พีชตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าและสับสน ชั่วขณะหนึ่ง เขาจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก่อน แต่แล้วความทรงจำก็วิ่งกลับมาหาเขา
การฉีกขาดของโครงสร้างแห่งอวกาศเเละกาลเวลา ความไม่มีที่สิ้นสุดของมิติสัมบูรณ์ และสิ่งมีชีวิตที่มุ่งร้ายที่ไล่ตามเขา ทุกอย่างรู้สึกเหมือนฝันร้าย แต่คำพูดของชายชรายังก้องอยู่ในใจของเขา เตือนเขาว่ามันเป็นเรื่องจริงเกินไป
พีชลุกขึ้นและเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องครัว รินกาแฟให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และพยายามสลัดความรู้สึกหวาดกลัวที่เกาะกินเขาอยู่ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เขาต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดในเมืองเมอร์ฟิลด์
ขณะที่เขาจิบกาแฟ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น บรรณาธิการของเขาต้องการทราบว่าเหตุใดเขาจึงยังไม่ส่งเอกสารล่าสุดของเขา
“ขอโทษด้วย เมื่อคืนผมมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย” พีชพูด พยายามทำเสียงให้เป็นมืออาชีพแม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะอ่อนล้าก็ตาม
“เอาล่ะ รีบลงมือหน่อยพีช เรามีกำหนดส่งงาน, เเล้วเจอกัน” บรรณาธิการของเขาตะคอกก่อนวางสาย
พีชถอนหายใจ เพราะรู้ว่าเขาไม่สามารถระงับการสืบสวนได้ เขาต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองเมอร์ฟิลด์ แม้มันจะเป็นการเสี่ยงต่องานของเขาก็ตาม
เขาใช้เวลาที่เหลือในช่วงเช้าไปกับการหาข้อมูล อ่านบทความในหนังสือพิมพ์เก่าๆ และพูดคุยกับชาวบ้านเกี่ยวกับเหตุการณ์แปลกๆ เขาค้นพบว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมามีเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้มากมายในเมือง ตั้งแต่การหายตัวไปไปจนถึงแสงประหลาดบนท้องฟ้า
แต่จนกระทั่งเขาได้คุยกับหญิงชราชื่อนางเฮนเดอร์สันจึงพบเบาะแส
“โอ้ คุณกำลังพูดถึงสถานที่เก่าของแมคอัลลิสเตอร์” นางเฮนเดอร์สันกล่าว ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
“สถานที่นั้นถูกหลอกหลอนมานานหลายปี ฉันได้ยินเรื่องราวแปลกๆ มากมายที่เกิดขึ้นที่นั่น”
หัวใจของพีชเต้นแรงด้วยความคาดหวัง เขารู้ว่าเขาต้องสืบหาที่อยู่ของแมคอัลลิสเตอร์ แม้ว่านั่นจะทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายก็ตาม
ขณะที่เขาขับรถออกไปที่บ้านไร่หลังเก่า เขารู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ สถานที่นั้นถูกทิ้งร้าง หน้าต่างปิดขึ้น และสนามหญ้ารกไปด้วยวัชพืช แต่เมื่อเขาเข้าไปใกล้ เขาจะเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับสถานที่นั้น ราวกับว่าอากาศรอบ ๆ บ้านไร่ถูกชาร์จด้วยพลังงาน ที่ประทุด้วยพลังนอกโลก
พีชลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สงสัยว่าเขาพร้อมสำหรับเรื่องนี้จริงๆ หรือไม่ แต่แล้วเขาก็นึกถึงคำพูดของชายชราและสำนึกในหน้าที่ที่แผดเผาในตัวเขา
เขาลงจากรถและเข้าใกล้บ้านไร่ รู้สึกว่าขนที่หลังคอของเขาตั้งตรงปลาย เมื่อเขาไปถึงประตูหน้า เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วผลักมันออก
ภายในบ้านไร่น่าขนลุกยิ่งกว่าข้างนอกเสียอีก อากาศหนาทึบไปด้วยฝุ่นและใยแมงมุม และห้องต่างๆ ก็เต็มไปด้วยวัตถุโบราณและสัญลักษณ์แปลกๆ ที่พีชไม่รู้จัก
แต่แล้วเขาก็ได้ยินอะไรบางอย่าง เสียงกระซิบแผ่วเบาดังมาจากห้องด้านหลังห้องหนึ่ง
เขาเดินตามเสียงไป รู้สึกหัวใจเต้นแรงในอก เมื่อเขาไปถึงห้อง เขาเห็นร่างหนึ่งนั่งอยู่ตรงกลาง ล้อมรอบด้วยเทียนและสัญลักษณ์แปลกๆ
มันเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดคลุมขาดรุ่งริ่งและพึมพำกับตัวเอง พีชไม่เข้าใจคำพูดที่เธอพูด แต่เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่อยู่เบื้องหลังเธอ
ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นและเห็นพีช ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความโกรธ
“คุณไม่ควรมาที่นี่” เธอพูด น้ำเสียงเย็นชาและน่ากลัว
พีชพยายามถอยห่าง แต่เขารู้สึกว่ามีแรงผลักเขาไปข้างหน้า บังคับให้เขาขยับเข้าไปใกล้ผู้หญิงคนนั้น
“คุณถูกเลือกแล้ว พีช” ผู้หญิงคนนั้นพูด
เสียงเพลงที่ถูกสะกดจิต "ได้รับเลือกเพื่อเป็นสักขีพยานในพลังแห่งความเป็นไปได้ เพื่อดูธรรมชาติที่แท้จริงของจักรวาล"
พีชรู้สึกเย็นวาบไปทั่วกระดูกสันหลัง เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังพูดถึงอะไร แต่เขารู้ว่ามันไม่ดีแน่
แต่แล้วสีหน้าของผู้หญิงก็อ่อนลง เธอยื่นมือไปหาพีช
"มาสิลูก" เธอพูด
"ฉันจะแสดงให้คุณเห็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือม่านแห่งความเป็นจริง คุณจะเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่นอกเหนือความฝันของคุณ"
พีชลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจผู้หญิงคนนั้นได้หรือไม่ แต่แล้วเขาก็นึกถึงคำพูดของชายชราและสำนึกในหน้าที่ที่พาเขามาที่นี่
เขาจับมือผู้หญิงคนนั้น รู้สึกได้ถึงกระแสพลังงานที่ไหลเวียนผ่านตัวเขา ผู้หญิงคนนั้นพาเขาไปที่ห้องเล็กๆ ด้านหลังห้อง แล้วทำท่าให้พีชก้าวเข้าไปข้างใน
พีชลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็ก้าวเข้าไปข้างใน ห้องมืดสนิท เขามองไม่เห็นอะไรเลย
แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงเฟือง และมีแสงสลัวๆ ปรากฏขึ้นในระยะไกล
ขณะที่เขาเดินไปทางนั้น แสงก็สว่างขึ้นจนสว่างจ้า จากนั้นด้วยเสียงและพลังที่พุ่งกระฉูด พีชถูกส่งไปยังอีกโลกหนึ่ง
มันเป็นโลกที่เหนือความเข้าใจ อาณาจักรแห่งพลังงานบริสุทธิ์และแสงสว่าง เธอรู้สึกได้ถึงพลังของความเป็นไปได้ ที่ไหลผ่านตัวเธอ และเธอรู้ว่าเธอกำลังเห็นบางสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์เคยเห็นมาก่อน
แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงดังก้องลึกซึ่งดูเหมือนจะมาจากทุกทิศทุกทางพร้อมกัน และเธอตระหนักด้วยความรู้สึกสยดสยองที่เพิ่มขึ้นว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว
มีบางอย่างกำลังมา บางอย่างที่เก่าแก่และมุ่งร้าย และกำลังมุ่งตรงมาที่เขา
พีชพยายามวิ่งหนี แต่เขาถูกแช่แข็งอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับได้เมื่อสิ่งมีชีวิตนั้นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
และแล้ว เขาก็ได้ยินเสียงในความคิดของเขา เสียงของชายชราเรียกเขา
“ใช้พลังซะ พีช” เขาพูด "พลังของความเป็นไปได้ในสภาวะที่ไร้ขีดจำกัด หลานสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตนี้ได้ แต่หลานต้องเชื่อมั่นในตัวเอง"
พีชหลับตาและจดจ่อ รู้สึกถึงพลังของจักรวาลที่ไหลผ่านตัวเขา เขาลืมตาขึ้นและเห็นสิ่งมีชีวิตปรากฏขึ้นเหนือเขา ดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยแสงสีเขียวที่ไม่น่าพิศมัย
แต่พีชก็พร้อม ด้วยเสียงกรีดร้องที่ท้าทาย เขาปล่อยพลังระเบิดกระแทกใส่สิ่งมีชีวิต และส่งมันกลับเข้าไปในความว่างเปล่า
ครู่หนึ่งเกิดความเงียบขึ้น และจากนั้น ด้วยเสียงและแสงที่เร่งรีบ พีชก็ถูกพาตัวกลับมาที่บ้านไร่
เขาทรุดลงกับพื้น หอบหายใจและรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เขาได้เห็นพลังของความเป็นไปได้ และเขารู้ว่าเขามีหน้าที่ปกป้องโลกจากสิ่งที่แฝงตัวอยู่นอกม่านแห่งความเป็นจริง เขามีหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ ผู้พิทักษ์ เป็นฮีโร่
และด้วยความตระหนักนั้น พีชจึงรู้ว่าชีวิตของเขาจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป