตือนผมน่ะ
<O5-█>: SCP-408 รู้เรื่องราวภายนอกได้ยังไง
<ดร.คอนดรากี้>: ก็เหี้ยล่ะ ถ้าตอนนั้นมันรู้มันก็ไม่บอกผมหรอก ช่างเถอะ ที่สำคัญจริงๆคือเราหยุดดร.เคลฟไม่ให้สร้างความเสียหายไปมากกว่านี้แล้ว
<O5-█>: ถ้าให้ผมนึกนะ คุณไม่ค่อยประสบความสำเร็จสักเท่าไหร่
<ดร.คอนดรากี้>: ก็ไม่ แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ? ผมมีแค่กล้องกับฝูงผีเสื้อ และนี่ก็ไม่เหมาะกับการถ่ายภาพสักหน่อย
<O5-█>: แล้ว SCP-239 ล่ะ?
<ดร.คอนดรากี้>: เกี่ยวอะไรกับเธอ?
<O5-█>: ตามสมมติฐานของดร.เคลฟ มันได้แสดงให้เห็นว่าคุณถูกควบคุมให้ไปปกป้องเธอน่ะ
<ดร.คอนดรากี้>: มันกลายเป็นความสนใจหลักในการกระทำของผมได้ทันทีที่ผมรู้แผนของเขา ซึ่งไอ้งั่งนั่นก็เผยแผนออกมาให้ใครก็ตามที่สนใจได้เห็นเต็มๆเลยล่ะ
<O5-█>: แล้วมันจริงใช่ไหมล่ะ?
<ดร.คอนดรากี้>: ที่ว่าผมทำไปทั้งหมดเพื่อปกป้อง SCP-239 น่ะเหรอ?
<O5-█>: ที่ว่าคุณทำลงไปเพราะว่าเธอต้องการให้คุณทำ
<ดร.คอนดรากี้>: บอกตามตรงนะ ด้วยความสามารถของเด็กนั่น ผมจะไปมั่นใจในเจตนาของตัวเองได้ยังไง? แค่ความคิดที่ว่าเธอใช้ผมแบบนั้น มันก็ทำให้ผมกลัวแล้ว
<O5-█>: คุณกลัวที่เธอควบคุมคุณได้เหรอ?
<ดร.คอนดรากี้>: เปล่า ที่ผมกลัวเพราะว่าถ้าเธอทำ ผมคงจะต้องฆ่าเธอด้วยมือผมเอง
<O5-█>: อีกเรื่องหนึ่ง คุณรู้เรื่อง[ข้อมูลถูกลบ]ไหม?
<ดร.คอนดรากี้>: [หัวเราะ] ผมว่าไม่มีใครแปลกใจหรอก ที่เธอจะถูกลากเข้ามาในเรื่องนี้น่ะ
7:46 ฝูง SCP-408 ทั้งหมดอยู่ในความสับสน
7:50 SCP-091-ARC หลุดจากการกักกัน พบเห็นดร.เคลฟกำลังเดินออกจากพื้นที่กักกัน
7:53 พบเห็นรูปร่างคล้ายมนุษย์จากฝูง408 ที่ตกอยู่ในความสับสน
7:57 SCP-408 กลับคืนสู่สภาพเดิมและถอยหนีไป SCP-336 ถูกระบุตัว
8:01 ดร.เคลฟ และ SCP-336 กำลังสนทนากัน
8:03 SCP-336 ถอดที่ปรับเสียงออก
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
บันทึกเสียง s17███-████ วันที่: █-██-████
<เคลฟ>:…คุณ
<SCP-336>:… ข้า
<เคลฟ>: … ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?
<SCP-336>: เพื่อหยุดเจ้า
<เคลฟ>:[ในขณะนี้ ดร.เคลฟ ได้เปลี่ยนไปพูดภาษาที่ไม่รู้จัก นักภาษาศาสตร์ของสถาบันได้วิเคราะห์เนื้อหาของไฟล์เสียงนี้และเชื่อว่าเป็นภาษาสุเมเรียนโบราณรูปแบบหนึ่ง]
<SCP-336>:[ตอบกลับในภาษาที่คล้ายกัน]
<เคลฟ>: … งั้น คงไม่ทางอื่นอีกแล้ว ใช่ไหม?
<SCP-336>:ไม่ ความตั้งใจของเจ้าอาจบริสุทธิ์ แต่วิธีการของเจ้ามันสุดโต่งเกินไป
<เคลฟ>:ผมไม่เคยหยุดรักคุณเลย รู้ไหม
<SCP-336>: ข้ารู้
[ข้อมูลถูกลบ] [ในตอนนี้ SCP-336 ได้ถอดตัวปรับเสียงของเธอออกและเริ่มพูด เพื่อความปลอดภัยของผู้ฟัง ในส่วนนี้ของบันทึกจะถูกแก้ไขจากบันทึกโดยอัตโนมัติ]
<เคลฟ>: [กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด]
<SCP-336>: ความทุ่มเทของเจ้าช่างน่าประทับใจ แต่เจ้าเองก็…
[เสียงยิงปืนดังขึ้น]
ฟีดกลับมาอีกครั้ง
8:05 มีการจับตาเป้าหมายอีกครั้ง พบเห็นดร.เคลฟกำลังบรรจุกระสุนปืนพกใหม่ พิงกำแพงและมีอาการสั่นอย่างเห็นได้ชัด มีเลือดไหลออกจากหูทั้งสองข้าง ดูเหมือนจะเป็นบาดแผลจากการที่ตัวเองทำกับเยื่อแก้วหู กระจกที่อยู่รอบๆแตกเป็นเสี่ยงๆด้วยกระสุนปืน 9มม. ไม่พบเห็น SCP-336
8:06 ดร.เคลฟทรุดตัวลงไปพิงกำแพงและค่อยๆไหลตัวลงไปนั่งกับพื้น ดูเหมือนจะร้องไห้ ดอกไม้ที่กำลังออกดอกบนร่างกายของเขาเหี่ยวเฉาและตายลง
8:08 SCP-408 ได้กลับรวมฝูงกันอีกครั้งและทั้งฝูงก็เริ่มบินล้อมไปรอบๆดร.เคลฟ ภาพการติดต่อขาดหายไป
บันทึกส่วนตัวของดร.อ. เคลฟ SL█
นี่คือ [ข้อมูลปกปิด] ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นที่รู้จักกันในนาม ดร.เคลฟ ข้าไม่ได้กล่าวคำเหล่านี้ด้วยความตั้งใจของข้าเอง แต่ข้าถูกบังคับโดยภรรยาคนแรกของข้า แม้ข้าจะพยายามแล้วก็ตาม ข้าก็ไม่สามารถทำลายการได้ยินของตนเองได้ก่อนที่จะได้ยินคำสั่งบางส่วนของการพูดจาก SCP-336 ข้าไม่แน่ใจว่าเธอต้องการสั่งให้ข้าทำอะไรกันแน่ แต่สิ่งที่ข้าจำได้ว่ากำลังได้ยินอยู่คือคำพูดที่ว่า "บอกความจริงกับฉัน"
นี่แหละความจริง
… ความจริง…
[เสียงทุ้มต่ำเปลี่ยนไปเป็นหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง]
ความจริง!
[เสียงอุปกรณ์อิเล็คโทรนิกแตกหัก ดูเหมือนว่า PDA ของดร.เคลฟจะแตกเสียหายในช่วงเวลานี้]
บันทึกบทสัมภาษณ์ x████ วันที่: ██-█-████
<O5-█>:คุณเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้เมื่อไหร่?
<ดร.เกียร์>: ผมกำลังทำงานกับศาสตราจารย์เคนเกี่ยวกับ SCP-244 พวกเราได้ข้อสรุปว่าส่วนต่างๆหลายจุดสามารถปรับให้เป็นระบบโมดูลาร์ได้ เรากำลังพัฒนาระบบปืนใหญ่ที่ขับเคลื่อนด้วยพลังงานคริสตัลอันใหม่ตอนคำสั่งจากศูนย์สั่งให้เราตอบสนองต่อสถานการณ์
<O5-█>: คุณได้ทราบเรื่องราวอะไรก่อนจะเกิดเรื่องขึ้นไหม?
<ดร.เกียร์>: พอรู้บ้างครับ เราได้ยินเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น แต่ไม่ใช่สัญญาณเตือนการหลุดการกักกันระดับ "black alert" ดังนั้นเราจึงทำงานต่อไป ผมทำงานในระหว่างที่ศาสตราจารย์เคนกำลังให้ข้อแนะนำ ระบบเสียงประกาศในห้องแล็บดังขึ้นและหัวหน้าศูนย์ก็ได้แจ้งมาว่า ดร.เคลฟกำลังพยายามกำจัด SCP-239 โดยไม่ได้รับอนุญาตและได้ทำให้เกิดการหลุดการกักกันหลายครั้ง รวมถึงทำให้เจ้าหน้าที่หลายรายได้รับบาดเจ็บ โดยเฉพาะดร.คอนดรากี้ ทางเราก็ได้รับคำสั่งให้ยับยั้งดร.เคลฟไว้ จนกว่าหน่วยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะตอบสนอง
<O5-█>: คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?
<ดร.เกียร์>: อะไรครับ?
<O5-█>: ที่คุณได้รับคำสั่งให้หยุดการกระทำอันตราย
<ดร.เกียร์>: ไม่ครับ การกระทำของดร.เคลฟเป็นเรื่องที่… คาดเดาไม่ได้ ตั้งแต่ผมเข้าร่วมกับมูลนิธิมา ผมมักถูกเรียกไปทำเรื่องที่เกินความเชี่ยวชาญของตัวเองอยู่บ่อยครั้งน่ะครับ
<O5-█>: คุณทำอะไรหลังจากได้รับคำสั่งนั่นล่ะ?
<ดร.เกียร์>: ศาสตราจารย์เคนเข้าไปที่ SCP-244 และบอกว่าเขาจะไปช่วยดร.คอนดรากี้ โมดูลอันใหม่ก็เอาติดตัวไปด้วย ศาสตราจารย์แสดงความคาดหวังว่าจะได้ใช้ปืนนี้หยุดดร.เคลฟ ผมจึงแนะนำไปว่าให้ระมัดระวัง แต่ศาสตราจารย์เคนก็ออกไปแล้วและอาจจะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมพูด
<O5-█>: แล้วคุณไม่ได้ไปกับเขาหรือ?
<ดร.เกียร์>: ผมว่าผมคงไม่สามารถให้ความช่วยอะไรได้มากนัก ศาสตราจารย์เคนเป็นบุคคลที่มีความสามารถสูงมาก ในร่างของสุนัขที่มีเครื่องจักรกลต่อสู้ขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างจาก SCP หลายชิ้น ในขณะที่ผมเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ไม่มีการฝึกการต่อสู้และมีการตอบสนองทางอารมณ์ที่จำกัด ผมจึงตอบสนองในแบบที่ผมคิดว่าจะสร้างประโยชน์ได้สูงที่สุด
<O5-█>: แล้วเป็นยังไง?
<ดร.เกียร์>: ผมไปคุยกับ SCP-239
<โน๊ต: ระบบบันทึกเสียงได้รับความเสียหาย ไม่มีเสียงบันทึกที่ฟังได้>
8:12 ดร.เกียร์ออกจากพื้นที่ทดลองหลังจากศาสตราจารย์เคนไปได้ไม่นาน
8:20 ดร.เกียร์เข้าถึงพื้นที่กักกันของ SCP-239
8:21 SCP-239 เข้าไปกอดดร.เกียร์ ซึ่งย่อตัวลงแบบอยู่ในระดับสายตาเดียวกันกับ SCP-239 ทั้งสองดูเหมือนกำลังสนทนากันอยู่เป็นเวลาหลายนาที โดย SCP-239 ก็พยักหน้าเป็นระยะๆ
8:25 ดร.เกียร์ได้ลุกขึ้นและชี้ไปที่ประตูขณะพูด SCP-239 ก็หยิบ"หนังสือเวทมนตร์"ของเธอขึ้นมาและจับมือเขา SCP-239 มีสีหน้านิ่งเฉยแต่ยังคงมีการพูดคุยในขณะที่ออกจากพื้นที่กักกัน
8:27 ดร.เกียร์ แวะเอาหนังสือเล่มหนึ่งจากห้องทำงาน มันดูเหมือนจะเป็นพจนานุกรมภาษาจีน ดร.เกียร์ ชี้ไปที่หนังสือเล่มนั้นและ"หนังสือเวทมนตร์"พร้อมพูดกับ SCP-239 SCP-239 ยิ้มและพูดบางอย่าง จากนั้นก็จับมือดร.เกียร์ และพากันมุ่งหน้าไปยังพื้นที่เกิดเหตุของดร.เคลฟ
ฟีดไม่พร้อมใช้งาน
8:21 ดร.เคน พาธอส โครว์ เข้าสู่พื้นที่เกิดเหตุ
8:25 โครว์พบเห็นดร.คอนดรากี้
8:26 ทั้งสองสนทนากันอยู่ครู่หนึ่ง
8:29 เข็มฉีดยาขนาดใหญ่ออกมาจาก SCP-244 และฉีดสารที่ไม่ทราบชนิดเข้าไปในแขนซ้ายของดร.คอนดรากี้
8:32 แขนข้างหนึ่งของ SCP-244 เอื้อมเข้าไปในช่องควบคุมของมัน แล้วหหยิบเหยือกแอลกอฮอล์ขนาดใหญ่แล้วยื่นให้ดร.คอนดรากี้ แม้เขาจะปฏิเสธอย่างชัดเจน
8:35 โครว์พูดกับคอนดรากี้ ก่อนจะออกจากพื้นที่ไป
บันทึกส่วนตัวของ เคน พาธอส โครว์
หืมมม… เดอะ วอร์คเกอร์ ทำงานได้เลยดีทีเดียว แม้นี่จะเป็นโอกาสที่ดีในการทดสอบทักษะการต่อสู้ของมัน เพราะฉันไม่เคยมีโอกาสทดสอบมันในสถานการณ์ระดับวิกฤตจริงๆมาก่อนเลย (เหตุการณ์ในเซคเตอร์ 24 จะไม่ถูกนับ เพราะไม่มีใครจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น และหลักฐานที่เหลือก็ไม่มากพอจะสรุปอะไรได้ชัดเจน)
เอาเถอะ นี่เป็นสถานการณ์ที่ต้องหลีกเลี่ยงการฆ่ากันน ฉันชอบเคลฟนะ บางทีฉันอาจยังพูดคุยกับเขาได้ แค่ต้องระวังตัวไว้เท่านั้นก็พอ ฉันไม่อยากถูกเล่นงานโดยไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว ไม่อยากให้ซ้ำรอยเหมือนครั้งก่อนเลย
8:40 โครว์เข้าสู่พื้นที่ปิดตาย ในระหว่างทางก็ได้มีการทำลายประตูคุมขังหมายเลข 12 ด้วยวัตถุระเบิดที่ไม่ทราบวิธีการ
8:41 SCP-122-D ยืนขวางทางโครว์ พร้อมทั้งเห่าและขู่เสียงดังพร้อมแยกเขี้ยวของมัน
8:42 โครว์ไม่สนใจมันและเดินผ่าน SCP-122-D
8:43 SCP-122-D แสดงปฏิกิริยาไม่ดีต่อการถูกเมิน มันจึงพยายามโจมตีโครว์และ SCP-244 แต่ SCP-244 ก็สามารถตอบสนองทันโดยปัดป้องและฟาด SCP-122-D ไปให้พ้นทาง
8:44 SCP-122-D แสดงถึงความไม่พอใจออกมา มันยังคงพยายามโจมตีโครว์ต่อไป แต่ก็ถูก SCP-244 ปัดป้องไว้ได้อย่างง่ายดายด้วยแรงอันน้อยนิด
8:47 SCP-244 ได้ตอบสนองทันที โดยใช้สิ่งที่ดูเหมือนเป็น "คริสตัลโมดูล" ที่เพิ่งติดตั้งใหม่ ยิงใส่ SCP-122-D ซึ่งทำให้ตัวมันกลายเป็นก้อนผลึกคริสตัล
8:48 โครว์ตรวจสอบซากของ SCP-122-D ก่อนจะเดินหน้าต่อ
บันทึกส่วนตัวของ เคน พาธอส โครว์
หึม…
ไอ้ลูกหมานั่นสมควรโดนแล้วล่ะ ไม่มีใครชอบมันอยู่แล้ว แต่ถือว่าเหมาะจะเอามันไปตั้งในสนามหญ้าดีนะ…
นำมาจากรายงานหลังเหตุการณ์
…ไม่รู้ตัวเลยจนกระทั่งหลังเหตุการณ์จบลง พบว่าไฟล์ของ SCP-547 ถูกแทรกแซงโดย SCP-732 ซึ่งเปลี่ยนจากผู้มีความสามารถควบคุมไฟธรรมดาๆ กลายเป็นอสูรกายธาตุทั้งห้าอย่างเห็นได้ชัด แม้จะมีความเชื่ออย่างแพร่หลายสำหรับการมีอยู่ของ l337-speek แต่ก็ไม่สามารถใช้ยืนยันว่าเป็นการแทรกแซงของ SCP-732 ได้แต่อย่างใด ซึ่งม@#$ แม่งโคตรเจ๋งในทุกๆด้าน และโคตรจะเหมือนHighlande@$% ซึ่งเป็นอะไ@#$ ใส่เสื้อโค้ทสีดำพร้อมถือดาบคาตานะ แต่จู่ๆก็มีองค์ประกอบความเป็น แมรี่-ซู โผล่มาโดยไม่จำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงตัววัตถุเลยซักนิด ซึ่งผ@#$ะไปเดตกับ SCP-105 เพราะเธอรักผมหมดหัวใจไ@#$
ภาคผนวก PIR-01: เวรเอ้ย ใครก็ได้เอาโปรแกรมป้องกันไวรัสมาที่นี่ที! @#$ ทำไมถึงไม่เข้าใจว่าผมไม่ใช่ระบบอิเล็กทรอนิกส์ฟ่@#$@…
8:49 SCP-547 ออกจากพื้นที่กักกัน เนื่องด้วยกระบวนการกักกันฉุกเฉินล้มเหลว และมุ่งหน้าไปตามโถงทางเดิน G-7
8:40 ดร.เคลฟถูกล้อมรอบท่ามกลางฝูง SCP-408 เดินโซเซไปที่โถงทางเดิน G-7
8:41 SCP-547 เผชิญหน้ากับ ดร.เคลฟ
8:42 SCP-547 เข้าสู้กับดร.เคลฟ อุณหภูมิในโถงทางเดิน G-7 พุ่งสูงถึง 500 ระดับองศาฟาเรนไฮต์ ทำให้เอกสารและผ้าทั้งหมดในพื้นที่เกิดไฟลุกไหม้ขึ้น
8:43 ควันหนาทึบเต็มพื้นที่ทางเดิน ทำให้ไม่สามารถมองเห็นดร.เคลฟได้เนื่องด้วยควันที่หนาแน่นเกินไป
8:44 SCP-547 หายไปจากมุมกล้อง
8:45 เสียงปืนดังขึ้น
8:57 ดร.เคลฟโผล่ออกมาจากกลุ่มควัน พร้อมสภาพแผลไฟไหม้ระดับสองและสามซึ่งครอบคลุมไปประมาณ 50% ของร่างกาย
9:20 กลุ่มควันได้จางลง เผยให้เห็น SCP-547-D ที่ทรุดตัวพิงกำแพงอยู่ โดยมีบาดแผลเป็นกระสุนประมาณสามถึงสี่นัดที่ศีรษะและส่วนบนของลำตัว การชันสูตรในภายหลังพบว่าอวัยวะพิเศษในทรวงอกของ SCP-547-D ฉีกกระจายด้วยกระสุนนัดสุดท้าย ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเสียชีวิต (การเสียชีวิตได้รับการยืนยันเมื่อเวลา 23:27 หลังเหตุการณ์สงบลง)
3:15 ดร.ไบรท์ ซึ่งในขณะนี้กำลังใช้ร่างของ SCP-963-D143 ซึ่งเป็นหญิงชราชาวแอฟริกันอเมริกัน เดินทางมาถึงศูนย์พร้อมกับถือกระเป๋าสะพายธรรมดามาใบหนึ่ง
3:20 ดร.ไบรท์ถูกคุมตัวไปสอบสวนเกี่ยวกับการมาถึงศูนย์แห่งนี้ เนื่องจากเขามีข้อจำกัดที่ไม่สามารถมีปฏิสัมพันธ์กับ SCP ต่างๆ ดร.ไบรท์มีท่าทีสับสนและดูเหมือนไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่
3:25 หลังการตรวจสอบ พบว่ากระเป๋าสะพายดังกล่าวมี SCP หลายชิ้น รวมถึง SCP-018 และ SCP-776 การสอบสวนเพิ่มเติมเปิดเผยว่า ดร.ไบรท์จำไม่ได้ว่าเขาเก็บ SCP เหล่านี้มาตั้งแต่เมื่อไรหรือว่าเขาเดินทางมาที่ศูนย์-17 ได้อย่างไร ดร.ไบรท์ถูกคุมตัวไว้จนกว่าจะมีคำสั่งเพิ่มเติม
9:15 ดร.ไบรท์ลุกขึ้นในห้องขังของเขาและกล่าวเพียงว่า "นี่แหละว่าทำไมฉันถึงถูกพามาที่นี่" ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบแน่ชัด ยามที่เฝ้าหน้าห้องขังไม่เพียงแต่ยอมให้เขาออกไป แต่ยังคืนกระเป๋าสะพายให้เขาอีกด้วย
9:25 ดร.ไบรท์เจอกับดร.เคลฟ โดยที่กระเป๋าสะพายถูกเปิดอยู่แล้วตรงหน้า ทั้งสองมีการสนทนากัน ซึ่งมือของดร.ไบรท์ล่วงอยู่ในกระเป๋า
9:32 ดร.เคลฟลั่นไก ยิงเข้าที่ศีรษะของดร.ไบรท์หนึ่งนัด ทำให้ร่างที่เขาครองอยู่เสียชีวิตในทันที ดร.ไบรท์เสียชีวิตพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า โดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด
บันทึกบทสัมภาษณ์ x████, วันที่: ██-█-████
<O5-█>: ดร.ไบรท์ คุณพอจะนึกอะไรได้เพิ่มอีกไหมว่าทำไมคุณถึงไปโผล่ที่ศูนย์-17?
ดร.ไบรท์ ส่ายศีรษะเป็นการปฏิเสธ
<O5-█>: คุณพอจะทราบไหมว่าคุณทำยังไงถึงผ่านระบบรักษาความปลอดภัยของเหล่าSCPที่คุณไปเอามาได้?
ดร.ไบรท์ แสดงท่าทางปฏิเสธ
<O5-█>:คุณช่วยอธิบายการพูดคุยที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับดร.เคลฟได้หรือไม่?
<ดร.ไบรท์>: อุ๊คคค อุ๊คอีค โอ๊คคคอุ๊ค
<O5-█>:นี่มันไร้สาระจริงๆเลยนะ ผมทราบดีว่าพวกนักวิทยาศาสตร์ของคุณชอบเล่นพิเรนทร์กัน แต่ครั้งนี้ถือว่าไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง การสอบสวนดร.ไบรท์จะดำเนินต่อไปเมื่อเขาถูกย้ายกลับไปอยู่ในร่างมนุษย์
9:33 ดร.เคลฟบรรจุกระสุนใส่ปืนพกอีกครั้ง เขา"มอง"ไปที่ร่างไร้ชีวิตของดร.ไบรท์ กล้องจับภาพสีหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความสับสน
9:34 ดร.เคลฟล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าและหยิบ SCP-776 ออกมา
9:35 ดร.เคลฟขว้าง SCP-776 ไปที่กำแพง ผลลัพธ์ของ SCP-776 คือหมายเลข 3 น้ำเริ่มปรากฏบนพื้น
9:36 ดร.เคลฟทอย SCP-776 อีกครั้ง ผลลัพธ์ยังคงออกมาเป็นหมายเลข 3 น้ำเริ่มไหลออกมาด้วยอัตราที่มากขึ้น
9:37 ดร.เคลฟหยิบ SCP-776 ขึ้นมาอีกครั้ง และเหมือนจะพึมพำว่า "ติดซะทีสิวะ แม่งเอ้ย" จากนั้นเขาทอย SCP-776 เป็นครั้งที่สาม ผลลัพธ์ออกมาเป็นหมายเลข 2 โถงทางเดิน G-8 กลายเป็นน้ำแข็งในทันที ส่งผลให้ เซกเตอร์ 7 ของศูนย์-17 แยกออกจากส่วนอื่นของศูนย์ น้ำแข็งยังคงออกมาจาก SCP-776 เป็นเวลา 5 นาที ด้วยอัตราประมาณ 1,000 ลูกบาศก์เซนติเมตรต่อนาที
9:38 ดร.เคลฟออกจากโถงทางเดิน G-8 มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ดร.เกียร์และ SCP-239 อยู่ในขณะนั้น
9:39 SCP-018 หลุดจากการกักกันชั่วคราว
9:31 ดร.คอนดรากี้ฟื้นขึ้นหลังหมดสติเนื่องจากถูกฉีดของเหลวที่ไม่ทราบชนิดโดย SCP-244
9:33 ขาลุกขึ้นโดยดูเหมือนว่าบาดแผลที่ขาจะหายดีแล้ว และได้ออกจากโถงทางเดิน B-7
9:36 ดร.คอนดรากี้เข้าไปยังพื้นที่พัก พบเห็น SCP-408 รออยู่ด้านนอก
9:39 ดร.คอนดรากี้ยังคงอยู่ในห้อง แต่มีการตรวจจับสัญญาณความร้อนได้ว่ากำลังออกจากพื้นที่
9:43 ดร.คอนดรากี้ถูกพบอยู่กับ SCP-239 และดร.เกียร์ซึ่งเขากำลังถือขาตั้งกล้องที่ไม่ทราบยี่ห้อและรุ่น
9:44 สองด็อคเตอร์พูดคุยกัน โดยที่ดร.คอนดรากี้ทำกิริยาท่าทางต่อ SCP-239 อยู่หลายครั้ง
9:48 ดร.เคลฟปรากฏตัว
9:50 ดร.คอนดรากี้เผชิญหน้ากับดร.เคลฟ
บันทึกการสอบสวน x77█, วันที่██-█-████
สิ่งของต้องห้ามชิ้นที่สองของดร.คอนดรากี้มีติดตัวในระหว่างเหตุการณ์นี้ คือขาตั้งกล้องขนาดยาวพิเศษ เมื่อคลายเกลียวและแยกออกจากอุปกรณ์หลัก จะพบว่าขาตั้งกล้องนี้ทำหน้าที่เป็นปลอกสำหรับดาบเซเบอร์คุณภาพสูง แหล่งที่มาและส่วนประกอบของดาบยังอยู่ระหว่างการสืบสวน อย่างไรก็ตามดาบเล่มนี้ไม่จำเป็นต้องถูกจัดประเภทเป็น SCP เหมือน SCP-515-ARC ในตอนแรกมีการสันนิษฐานว่าดาบเล่มนี้อาจมีความเกี่ยวข้องกับ SCP-108 เนื่องจากดร.คอนดรากี้มีชำนาญในการใช้ดาบ แต่การสืบสวนเพิ่มเติม เผยให้เห็นว่า ดร.คอนดรากี้มีความเชี่ยวชาญด้านการฟันดาบมากกว่าที่คาดไว้ รายละเอียดถูกบันทึกไว้ในบันทึกข้อมูลบุคลากร cV██
บันทึกบางส่วนที่กู้คืนจากไฟล์ d████.
<ดร.คอนดรากี้>: มันจบแล้ว เคลฟ! ครั้งนี้ฉันเหนือกว่านาย!
<ดร.เคลฟ>: [เสียงปืน] ทำไม…แกถึงยังดื้อดึงเพื่อปกป้องอสูรตัวนั้นอีกวะ?!
<ดร.คอนดรากี้>: ก็เพราะ ดร.เคลฟ เรื่องบางอย่างมันไม่ได้ขาวดำเสมอไปหรอกนะ
<เสียงเหล็กกระทบกัน เชื่อว่าเป็นจุดที่ดร.เคลฟกระสุนหมดและเปลี่ยนไปใช้ SCP-1023-ARC ซึ่งเป็นอาวุธสำรองของเขา >
<ดร.เคลฟ>: [เสียงดาบปะทะกัน] ไอ้คนที่มองอะไรแค่ขาวดำคือแกต่างหาก คอนนี่!
<ดร.คอนดรากี้>: นายแอบเก็บไอ้ของพวกนั้นเอาไว้ไหนตลอดเวลาวะเนี่ย?
[ข้อมูลเสียหาย]
ภาคผนวก:ถึงพนักงานนิรนามที่นำภาพจากกล้องวงจรปิดของศูนย์-17 ซึ่งบันทึกเหตุการณ์การดวลดาบระหว่างดร.เคลฟและดร.คอนดรากี้ ใส่เพลงประกอบของ "Highlander" และโพสต์ลงในอินทราเน็ตในองค์กรพร้อมกับตั้งชื่อว่า "จะเหลือเพียงหนึ่งเดียว" เราจะสืบหาตัวคุณให้ได้ และเมื่อถึงตอนนั้น…คุณจะเป็นที่จดจำอย่างมาก
ป.ล. ใครฉลาดพอที่คิดไปอนุญาตให้ SCP-076 ดูฟุตเทจนี้?
-O5-█
บันทึกบทสัมภาษณ์ x████, วันที่: ██-█-████
(ข้ามไปที่ 00:42:18)
<O5-██>: เกียร์ ให้ตายเถอะ แกพูดอะไรกับเธอไป?
<ดร.เกียร์>: ท่านครับ ผมไม่เข้าใจความสับสนของท่านในตอนนี้ การบันทึกวิดีโอก็อยู่ในสภาพที่ยอดเยี่ยม และเสียงที่อยู่ในคำถามต่างๆก็เสร็จไปแล้ว 88% ท่านทราบดีอยู่แล้วว่าผมพูดอะไรและผลกระทบเป็นอย่างไร ผมไม่…
<O5-██>: อย่า อย่าบังอาจมาเล่นลิ้นกับฉัน ฉันรู้จักนายดี เกียร์ และพวกตรรกะบ้าๆบอๆที่แกใช้กับคนอื่นจะใช้ไม่ได้กับฉัน ฉันอ่านแฟ้มของแกและตรวจสอบเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว ดังนั้นอย่ามาทำตัวเหมือนกับฉันเป็นไอ่โง่คนหนึ่ง! เอาล่ะตอบฉันมา ตอนนี้แกตอบฉันมาเลย แกพูดอะไรออกไป?!
<ดร.เกียร์>: (เงียบ)
<O5-██>: เกียร์ สิ่งที่แกทำมันอาจทำให้ทั้งมูองค์กรล่มสลาย! และยิ่งไปกว่านั้นเลยคือแกทำ SCP พัง! แกคิดอะไรอยู่?! เธอสามารถทำอะไรก็ได้ เกียร์ เราก็แค่ให้เธอหยุดการทดลอง แต่แกกลับทำแบบนี้! แกมันไอ้ตัวประหลาดไร้หัวใจ ฉันสาบานได้เลยว่าถ้า…
<ดร.เกียร์>: ผมเข้าใจถึงความผิดหวังของท่าน แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องสมเหตุสมผลนักครับ ผมยอมรับว่าเป็นผู้ทำให้ SCP-239 หลุดจากการกักกัน แต่ผมก็ทำในลักษณะที่สามารถนำตัวเธอกลับเข้าสู่กระบวนการกักกันได้อีกครั้ง ผมไม่ได้แค่สั่งให้เธอทำตาม เพราะนั่นจะทำให้เกิดข้อกังขาต่อแผนควบคุม “แม่มดน้อย” ที่เราใช้อยู่ ผมใช้ทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อขยายขอบเขตของแผนควบคุมนั้น และยุติความขัดแย้งที่ ดร.เคลฟ เป็นผู้เริ่มต้น SCP-239 ยังคงไม่รู้ขอบเขตพลังที่แท้จริงของตัวเอง เธอเพียงเชื่อว่าพลังของเธอสามารถเพิ่มขึ้นได้ หากได้รับความช่วยเหลือจาก “พ่อมดแห่งสภาสูง” และ “ตำราคาถาฉุกเฉิน”
<O5-██>: …แกกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร?
<ดร.เกียร์>: ดร.เคลฟถูกโจมตีโดย ความมืดอันยิ่งใหญ่ มวลแห่งความชั่วร้ายไร้รูปร่างที่บุกเข้ามาในโลกของเรา มันเข้าครอบงำดร.เคลฟและเหลือเพียงพ่อมดแม่มดไม่กี่คนที่ยังคงมีพลังเวทเหลืออยู่ ผมในฐานะพ่อมดผู้สูงส่ง ผมถูกส่งไปพร้อมกับนักดาบคอนดรากี้เพื่อปราบเคลฟและขับไล่ความชั่วร้ายนั้นออกไป โดยร่วมมือกับ SCP-239 เราจึงสามารถใช้ตำราคาถาฉุกเฉิน ซึ่งสามารถใช้ได้ก็ต่อเมื่อมีพ่อมดสองคนพร้อมกัน และเฉพาะเมื่อความมืดมิดอันยิ่งใหญ่อยู่ใกล้เท่านั้น
<O5-██>: …และเธอก็เชื่อแกรึไง?
<ดร.เกียร์>: ท่านครับ ด้วยความเคารพนะ เธออายุแปดขวบ คำถามเดียวของเธอคือว่าเธอจะได้เรียนฟันดาบด้วยหรือเปล่า
<O5-██>: นี่มันบ้าไปแล้ว…แกสามารถทำให้ทุกคนตายได้! แล้วอะไรคือ“คาถาฉุกเฉิน” ที่แกให้เธอใช้ไป?
<ดร.เกียร์>: เราเริ่มจากคาถาง่ายๆ ซึ่งเป็นพื้นฐานแรกสุดที่ทุกคนต้องเรียนเป็นอย่างแรก
<O5-██>: …คือ?
<ดร.เกียร์>: มิสไซล์เวทมนตร์
บันทึกบางส่วน กู้คืนจากไฟล์-d████.
<ดร.คอนดรากี้>: ให้ตายสิวะ เคลฟ หยุดซะที! ฉันไม่ได้อยากฆ่านายเลยจริงๆนะ!
<ดร.เคลฟ>: ฉันเอง…ก็ไม่ได้อยากฆ่านายเหมือนกัน…ไม่ได้อยากฆ่าใครเลย…
<ดร.คอนดรากี้>: นายพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี่ย?! นายพึ่งเพิ่งฆ่าคนไปสองคน! ลองดูตัวเองสิเฮ้ย!
<ดร.เคลฟ>: ไม่มีทางเลือก…จำเป็นต้องทำมัน…เธอเปลี่ยนความเป็นจริงได้ คอนนี่ เธอสามารถเปลี่ยนโลกใบนี้ได้ในพริบตา…
<ดร.คอนดรากี้>: แต่เธอถูกกักกันไว้แล้ว! สิ่งที่เราทำมันได้ผล!
<ดร.เคลฟ>: ไม่…มันไม่ได้ผล มันล้มเหลวไปแล้ว…กับฉัน…
<ดร.คอนดรากี้>: …เคลฟ นายกำลังพูดถึงเรื่องบ้าอะไรของนายอยู่วะเนี่ย?
เสียงตะโกนดังขึ้นมา เป็นเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนบางอย่างที่คล้ายกับว่า "ฉันขอร่ายมิสไซล์เวทมนตร์!" ตามด้วยเสียงโลหะแตกหัก เสียงกรีดร้อง และเสียงคำรามที่ดัง
[ข้อมูลเสียหาย]
9:51 การดวลดาบต่อเนื่องดำเนินไปจนถึงโถงกลางของศูนย์-17
9:52 มีการโต้เถียงกัน ดูที่บันทึกเสียง
9:55 สังเกตเห็นดร.เคลฟกำลังปะทะดาบกับดร.คอนดรากี้ ดร.คอนดรากี้แสดงอาการสับสน
9:56 ดร.เกียร์และ SCP-239 มาถึงจากทางเข้าด้านตะวันออก SCP-239 ยกมือขึ้น และดูเหมือนจะปล่อยพลาสมาพลังงานสูงออกมาจน SCP-1023 แตกหักทำให้ดร.เคลฟต้องล่าถอยไป
9:57 เคน พาธอส โครว์ พังกำแพงน้ำแข็งผ่านเข้ามา ดร.เกียร์และ SCP-239 ยกหนังสือขึ้นพร้อมกัน ดร.เกียร์ชี้แท่งคนสารไปที่ดร.เคลฟ ส่วน SCP-239 ชี้ "ไม้กายสิทธิ์แม่มด" ของเธอไปในทางเดียวกัน
9:58 ดร.เคลฟดูเหมือนจะได้รับความเจ็บปวด
9:59 ดร.เคลฟจู่ๆ ก็แอ่นหลังและกรีดร้อง แสงสีดำพุ่งออกมาจากปากและดวงตาของเขา ดร.เกียร์ดูเหมือนจะตกใจ แต่ SCP-239 ไม่แสดงท่าทางใดๆเลย เคน พาธอส โครว์ มาถึงจากทางเข้าจากด้านตะวันตก
10:00 ดร.เคลฟล้มลง แสงสีดำกลายร่างเป็นมังกรยาว 50 ฟุต พุ่งทะลุหลังคาโถงกลางและสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อสิ่งปลูกสร้างรอบข้าง
บันทึกบางส่วน กู้คืนจากไฟล์-d████.
<เสียงผู้ชายที่ไม่สามารถระบุได้> ฉิบหายแล้วววว!!!!!!!!!!!!
0:01 ดร.คอนดรากี้ดูเหมือนจะตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ขณะเดียวกัน เคนถูกพบว่ากำลังยิงวัตถุผลึกจาก SCP-244
10:03 SCP-244 ไม่มีผลใดๆต่อมังกร ดร.เกียร์จับมือ SCP-239 และวิ่งหนีไปตามโถงทางเดิน C-12
10:05 ดร.คอนดรากี้ที่เริ่มได้สติ รีบช่วยดร.เคลฟที่หมดสติ ก่อนจะวิ่งหนีไปเช่นกัน โดยมี SCP-408 ใช้ร่างกายของมันปกปิดเส้นทางหลบหนีให้
10:07 มังกรสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อโครงสร้างโดยรอบ ก่อนจะพ่นลมหายใจที่เป็น [ข้อมูลถูกลบ] เข้าไปในโถงทางเดิน
10:10 เคนล่อความสนใจของมังกรก่อนเริ่มเข้าต่อสู้กับมัน
สัญญาณขาดหาย
บันทึกเสียงบางส่วนที่ดึงข้อมูลจากเครื่องบันทึกภายใน SCP-244
เสียงคำรามดังสนั่นสามารถได้ยินชัดเจน ตามด้วยเสียงเศษซากอาคารถล่ม
<เคน พาธอส โครว์>: ให้แม่งได้อย่างงี้สิวะ!
เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด
<เคน พาธอส โครว์>: เอาละ! มาดูกันว่าแกจะชอบไอ้นี่ไหม บักขี้เกี้ยมยักษ์!
เสียงระเบิดหลายครั้งดังขึ้น แต่ถูกกลบด้วยเสียงคำรามที่ดังยิ่งกว่า
<เคน พาธอส โครว์>: … ฉิบล่ะ ดูเหมือนว่านั่นจะทำให้มันโกร-
เสียงคำรามอีกครั้งดังขึ้น ขัดจังหวะคำพูดของเคน พาธอส โครว์ตามด้วยเสียงระเบิดอีกหลายครั้งเสียงปืนและเสียงเห่า
10:08: ดร.เกียร์และ SCP-239 วิ่งเข้าไปในห้องนิรภัยของศูนย์ดร.เกียร์ปิดประตูด้านนอกแต่ไม่ได้เปิดใช้งานประตูป้องกันแรงระเบิด SCP-239 หอบอย่างหนักและก้มตัวโดยใช้มือวางบนเข่า
10:09: ดร.เกียร์พูดคุยกับ SCP-239 พร้อมกับชี้ไปที่ "หนังสือเวทมนตร์" SCP-239 ยิ้มและเปิดหนังสือ พลิกหน้าต่างๆ อย่างรวดเร็ว
10:11: SCP-239 หยิบหนังสือขึ้นมา วิ่งไปหาดร.เกียร์ พร้อมชี้ไปที่หน้าหนึ่งและพูดเร็วๆ ดร.เกียร์พยักหน้า จากนั้นชี้ไปทางผนังที่เก็บอุปกรณ์ฉุกเฉินขณะพูด
10:12: SCP-239 ดูเหมือนกำลังค้นหาอุปกรณ์ฉุกเฉิน พลางพูดและชี้ไปยังสิ่งต่างๆ ดร.เกียร์เดินไปทางด้านหลัง SCP-239 และหยิบเข็มฉีดยาออกมาจากเสื้อกาวน์ของเขา และแทงเข็มฉีดเข้าไปที่บริเวณคอของ SCP-239 SCP-239 ดูเหมือนจะตะโกนก่อนจะทรุดตัวลงที่พื้น ดร.เกียร์อุ้ม SCP-239 ขึ้นมาวางบนผ้าห่มฉุกเฉินและออกจากห้องนิรภัยไป
ข้อความที่ดึงมาจากการประเมินสภาพจิตใจหลังเหตุการณ์ 239-B ของดร.เกียร์
ดร. ████████: มันยากไหมที่ทำแบบนั้นไปน่ะ?
ดร.เกียร์: อะไรครับ?
ดร. ████████: ฉีดสารเคมีใส่เด็กไง รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้เธอเข้าสู่สภาวะโคม่า
ดร.เกียร์: การกระทำนั่นค่อนข้างง่ายดาย ผมเคยฉีดยามาหลายครั้งแล้วในอดีตและได้พัฒนาทักษะของด้านนี้ในระดับหนึ่งมาโดยเฉพาะ
ดร. ████████: คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้หมายถึงแค่นั้นนะ
ดร.เกียร์: ถ้ามีตัวเลือกอื่น ผมคงจะเลือกใช้ตัวเลือกเหล่านั้น แต่มันก็ไม่มี เหตุการณ์มันบานปลายเกินจะควบคุมได้ และ SCP-239 อาจก่อให้เกิดอันตรายเพิ่มเติมอีกหากเธอใช้พลังของเธอต่อไป ผมจึงลงมือเพื่อปกป้องตัวผมเอง SCP-239 และองค์กร
ดร. ████████: ฟังดูเหมือนคุณกำลังพยายามหาเหตุผลให้ตัวเองเลยแหะ
ดร.เกียร์: มันไม่ใช่การกระทำที่ผมอยากจะทำซ้ำ หากมีตัวเลือกอื่นให้เลือก
ดร. ████████: แล้วคุณได้พูดอะไรกับเธอตอนที่คุณอุ้มเธอขึ้นมา? ในวิดีโอมันโชว์ว่าคุณพูดอะไรบางอย่างข้างหูเธอ
ดร.เกียร์: ผมไม่คิดว่านั่นเกี่ยวข้องกับการประเมินนี้นะครับ
ดร. ████████: ผมรู้สึกว่ามันเกี่ยวนะ
ดร.เกียร์: …ผมบอกกับเธอว่าราตรีสวัสดิ์และฝันดีนะ
ข้อความจากบันทึกเสียง ห้องสังเกตการณ์ SCP-239
██-██-████, ████:██:██, 3 สัปดาห์ก่อนเกิดเหตุการณ์.
[ย้อนกลับ]
<ดร. █████> เฮ้ เคลฟฟี่ เป็นไงบ้าง?
<ดร.เคลฟ> ก็ไม่มีอะไรมาก แค่แวะมาเช็คดูเกี่ยวกับโคลด์เพลย์เฉยๆ
<ดร. █████> โคลด์เพลย์?
<ดร.เคลฟ> ก็ 547 ไง เขากำลังยื่นคำร้องเพื่อเข้าร่วมทีม โอเมก้า-7 เป็นเด็กดีนะ แต่ยังเด็กไปหน่อย ฉันเลยโน้มน้าวให้เขารอสักปีสองปีไรงี้ เพราะดูเหมือนเขากับฉันจะเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว แล้วแม่มดน้อยของเราเป็นยังไงบ้างล่ะ?
<ดร. █████> เธอชื่อซิกูร์โรส
<ดร.เคลฟ> ฉันรู้ แค่ล้อเล่นน่ะ
<ดร. █████> เธอกำลังไปได้สวย เราฝังความเชื่อเรื่อง "แม่มด" ลงในจิตใต้สำนึกของเธอได้ลึกมากแล้ว จำนวนเหตุการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ลดลงเหลือเพียง 5% ของเรื่องที่เคยเกิดขึ้น และเธอก็ชอบหมวกแม่มดกับไม้กายสิทธิ์ของเธอมาก เธอใช้เวลาส่วนใหญ่เรียงพวกมัน ตั้งชื่อ และทดลองดูว่าอันไหนเหมาะกับ "คาถา" อันไหนดีที่สุด ถึงมันจะไร้สาระแต่เราก็สนับสนุน เพราะมันทำให้เธอยุ่งจนไม่คิดถึงอย่างอื่นแต่…
<ดร.เคลฟ> … แต่?
