วัตถุ# SCP-170
ระดับ: Safe
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-170 ไม่มีการแสดงถึงอันตรายใด ๆ และสามารถที่จะเก็บรักษาไว้ในตู้นิรภัยแบบใดก็ได้ อย่างไรก็ตามเนื่องด้วยอาจมีการใช้ที่ผิดวัตถุประสงค์ และด้วยปริมาณที่จำกัดของ SCP-170 ไม่อนุญาตบุคลากรใด ๆ นำมันออกมาจากตู้นิรภัย โดยไม่ได้รับการอนุญาต จาก ดร.███
รายละเอียด: SCP-170 มีรูปร่างคล้ายกับหลอดบรรจุกาวทั่วไป ลักษณะเป็นหลอดสีเหลืองยาว 13 ซม. ไม่มีการแสดงข้อมูลของผู้ผลิตหรือข้อความอื่น ๆ ด้านนอกหลอดบรรจุ นอกจากข้อความที่เขียนว่า 'SUPERGLUE' ถูกพิมพ์ในตัวอักษรสีเข้มอยู่ด้านหน้าของหลอด
เมื่อไหร่ก็ตามที่สารนี้ถูกใช้กับวัสดุที่เป็นของแข็ง และของแข็งนั้นสัมผัสกับพื้นผิวใด ๆ วัตถุทั้งสองจะสูญเสียพันธะโมเลกุลในบริเวณที่อยู่รอบ ๆ จุดที่เชื่อมต่อกัน ทำให้วัตถุนั้นสามารถแทรกตัวเข้าไปในอีกวัตถุหนึ่งได้ ผลกระทบนี้เกิดแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ภายในระยะเวลาหนึ่งในสามของวินาทีที่พื้นผิวของวัตถุทั้งสองสัมผัสกัน ความสามารถของแต่ละวัตถุที่แทรกตัวเข้าไปในอีกวัตถุหนึ่งจะถูกลบล้าง ทำให้วัตถุทั้งสองถูกเชื่อมต่อกันอย่างถาวร
SCP-170 ถูกยึดมาจากการบุกรุกห้องวิจัยผิดกฏหมาย ใน ████████, ███, ปี 19██ คุณสมบัติที่ผิดปกติของ SCP-170 ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด จนกระทั่งมีการทดลองทั่วไปโดยใช้มันกับวัตถุที่ได้ยึดมา เจ้าหน้าที่เทคนิคของสถาบันวิจัยได้ใช้ปิเปตต์ในการแยก SCP-170 ออกมาบางส่วนสำหรับการวิเคราะห์ ในขณะที่กำลังพยายามที่จะหยดสารบางส่วนลงไปบนสไลด์ ตัวของปิเปตต์ได้แทรกตัวผ่านไสลด์ที่วางอยู่บนฐานรอง จึงได้ดำเนินการทดลองโดยใช้ปิเปตต์และสไลด์ ค้นพบว่า ตัวของวัตถุทั้งสองได้ผูกมัดกันในระดับโมเลกุล หลังจากที่ได้ทราบผลจากการทดลองนี้ บุคลากรของ SCP จึงได้ถูกส่งไปเพื่อยึดวัสดุที่ถูกขโมยมาจากห้องวิจัยผิดกฎหมายทั้งหมด
การทดลองที่โดดเด่น
การทดลอง 04:
วัสดุที่ใช้: สายโซ่ 1 สาย และห่วงโซ่หลายขนาดตามน้ำหนัก
วิธีการทดลอง: ใช้ SCP-170 เล็กน้อยกับปลายของห่วงโซ่ ซึ่งภายหลังได้เชื่อมต่อกับเพดานเสริมเกราะของพื้นที่กักกัน 17f และใส่ห่วงโซ่ที่เหลือตามจากห่วงที่ห้อยแขวนกับเพดานให้โซ่มีน้ำหนักมากขึ้น เพื่อที่จะทดลองให้เห็นถึงความล้มเหลวทางโครงสร้างของพันธะโมเลกุล
ผลการทดลอง: หลังจากแขวนห่วงโซ่เพิ่มเติมไปจนมีน้ำหนักถึง 6 เมตริกตัน ตัวโซ่ก็ได้หักลง แต่ว่าจุดที่หักไม่ใช่จุดที่เชื่อมต่อกับเพดาน แต่หักลงตรงที่ห่วงเชื่อมต่อที่ 9 จากด้านล่าง จุดเชื่อมต่อของโซ่ทั้งหมดยกเว้นจุดที่เชื่อมต่อกับเพดานที่ถูกทดลองได้แสดงถึงการเริ่มแตกหักและการยืดของตัวห่วงโซ่ อย่างไรก็ตามจุดที่เชื่อมต่อกับเพดานไม่มีแนวโน้มที่จะอ่อนลงหรือแตกหักของตัวโซ่กับเพดานเลย
การทดลองที่ 07:
วัสดุที่ใช้: ลูกบาศก์ที่ทำจากทอง 24 กะรัต 2 กล่อง (ทองคำบริสุทธิ์ใกล้เคียง 100%)
วิธีการทดลอง: ใช้แขนหุ่นยนต์ในการทำการทดลองเพื่อที่จะให้ได้การวางแนวที่สมบูรณ์ที่สุด ลูกบาศก์หมายเลข 1 (ลูกบาศก์ที่ถูกใช้ SCP-170) ถูกดันให้แทรกตัวเข้าไปในลูกบาศก์หมายเลข 2 ทำให้ลูกบาศก์ทั้งสองเกิดการรวมตัวกันจนกลายเป็นลูกบาศก์ 1 กล่อง ที่มีขนาดใกล้เคียงกับลูกบาศก์เดิมเท่าที่จะทำได้
ผลการทดลอง: จากการตรวจสอบลูกบาศก์ที่ได้ พบว่าลูกบาศก์มีความหนาแน่น 38.6 กรัมต่อตร.ซม. ซึ่งใกล้เคียงกับสองเท่าของความหนาแน่นของทองคำ ถึงแม้ว่าจะทำการละลายลูกบาศก์นั้นไปแล้ว การตรวจสอบทองคำเหลวก็มีความหนาแน่นเท่ากับตอนแรก ซึ่งหมายความว่าสสารเหล่านั้นไม่ได้เข้าแทนที่กันและกันในแต่ละอะตอมของตัวมันเอง จากการวิเคราะห์อะตอมได้พิสูจน์ว่ามันคืออะตอมของทองคำ บ่งบอกว่าสารเหล่านั้นไม่ได้ผ่านปฎิกิรยาฟิวชั่นเพื่อที่จะเพิ่มความหนาแน่นในตัวมันเอง อะตอมได้จัดเรียงตัวในพื้นที่ที่จำกัดที่น้อยมากจนขัดกับกฎทั่วไปของฟิสิกส์
จากผลของการทดลองนี้ ดร.██████ จึงขออนุญาตที่จะใช้ SCP-170 เพื่อ ‘เชื่อมต่อ’ แผ่นยูเรเนียมสองแผ่นไว้ด้วยกัน เพื่อที่จะสร้างวัสดุฟิสไซล์ใหม่ขึ้นมา แต่เนื่องจากปัญหาทางด้านความปลอดภัย คำร้องขอนี้จึงถูกปฏิเสธ
การทดลองที่ 12:
วัสดุที่ใช้: บุคลากร D-Class 1 คน, โต๊ะไม้ 1 ตัว
วิธีการทดลอง: เป็นการทดลองแรกที่ใช้สิ่งมีชีวิต บุคลากร D-Class ที่ทดลองได้มีส่วนหนึ่งของ SCP-170 เล็กน้อยทาอยู่บนนิ้วชี้ที่มือขวาของเขา และได้ถูกสั่งให้ "จิ้มนิ้วลงไปบนโต๊ะ"
ผลการทดลอง: นิ้วมือของผู้ทดลองจมลงไปบนโต๊ะ จนถึงข้อนิ้วแรก และเกิดการเสียขวัญขึ้น ผู้ทดลองอ้างว่าไม่ได้รับความเจ็บปวด รวมถึงไม่มีความรู้สึกจากนิ้ว ภายใต้จุดที่เชื่อมต่อกับโต๊ะ อย่างไรก็ตามนิ้วของเขาก็เริ่มเกิดอาการบวมและเปลี่ยนไปเป็นสีม่วง ในขณะที่ระบบไหลเวียนเลือดได้ส่งเลือดไปในพื้นที่ที่ไม่สามารถนำเลือดกลับมาได้ นิ้วของเขาได้ด้วนระหว่างข้อต่อที่หนึ่งและข้อต่อที่สอง
ภาพเอ็กซ์เรย์นิ้วของผู้ทดลองที่ติดกับโต๊ะ (หลังจากที่นิ้วขาดแล้ว) โดยเหตุการณ์นี้เกิดจากการดิ้นรนของผู้ทดลองเพื่อที่จะนำนิ้วของตัวเองออกมา
การทดลองที่ 19
วัสดุที่ใช้: เครื่องยนต์ไอพ่น Pratt&Witney F100, เพดานเสริมเกราะในพื้นที่กักกัน 19b
วิธีการทดลอง: SCP-170 ได้ถูกใช้กับเครื่องยนต์ไอพ่น ซึ่งถูกแทรกตัวขึ้นไป 3.2 ซม. (ประมาณ 1.25 นิ้ว) เข้าไปในเพดานของห้อง หลังจากเชื่อมต่อถังเชื้อเพลิงเสริมและระบบควบคุม เริ่มเดินเครื่องเครื่องยนต์ไอพ่น
ผลการทดลอง: เครื่องยนต์ได้ถูกเดินเครื่องด้วยความเร็วอย่างต่อเนื่องประมาณ 40 นาที หลังจากที่กล้องได้แสดงภาพจุดที่เชื่อมต่อเพื่อที่จะดูผลกระทบ ในขณะนั้นได้เกิดการร้าวเล็กน้อยในคอนกรีตรอบ ๆ จุดที่เชื่อมต่อ ไม่มีสิ่งบ่งชี้หรือความเป็นไปได้ที่จะเกิดความล้มเหลวทางโครงสร้างหรือการแยกจากกันระหว่างวัตถุทั้งสอง แม้แต่ในแรงดึงขนาด 120,000 นิวตัน
