เดตครั้งที่สอง

"โอเค ฟังนะ" คอนดรากิพูดขึ้นจากหลังประตูห้องน้ำ "ฉันอยากให้นายเข้าใจว่านี่ไม่ใช่ช่วงเวลาภูมิใจที่สุดของฉัน"

มันคือริดสีดวง เคลฟคิด เขายืนอยู่ด้านนอกห้องน้ำในอพาร์ทเม้นท์ของคอนดรากิ ฉันขอเดาไว้ตรงนี้เลย เขายกเลิกเดตของเราเพราะเป็นริดสีดวง มันต้องไม่น่าภิรมย์แน่ในนั้น พังยับเยิน เหมือนหนังไซโคฉากเลือดในอ่างอาบน้ำ

"ฉันเข้าใจ" เคลฟพูด

"ฉันไม่- มันไม่เกิดขึ้นบ่อยนักกับฉัน" คอนดรากิพูด "จริงจังนะ ถ้าฉันคิดว่าฉันขับไปทั้งแบบนี้ได้ฉันทำแน่ แต่มันถึงจุดลิมิตที่โครงสร้างสมบูรณ์ของร่างกายไม่สำคัญแล้ว นายรู้ใช่ไหม?"

เขาได้เย็บแผลที่ก้นแน่ อัลโต เคลฟ คิด เขาดูเหมือนคนที่ท้องผูกจนถึงจุดที่ต้องเย็บก้น

"แน่นอน" เคลฟพูด

"ห้ามหัวเราะ" คอนดรากิพูดหลังจากเงียบคิดอยู่พักใหญ่

ฉันพนันว่าเขาแค่ท้องผูก เคลฟคิด แบบเขาอั้นขี้ก้อนมโหฬารไว้ตลอดเวลาที่เป็นผู้อำนวยการ และมันได้เวลาคลอดสิ่งชั่วร้ายสร้างจากความเครียดนั่นสักที

"ฉันไม่หัวเราะหรอก" เคลฟพูด

"เราเป็นเพื่อนกันมา- เท่าไหร่นะ ยี่สิบ? สาบสิบปี?" คอนดรากิพูด "ฉันเจอนายในปี '89 นายดูฉันเลี้ยงลูกชายและทุกอย่าง กระทั่งตอนนี้ นายรู้ว่าฉันเชื่อใจนาย และนายรู้ ที่พวกเราพึ่งคุยกันว่า ฉันมีความรู้สึกให้นาย แต่ตอนนี้มันค่อนข้างเป็นสถานการณ์ละเอียดอ่อน"

"คอนนี่" เคลฟพูด "ฉันเคยเห็นนายเกือบตายสามรอบในเวลาที่แตกต่างกัน ไม่มีจุดไหนที่ฉันเห็นนายแล้วจะรู้สึกแปลกใจอีก โอเคไหม?"

"งั้นขอย้ำแผนอีกที" คอนดรากิพูดต่อด้วยความรู้สึกประหม่าเขินอายต่อการตอบกลับของเคลฟ
"นายไม่ต้องมองมัน จริงๆ นะ แค่ ขับพาฉันไปส่งโรงพยาบาล แล้วถ้าเราไปถึงที่นั่นโดยไม่มีใครเห็นเรา ฉันจะนับว่านั่นคือชัยชนะ และเราจะไม่บอกดราเวนเรื่องนี้ด้วย"

"โอเค เข้าใจแล้ว นายอยากให้ช่วย- พระเจ้า ฉันไม่รู้- ลุกขึ้นไหม?"

"บางทีก็นิดหน่อย"

"โอเค"

"ประตูไม่ได้ล็อค"

"อ่าหะ"

"เอาจริงนะ ฉันไม่ได้หมายความให้มันเกิดขึ้น"

"ไม่มีใครอยากหรอก"

"โอเค"

"โอเค ฉันจะเข้าไปแล้ว"

บ้านของคอนดรากิเป็นอพาร์ทเม้นท์อยู่ไม่ไกลจากไซต์ มันคือศูนย์รวมความสุข เป็นสถานที่อาศัยสะดวกสบายประดับประดาด้วยหนังสือ เอกสาร และรอยขีดข่วนบนกำแพง มีห้องนอนสำหรับคอนดรากิ และห้องนอนที่ลูกชายเขาโตมากับมันซึ่งตอนนี้ว่างเปล่า มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องทำงาน และห้องน้ำกำลังถูกใช้งานขณะนี้

เคลฟเคยมาที่นี่หลายต่อหลายครั้งในหลายปีที่ผ่านมา แล้วเริ่มมาบ่อยขึ้นเมื่อภาวะรังว่างเปล่าของคอนดรากิที่ทุเลาลงไปอยู่หลายปีกลับมาแสดงอาการอีกครั้ง เริ่มขึ้นตอนดราเวนย้ายเข้าค่ายหน่วยพิเศษเพื่อฝึกฝนและก้าวหน้าในการงาน ตอนพวกเขาเจอกันอีกครั้งเป็นครั้งแรกหลังจากหลายปีของการแยกกันไปทำงานต่างไซต์ เขานั้นดูออกได้ง่ายว่ารู้สึกเหงา ชีวิตแต่งงานที่พังลงเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ลูกชายออกจากบ้าน ใช้ชีวิตช่วงวัยกลางคนอย่างไม่คุ้นชินและผ่านไปแบบงงๆ ส่่วนตัวเคลฟคุ้นชินกับการใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาอยากสมหวังกับตัวเอง พวกเขาสนิทใกล้ชิดกันมานาน พวกเขายกระดับความสัมพันธ์จากเพื่อนตัวติดกันไปยังทดลองชิมน้ำซึ่งเพิ่งเกิดขึ้นล่าสุด มันไม่เชิงไม่พึงปราถนาเลย มันมีชิ้นส่วนของความเชื่อใจที่ไม่เคยมีมาก่อน ชิ้นส่วนของความมั่นคงอันไม่คุ้นเคย ทั้งยังมีความเสน่ห์หา ชื่นชม ความรัก

ทว่าคอนดรากินั้นเปล่าเปลี่ยว เคลฟเป็นคนไม่ฝักใฝ่ทางเพศยอมรับโดยดีว่าประเมิณชิ้นส่วนนี้ในตัวคนรักคนใหม่ต่ำไป เขาไม่แน่ใจว่าทำไมเขาไม่คิดถึงมัน- คอนดรากิมีชื่อฉาวโฉ่ในเรื่องเซ้กซ์โลดโผนในสมัยเรียน ก่อนที่สถาบันและลูกจะรั้งเขาไว้- เคลฟเพิ่งมาคาดเดาว่าเขามีมัน ส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุม เขาเมินเฉยความหุนหันพลันแล่นกับความเซ่อซ่าของคนรักเมื่อมันมาเรื่องสกิลการตัดสินใจทางกามารมณ์ มันน่าประทับใจที่เขายังมีชีวิตรอด และน่าอัศจรรย์ที่เขาเลี้ยงดูลูกเติบใหญ่ได้ คอนดรากิเขาฉลาดล้ำ พวกเขาคงไม่แต่งตั้งเขาเป็นผู้อำนวยการถ้าไม่มั่นใจในความสามารถของเขา ความเข้าใจโดยธรรมชาติ และจิตใจฉับไวภายใต้สถานการณ์กดดัน นี่คือสิ่งที่เขาคิดเป็นข้อแก้ตัวให้คอนดรากิยามที่เขาย้อนคิดกลับไปยังเหตุการณ์ตีแผ่ในสามสิบวินาทีข้างหน้าที่บ้านของคอนดรากิ มีบันทึกไว้ดังต่อไปนี้:

เคลฟเปิดประตู เขาเห็นเบ็นตรงนั้นไม่ใส่กางเกงตามที่คาด เขายังไม่ใส่กางเกงในซึ่งคาดไม่ถึงแต่ไม่ถึงขั้นเป็นไปไม่ได้ เบ็นไม่สบตา เคลฟเปิดปากเพื่อพูดบางอย่างเช่น นายอยากให้ช่วยดันไหม หรือพูดกวนประสาท ทันทีที่่เขาเห็นวัตถุทรงกระบอกพลาสติกอยู่ระหว่างขา มันทำเขากระจ่างว่าคอนดรากิ ผู้บริหารสถาบันวัยห้าสิบห้าปี มีขวดน้ำติดอยู่กับอวัยวะเพศ เขารู้สึกถึงความคิดขดตัวและตายในหัวเขาเร็วเสียยิ่งกว่าทุกสิ่งที่เขาเคยประสบพบเจอ เขารู้สึกเหมือนสมองลัดวงจร เขายื่นตัวเข้าไปจากประตูเพื่อทำให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็นคือเรื่องจริง มันเป็นจริง มันติดอยู่ ปัญหามันอยู่ตรงนี้ ไอ้จ้อนของเขามันติดกับขวดน้ำยี่ห้ออควาฟีน่า ก้นขวดตั้งวางบนฝารองที่นั่งชักโครก ราวกับธงโบกสะบัดขอยอมแพ้

“นายคงสงสัยว่าฉันทำอีท่าไหนถึงเป็นแบบนี้” คอนดรากิพูด “แล้วฉันอยากให้นายเข้าใจว่าปัญหาหลักคือเรื่องอากาศพลศาสตร์ของเจ้าสิ่งนี้ ฉันประเมินมันต่ำไป แบบตอนที่ฉันเริ่มมันเมื่อสองสามชั่วโมงที่แล้ว-”

เคลฟออกจากห้องน้ำ จากอพาร์ตเมนต์ จริงๆ แล้ว เขายืนอยู่ตรงโถงทางเดิน เขาระเบิดเสียงหัวเราะจนน้ำตาไหล เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วต่อสาย

“ดราเวน” เขาพูด “ไอ้หนู นายต้องไม่เชื่อเรื่องนี้แน่”

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License