เมื่อแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์หายไปใต้ขอบฟ้า ความรู้สึกไม่สบายใจก็คืบคลานไปทั่วเมืองเล็กๆ แห่งเมอร์ฟิลด์ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง ราวกับว่าโครงสร้างของความเป็นจริงกำลังเปลี่ยนแปลง บิดเบี้ยวในแบบที่จิตใจมนุษย์ไม่สามารถเข้าใจได้
พีชนักสืบท้องถิ่นมุ่งมั่นที่จะเปิดเผยความจริง เขาสงสัยอยู่เสมอเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในเมอร์ฟิลด์ แต่คืนนี้มีบางอย่างแตกต่างออกไป ขณะที่เขาเดินไปตามถนนหลัก โลกรอบๆ ตัวเขาก็เริ่มบิดเบี้ยว รูปร่างเปลี่ยนไปในแบบที่ท้าทายตรรกะทั้งหมด
จากนั้นเขาก็เห็นมัน การฉีกโครงสร้างของอวกาศนั่นเอง มันเป็นความว่างเปล่าสีดำ เต้นเป็นจังหวะด้วยพลังงานที่ทั้งน่าดึงดูดและน่าสะพรึงกลัว พีชอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดึงดูดและถูกบังคับให้สืบสวน
ขณะที่เขาเข้าใกล้รอยฉีกขาด เสียงหนึ่งก็พูดขึ้นในใจของเขา
"มันโบราณและทรงพลัง"
พูดเป็นภาษาที่เขาไม่เข้าใจ แต่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงข้อความเบื้องหลังของคำนั้น ซึ่งเป็นคำเตือนถึงเรื่องสยองขวัญที่คาดไม่ถึงซึ่งอยู่นอกเหนือจินตนาการ
พีชลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็เข้าครอบงำเขา เขาก้าวผ่านรอยฉีกและเข้าสู่ดินแดนที่เหนือความเข้าใจ แนวคิดเรื่องเวลาและอวกาศทั้งหมดความหมายของที่นี่ ถูกแทนที่ด้วยมิติที่ไร้ขอบเขตอันสัมบูรณ์
รูปร่างและสี หมุนรอบตัวเขา เศษส่วนและก้นหอยที่ดูเหมือนจะไม่สิ้นสุด เขาหลงทางในเขาวงกตแห่งความเป็นไปได้ไม่รู้จบ ไม่สามารถหาทางกลับไปยังโลกที่เขารู้จักได้
แต่เขาไม่ได้อยู่คนเดียว มีบางอย่างกำลังเฝ้าดูเขาอยู่ พลังร้ายกาจที่กระหายวิญญาณของเขา มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพลังมหาศาล สามารถจัดการกับโครงสร้างของความเป็นจริงได้ และมันกำลังจะมาถึงตัวเขา
พีชวิ่งหรืออย่างน้อยเขาก็คิดว่าเขาวิ่ง ในดินแดนที่ระยะทางไม่มีความหมาย มันยากที่จะบอกได้ แต่เขารู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของสัตว์ร้ายที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ความหิวโหยของมันเพิ่มขึ้นทุกๆวินาทีที่ผ่านไป
จากนั้นเขาก็เห็นความหวังอันริบหรี่ แสงสลัวๆ อยู่ไกลๆ ส่องเหมือนดวงประทีปในความมืด พีชวิ่งไปหามัน หวังกับความหวังที่มันจะพาเขากลับไปยังโลกของเขา
ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้ แสงก็กลายเป็นร่างหนึ่ง มันเป็นชายชราสวมชุดขาดรุ่งริ่งและถือไม้เท้า เขากวักมือเรียกเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสติปัญญาและความเมตตา
“มากับตาสิหลาน” เขาพูด
“ฉันสามารถช่วยหลานหนีจากที่นี่ได้”
พีชเดินตามชายชราไป รู้สึกโล่งอกเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกปลอดภัย
แต่สิ่งมีชีวิตนั้นไม่ได้ขัดขวางง่ายๆ มันไล่ตามเขาอย่างไม่ลดละ ความหิวโหยรุนแรงขึ้นทุกขณะ มันเกือบจะมาถึงพวกเขาแล้วเมื่อชายชราพูดคำแห่งพลัง ปลดปล่อยคลื่นพลังงานที่ขับไล่สิ่งมีชีวิตนั้นกลับไปยังดินแดนที่มันมา
พวกเขาโผล่ออกมาจากรอยฉีก กลับสู่โลก ณ ที่เมืองเมอร์ฟิลด์ พีชทรุดตัวลง หมดแรงและสั่นสะท้านจากการทดสอบของเขา ชายชราช่วยเขายืนขึ้นและยิ้มอย่างใจดี
“หลานได้เห็นสิ่งที่มนุษย์ไม่ควรได้เห็น” เขากล่าว
"แต่เขาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าตัวเองแข็งแกร่งและยืนหยัดได้ เขาจะเป็นผู้พิทักษ์ที่ยิ่งใหญ่ของโลกนี้"
และด้วยคำพูดเหล่านั้น ชายชราก็หายตัวไป ทิ้งให้พีชครุ่นคิดถึงความสยดสยองที่อยู่นอกเหนือความจริง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถลืมสิ่งที่เห็นได้ แต่เขาก็รู้ว่าเขามีหน้าที่ปกป้องโลกของเขาจากกองกำลังที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของมนุษย์