ในวันที่สิ่งที่อันตรายที่สุดสําหรับดาวดวงนี้เข้าสู่วงโครจรของมันพวกเขารู้คุณรู้มันจะเกิดอะไรขึ้น ถึงอย่างงั้นพวกเขาก็ไม่เสียใจเลยสักนิด ที่ครั้งนี้ดาวดวงนี้จะหมุนรอบมันเองเป็นครั้งสุดท้าย หรือแม้แต่ คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่จะได้เห็นดาวบริวารของดาวดวงนี้ แต่ทุกคนก็ไม่เสียใจสักนิดทุกคนปล่อยวาง ทั้งหมดที่พวกเขาทํามันสิ้นสุดตรงนี้และจะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีใครที่จะไม่พร้อมที่จะต้อนรับมัน ทุกคนทําในสิ่งที่จะไม่มีวันได้ทํามัน แต่เพราะนี้คือโอกาสสุดท้ายที่พวกเขาจะได้ทํา
ว่ากันว่ามีสถาบันที่จัดการไม่ให้วันนี้มันเกิดขึ้น แต่น่าแปลกเพราะในวันนี้ วันที่สถาบันไม่อยากให้เกิดที่สุด แต่ในตอนนี้ไม่มี ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีสถาบันนี้คอยอยู่อีกแล้ว ไม่มีใครรู้ พวกเขาหายไหน ไม่มีใครเหลือที่นี้และจะไม่มีใครนอกจากนั้นอีกแล้ว สิ่งที่ลิลลี่ได้เอ่ยถึงมันตื่นขึ้น ถ้าพวกเขายังอยู่สิ่งนี้คงจะเรียกโดย อักษรตัวที่ 24 และตัวที่ 16 ของอักษรสากลของดาวดวงนี้ ถึงอย่างงั้นมันไม่สําคัญ และไม่มีสิ่งใดสําศัญอีกแล้ว
ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะสิ้นสุด และไม่มีสิ่งใดสิ้นสุดหลังจากนั้นอีกแล้ว ทุกคนยืนขึ้นพร้อมหลับตาลง คิดถึงทุกคน คิดถึงทุกอย่าง ทั้งหมด มันไร้ค่าหรือป่าว การเวียนว่ายตายเกิดมีจริงหรือป่าว แล้วถ้ามันมีจริงพวกเขาจะไปที่ไหน ไม่มีใครรู้และจะไม่มีใครรู้อีกต่อไปแล้ว ของเหลวที่ชื่อนํ้าตา ไหลของมาจากทุกคน มันเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย มากเกินกว่าจะบรรยายมันออกมาและจะไม่มากกว่านั้นไปอีกแล้ว ก่อนท่ทุกอย่างสิ้นสุดลง
ชายคนนึงปิดหนังสือลง เขาแอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากสำนักพิมพ์เก่าๆแห่งหนึ่ง เขาติดต่อใครคนนึง
"ฮัลโหล นี้████พูด ฉันเจอ หนังสือแปลกๆจากสำนักพิมพ์โนว์อิ้งเข้าให้แล้ววะ"