<ดร. █████> เอ่อ เธอเริ่มทดลอง "คาถาที่ไม่ได้รับอนุญาต" เราบอกเธอไปแล้วว่าอย่าทำ แต่เธอก็ยังแอบลองเมื่อคิดว่าเราไม่ได้ดูอยู่ เราไม่ได้บอกเธอว่ามีกล้องเฝ้าดูอยู่ คิดว่าไม่บอกน่าจะดีกว่า แต่เราก็เป็นห่วงว่าเธออาจก่อเรื่องอะไรอีกรอบ
<ดร.เคลฟ> ฮืมมมม ไม่แน่ ฉันช่วยได้นะ
<ดร. █████> ยังไงล่ะ?
<ดร.เคลฟ> ก็ถ้า เธอไม่ฟังศาสตราจารย์ █████ สูงอายุผู้น่ารัก หรือเหล่าคณะอาจารย์ที่โรงเรียนพ่อมดบางทีเธออาจจะยอมฟัง ตุลาการสูงสุด เคลฟ พ่อมดผู้เคร่งขรึมจากสภาพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ที่ถูกส่งมาสั่งสอนนักเรียนจอมแสบที่คอยแหกกฎ
<ดร. █████> คิดว่ามันจะได้ผลหรอ?
<ดร.เคลฟ> ก็นะ พวกคุณคงไม่ทำหรอก คุณชอบเธอมากเกินไป ช่างแม่งสิ ฉันโอเคนะถ้าเธอจะเกลียดฉัน ยังไงฉันเองก็ไม่ค่อยอยู่ที่ศูนย์-17 อยู่แล้ว ฉันเป็นตัวร้ายได้ ไม่มีปัญหาหรอก
<ดร. █████> ฉันไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่น่ะ
<ดร.เคลฟ> หรือเองอยากจะรอจนเกิดเหตุการณ์ใหญ่จน O5 ออกคำสั่งกำจัดเธอล่ะ?
<ดร. █████> ก็จริง ถ้าคิดว่าไหวก็จัดไปเถอะ
<ดร.เคลฟ> เชื่อฉันเถอะ เรื่องทำให้ผู้หญิงกลัว ฉันน่ะมือโปร
<ดร. █████> (หัวเราะ) ไม่เถียงเลย
<ดร.เคลฟ> อยากให้ฉันลงมือเลยไหม?
<ดร. █████> ม่ายอ่ะ ตอนนี้เธอกำลังดู เจ้าหญิงนิทรา กับไอริสอยู่ รอให้พวกเธอดูกันเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน
<ดร.เคลฟ> "เจ้าหญิงนิทรา?" เคยบอกไหมว่าตอนเด็กๆ ฉันเคยหลงรักมาเลฟิเซนต์โคตรๆเลย?
<ดร. █████> อย่ามาหลอกฉันให้ยากเลย
<ดร.เคลฟ> เออสิวะ แม่มดสุดฮอตที่แปลงร่างเป็นมังกรยักษ์ได้จะเซ็กซี่ขนาดไหนกันเชียว!
<ดร. █████> ฉันว่า ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงถึงกลัวนายกัน
[เพิ่มเติม]
จากไดอารี่ของ SCP-239 ที่ถูกค้นพบหลังจากเหตุการณ์ 239-B
วันที่: [3 วันก่อนเหตุการณ์]
ถึงคุณไดอารี่ที่รัก
วันนี้หนูทำเรื่องไม่ดีอีกแล้ว หนูอยู่ในสวนและเห็นคุณนกตัวหนึ่งตายอยู่ มันมีรังที่มีลูกนกน้อยอยู่หลายตัวข้างบน ทุกตัวร้องหาแม่กันใหญ่เลย หนูเลยใช้คาถาวิต้า ทำให้คุณนกกลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง
หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำผิดกฎเลย แต่พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ เคลฟ เคยบอกกับหนูไว้ว่าถ้าหนูไม่ทำตามกฏอีก เขาจะเนรเทศหนูไปยังดินแดนยมโลกเป็นเวลาร้อยปี หนูกลัวพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ เคลฟ เขาน่ากลัวมากเลย
หนูหวังว่าเขาจะไม่รู้เรื่องนี้นะ หนูยังไม่อยากตาย :(
พบในโฟลเดอร์ "ไฟล์ที่ถูกลบ" บัญชีอีเมลของ ดร.อ.เคลฟ เมื่อ 48 ชั่วโมงก่อนเกิดเหตุการณ์
ถึง: บุคลากร SCP ทุกคน
จาก: ดร.อ.เคลฟ ศูนย์-19
หัวข้อ: หยุดฉัน
ถึงเจ้าหน้าที่ทุกคน: จัดการกักกัน SCP-239 ในทันทีและประกาศเตือนภัยขั้นสูงสุดที่ศูนย์-17 พวกนายต้องหยุดฉัน ก่อนจะมีคนต้องตาย
เมื่อประมาณยี่สิบสี่ชั่วโมงที่แล้ว ฉันเกิดความรู้สึกถูกบีบบังคับอย่างกะทันหันว่าต้องฆ่า SCP-239 ตอนแรกมันเป็นแค่ความคิด เล็กๆแต่ตอนนี้ความหมกมุ่นนี้มันกำลังทวีความรุนแรงขึ้น ฉันมีเหตุผลให้เชื่อได้ว่าแผนของฉันจะล้มเหลวแล้ว ให้ตายเถอะ… ฉันควรรู้ว่าเธอจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับบทลงโทษที่รุนแรงที่ฉันพูดไว้ เด็กฉลาดเกินไปก็จริง แต่ก็โง่เกินไปเหมือนกัน… ให้ตายสิ! ฉันมันโง่ฉิบหาย! ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้กับอีเรื่องแค่นี้!
เดี๋ยว… นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมฉันถึงพยายามขอให้พวกแกหยุดฉันวะ? ไอ้ปีศาจน้อยนั่นอันตรายเกินกว่าจะปล่อยให้มีชีวิตอยู่ เธอทำผิดกฎ ตอนนี้เธอต้องตาย
ทำแบบลวกๆไม่ได้สิ ต้องทำตามแบบมีขั้นตอน ยื่นข้อเสนอให้ถูกต้องก่อน นั่นแหละ ใช่ อาวุธเทเลคิลล์อัลลอย ก็น่า
[จดหมายสิ้นสุดลง]
10:10 กล้องเปลี่ยนมุมมองไปที่โถงทางเดิน H8
10:12 ทางเดินทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยพืชมีชีวิตที่ดุร้าย พบ SCP-091-ARC อยู่ในพื้นที่
10:14 SCP-336 ปรากฏตัวออกมาจากห้องใกล้เคียง พลางปัดฝุ่นออกจากตัวเอง
10:17 SCP-336 เดินเข้าไปหา SCP-091-ARC ทั้งสองสนทนากันเป็นเวลาหลายนาที
10:23 SCP-091-ARC กลับเข้าสู่พื้นที่กักกัน ขณะที่ SCP-336 ปิดผนึกประตู
10:24 การเติบโตของพืชในทางเดิน H8 เริ่มลดลงอย่างรวดเร็วและถอยกลับเข้าไปในพื้นที่กักกันของ SCP-091-ARC
10:26 SCP-336 พูดคุยกับ SCP-091-ARC ผ่านประตูอีกเล็กน้อย
10:28 SCP-336 ออกจากโถงทางเดิน H8 มุ่งหน้าไปยังพื้นที่กักกันของเธอเอง
บันทึกเสียง c█████-█ วันที่ █-██-████
<SCP-336>: ข้าเห็นว่าคุณหมอเจ้าปัญหานั่นมีเอี่ยวกับเจ้าในเรื่องนี้ ช่างน่าเศร้าใจจริง
<SCP-091-ARC>: [แสดงท่าทีไม่พอใจและดูเหมือนโกรธที่ SCP-336 ปรากฏตัว ]
<SCP-336>: เจ้าไม่สามารถโทษข้าในเรื่องนี้ได้ เจ้าเองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าก็รู้ว่าเขามีความหมายกับข้าเพียงไหน
<SCP-091-ARC>: <ไม่เข้าใจสิ่งที่สื่อ>
<SCP-336>: ช่างน่าละอาย ที่พวกเขาขังเจ้าไว้ที่แห่งนี้…
<SCP-091-ARC>: <ไม่เข้าใจสิ่งที่สื่อ>
<SCP-336>: เรื่องนี้ยังไม่จบหรอก เหล่าคนพวกนี้ก็คิดอยู่ในกรอบแคบๆเท่านั้นแหละ แต่พวกเราน่ะอดทนได้เสมอใช่ไหมล่ะ ที่รัก?
<SCP-091-ARC>: [ดูเหมือนจะยิ้ม]<ไม่เข้าใจสิ่งที่สื่อ>
<SCP-336>: ข้าแน่ใจว่าเขาก็คิดถึงเจ้าอยู่เหมือนกัน
บันทึกเสียงบางส่วนที่ดึงข้อมูลจากเครื่องบันทึกภายใน SCP-244
<เคน พาธอส โครว์>:เชี่ย เชี่ย เชี่ย เชี่ยเอ้ย! ทำไมอะไรๆมันถึงไม่ได้เรื่องเลย! ทุกอย่างที่ฉันปาใส่ไอ้…ตัวบ้าเนี่ย มันก็แค่ยักไหล่ใส่โดยไม่สนห่าอะไรเลย
เสียงฉากหลังที่ระบุไม่ได้
<เคน พาธอส โครว์>: [ เคนคำราม ] ฉันก็รู้อยู่ว่าไอ้เนี่ยมันถูกสร้างจากจินตนาการของเด็ก แต่ว่าในเรื่องแบบนี้ ฮีโร่มันก็ชนะเสมอไม่ใช่รึไงฟ่ะ? หมายถึงแบบ อย่างน้อยก็ต้องมีอัศวินในชุดเกราะแวววาวพร้อม…กับดาบ!? ดาบ!
10:20 หลังจากเข้าปะทะกับสิ่งมีชีวิตนั้นหลายครั้งโดยไม่ประสบความสำเร็จ เคน พาธอส โครว์ เปิดใช้งานอุปกรณ์เสริมที่ไม่ทราบมาก่อนของ SCP-244 ซึ่งเป็นดาบแสงที่พุ่งออกมาจากส่วนแขนซ้ายบน จากนั้นเขาเข้าปะทะกับมังกรอีกครั้ง
10:24 แม้ว่าจะมีความต้านทานต่ออาวุธดังกล่าวในช่วงแรก แต่โครว์ก็สามารถทำอันตรายมันได้สำเร็จ โดยตัดโคนหางของมันออก
10:30 โครว์สามารถแทงทะลุกลางลำตัวของมังกรได้โดยตรง ก่อนจะฟันตัดศีรษะของมัน สัญญาณชีพหยุดลงโดยสมบูรณ์
บันทึกเสียงบางส่วนที่ดึงข้อมูลจากเครื่องบันทึกภายใน SCP-244
<เคน พาธอส โครว์>: จะมีใครว่าอะไรไหมถ้าหากฉันจะกินมัน…
รายงานหลังเหตุการณ์ 239-B: ผลกระทบระยะยาว (ผ่านการตรวจสอบแล้ว)
หัวข้อที่ 17: ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์นี้ทำให้ 45% ของโครงสร้างพื้นฐานภายในศูนย์-17 ไม่สามารถใช้งานได้หากไม่ได้รับการซ่อมแซมครั้งใหญ่
ข้อเสนอ: ให้ย้าย SCP มนุษย์ทั้งหมดที่ถูกจัดประเภท Safe ภายในศูนย์-17 ไปยังสถานกักกันอื่นของสถาบันเป็นการชั่วคราว ส่วนสำหรับ SCP ประเภท Keter ภายในศูนย์-17 ให้ย้ายไปยังพื้นที่กักกันที่มีเสถียรภาพสูงกว่า ในส่วน SCP ประเภท Euclid ให้พิจารณาย้ายหรือกำจัดตามความเหมาะสม
ความสำคัญ: แกมม่า
หัวข้อที่ 22: เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของศูนย์-17 ราว 80% ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์นี้ โดย 30% ของผู้ได้รับบาดเจ็บต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน
ข้อเสนอ: ให้ย้ายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจากศูนย์อื่นมาช่วยที่ศูนย์-17 ชั่วคราว และลดขนาดการปฏิบัติการของศูนย์-17 จนกว่าจะสามารถรับสมัครหาบุคลากรเพิ่มเติม
ความสำคัญ: อีต้า
หัวข้อที่ 97: SCP-239 แสดงให้เห็นถึงความสามารถระดับ Keter ที่ควบคุมไม่ได้ ซึ่งส่งผลทางอ้อมต่อการเสียชีวิตของ SCP หลายตัว เจ้าหน้าที่ขององค์กรและการทำลายพื้นที่ส่วนใหญ่ของศูนย์-17
ข้อเสนอ: ให้คงสถานะ SCP-239 ในสภาวะโคม่าด้วยวิธีทางการแพทย์ชั่วคราว โดยอยู่ภายใต้การดูแลของ ดร.เอริกา วัลดาสัน
ความสำคัญ: เบต้า
หัวข้อที่ 102: เจ้าหน้าที่องค์กรหลายคนได้ปฏิบัติหน้าที่เหนือความรับผิดชอบของตนเอง ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงต่อสุขภาพและชีวิตของพวกเขาเอง
ข้อเสนอ: มอบรางวัลเชิดชูเกียรติแก่ ดร.ไบรท์, ดร.เกียร์, ดร.คอนดรากี้ และ ผู้บริหารเคน พาธอส โครว์
ความสำคัญ: เอปไซลอน
หัวข้อที่ 138: การกระทำของ ดร.อ. เคลฟ ในระหว่างเหตุการณ์นี้ เป็นสาเหตุที่ทำให้ SCP หลายตัวเสียชีวิต เจ้าหน้าที่ของมูลนิธิและความเสียหายต่อศูนย์-17 นอกจากนี้แล้ว ดร.เคลฟยังแสดงให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์ที่ไม่ปกติกับ SCP มนุษย์เพศหญิงหลายตัว (ได้แก่ SCP-091-ARC, SCP-166, และ SCP-336 )
ข้อเสนอ: จากข้อเท็จจริงข้างต้น และคำพูดของ ดร.เคลฟ ระหว่างเหตุการณ์ ให้ทำการจัดประเภท ดร.อัลโต เคลฟ เป็น SCP มนุษย์ประเภท Euclid และให้ทำการกักกันที่ศูนย์-17 หมายเลข SCP และมาตรการกักกันจะถูกกำหนดภายหลัง
ความสำคัญ: อัลฟ่า
รายงานเสริม
รายงานเสริม 239-B-77 : ความเชื่อมโยงที่เป็นไปได้ระหว่างเหตุการณ์และ ORIA
รายงานเสริม 239-B-192 : บทสัมภาษณ์หลังเหตุการณ์กับ ดร.อ.เคลฟ
สิ้นสุดไฟล์
hello i'm Peter