SCP-573 » ไดอารี่ส่วนตัวของดร.จูเลียส ล██████ส์
บันทึกไดอารี่ 573-1:
การวิจัยของฉันที่สถานบันนั้นไม่ค่อยจะได้บันทึกข้อมูลอะไรที่เป็นส่วนตัว ฉะนั้นฉันจึงเขียนไดอารี่นี้พยายามที่จดสิ่งที่อยู่ในความคิดของตัวเองออกมา
SCP-573 เป็นขลุ่ยที่สามารถกล่อมสัตว์และเด็ก เมื่อถูกเล่นนั้นผู้ทดสอบจะเล่นขลุ่ยให้เป็นแบบไหนก็ได้ที่ต้องการโดยไม่จำกัด เพราะงั้นการทดสอบกับสัตว์จึงไม่มีผลกระทบในทางลบใดๆ ทำให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงอนุมัติให้ทำการทดสอบกับเด็ก
ฉันได้ทดสอบกับเด็กหกคน ทุกคนอายุแปดขวบ ชายสามหญิงสาม แต่ละคนจะได้รับการทดสอบจิตใจและร่างกายตามที่กำหนดเอาไว้ และเด็กสองคนสุดท้ายจะทำหน้าที่เป็นฐานที่อยู่ในสถานะมึนงงโดยไม่ได้รับการกระตุ้นจากภายนอก
ผู้ทดสอบปัจจุบัน:
ซินดี้ เพศหญิง ร่างกาย
ทอม เพศชาย ร่างกาย
มาราย เพศหญิง จิตใจ
สจ๊วด เพศชาย จิตใจ
ลอแอนนา เพศหญิง ฐาน
แซม เพศชาย ฐาน
บันทึกไดอารี่ 573-2:
การพบกับเด็กๆในวันนี้เป็นไปได้ด้วยดี เด็กๆหรือสัตว์ประหลาดหรืออะไรที่พวกเขาต้องการ เห็นแล้วว่า SCP-573 สามารถทำให้เด็กๆอยู่ในแถวได้ ชั้นรู้ว่าจะไม่มีใครมาช่วยเหลือในการทดสอบครั้งนี้และเป็นพี่เลี้ยงเด็กพวกนี้ขณะที่พวกเขาอยู่ในความดูแลของชั้น และในสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้ชั้นกำลังควบคุมเด็กกลุ่มหนึ่งอยู่แทนที่ชั้นจะอยู่ในห้องอีกห้องที่แยกต่างหาก
พวกเด็กที่ซนในตอนแรกตอนนี้สงบลงนั่งอยู่ที่เก้าอี้ของพวกเขาและชั้นก็เล่น SCP-573 ไปสิบนาทีในการบันทึกครั้งแรก เด็กๆผ่อนคลายความตรึงเครียดทั้งหมด ชั้นสั่งให้ทอมกับซินดี้ซ้อมต่อสู้แบบพื้นฐานและพวกเขาก็ทำตามอย่างง่ายดาย จากนั้นชั้นก็สั่งให้สจ๊วกและมารายห์ทำการคำนวนเลขและเล่นดนตรีและพวกเขาก็ทำได้อย่างง่ายดาย นี่คงจะเป็นโครงการที่ง่ายที่สุดของชั้น
บันทึกไดอารี่ 573-5:
การทดสอบต่อเนื่องไปอย่างรวจเร็ว วันนี้ชั้นได้ให้พวกเด็กๆแต่งตัวและไปออกกำลังกายบางส่วนซึ่งมันก็ลุลวงไปด้วยดี การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดพบว่าพวกเด็กๆให้ความสนใจต่อร่างกายของตนเองภายใต้อิทธิพล SCP-573
บันทึกไดอารี่ 573-7:
วันนี้ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลย ชั้นมองดูเด็กกลุ่มนี้ คิดว่าพวกเขาคงจะจำอะไรไม่ได้ตอนที่ถูกควบคุมอยู่ พวกเขาหยอกล้อชั้น พวกเขามักจะหยอกล้อ เย้าแหย่ กระพริบตาให้ชั้น นวดให้ชั้น พูดสิ่งที่พวกเขาคิด พวกเขาบอกว่าชั้นต้องแสดงให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขาทำให้ชั้นมีความสุขได้ เช่น รูปร่างเล็กๆที่น่ารัก ความน่ารักของเด็กๆ พวกเขาชอบที่จะเฝ้าดูชั้น ชั้นบอกได้ถึงรอยยิ้มเหล่านั้น
บันทึกไดอารี่ 573-9:
ความซนเพียงเล็กน้อย พวกเขาแกล้งบอกว่าจำไม่ได้ ชั้นรู้ดี!เมื่อชั้นกลับเข้ามาในห้องอีกในวันนี้แล้วเห็นพวกเขากำลังพูดคุยกัน ซินดี้ชูสองนิ้วขึ้นแยกออกจากกันแล้วหัวเราะมันแล้วชั้นก็ได้ยินทอมพูดว่าของเขาใหญ่กว่าแต่พวกเขาได้จ่ายให้มันไปแล้ว โอ้ใช่ ปีศาสพวกนี้ไม่ควรที่จะอ้างถึงสิทธิ์ความบริสุทธ์อีกต่อไป ทำเหมือนว่าไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแต่พวกเขารู้ บอกได้เลยว่าพวกเขาต้องขอโทษกับการสร้างความสนุกให้กับชั้นแต่อย่างนั้นพวกเขาก็สมควรได้รับทุกอย่างที่พวกเขาควรจะได้
บันทึกไดอารี่ 573-13:
มันไม่สำคัญว่าชั้นจะทำยังไงกับพวกเขา พวกเขายังคงหยอกล้อชั้น พูดเรื่องของชั้น เจ้าตัวน้อยๆพวกนี้คิดว่าตัวเองดีกว่าชั้นงั้นหรอ? พวกเขาคิดว่าสามารถพูดอะไรก็ได้ที่คิดว่าฉลาดโดยเขาไม่ได้รู้ตัวงั้นหรอ? โอ้ในเมื่อพวกเขาอยู่ที่นี่และมีเพียงไม่กี่อย่างที่ชั้นจะทำได้ ไม่มีอะไรมากเท่ากับเผาและหั่น โอ้ไม่ เด็กพวกนี้ควรได้รับการตอบแทนสำหรับความอวดดีของพวกเขา
หมายเหตุ: วันที่ ██/██/████ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้รับรู้ถึงถึงสัญญาณเตือนภัยจาก Dolores Trai ในไซต์ 63 เมื่อมาที่ห้อง 301 เจ้าหน้าที่ได้พบกับดร.ล██████ส์ที่กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ท่ามกลางกลุ่มเด็กๆที่เต็มไปด้วยเลือด เธอหัวเราะ และบอกว่าต้องการเห็น 'ความซนเพียงเล็กน้อย' สิ่งนี้ไม่มีบันทึกไว้ในเอกสารก่อนหน้านั้นของดร.ล██████ส์ เราถูกบังคับความรู้สึกโดย SCP-573 ข้อเท็จจริงนั้นคงยืนยันได้จากการค้นพบ SCP ตอนนี้การทดสอบมนุษย์กับ SCP-573 จะถูกปฏิเสธ -O5-6
Sorry, My english isn't good.