ชีวิตฉันก็เหมือนนักวิจัยทุก ๆ คนในสถาบันนั่นแหล่ะ แต่ถ้านั่นไม่นับตรงที่ฉันมีอะไรที่แตกต่างกับนักวิจัยคนอื่น ๆ
นั่นก็คือ ฉันเห็นวิญญาณปะปนกับคน
ใช่…คุณฟังไม่ผิดหรอก เก็บมือที่กำลังสะอาดๆนั่นเอาไว้กินของอร่อย ๆ จะดีกว่า ไม่ต้องเสียเวลาเอามือแคะหูให้ขี้หูสกปรก ๆ เลอะมือคุณเล่น ๆ แล้วต้องไปล้างมืออีกหรอก และหูคุณก็ไม่ได้เพี้ยนด้วย ฉันเห็นวิญญาณได้จริง ๆ ฉันเห็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วล่ะ
ฉันเห็นวิญญาณได้ในระดับที่ว่า ฉันแยกแยะไม่ออกเลยว่าคนไหนเป็นคนหรือคนไหนเป็นวิญญาณเพราะพวกเขาทำตัวปกติมาก ๆ เหมือนยังเป็นคนอยู่ นอกจากว่าคนรอบข้างฉันเห็นว่าฉันพูดคนเดียวจนบางทีก็ถึงขั้นที่พนักงานบางคนมาทักฉันเลยว่าฉันกำลังคุยอยู่กับใคร หรือไม่ก็ทำท่าทางเหมือนกลัวอะไรสักอย่างแล้วรีบหรือพยายามถอยห่างฉันไปในระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับคนอื่น ๆ ตรงหน้าฉัน
วิญญาณที่ฉันมองออกได้จริง ๆ ก็คือวิญญาณของพวก D-Class ที่ตายไป เพราะถ้าเป็น D-Class ที่ยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ ก็คงไม่ได้ออกมาป้วนเปี้ยนได้ตามใจชอบโดยที่ไม่มียามคุมหรอก ยกเว้นว่ายามคนนั้นก็เป็นวิญญาณเหมือนกันนะ บางครั้งฉันก็เห็นวิญญาณของพวก D-Class หลุดออกมาต่อหน้าต่อตาเลยหลังจากที่เขาเสียชีวิตจากการทดลองกับพวกตัว SCPs สภาพของพวกเขาน่าสยดสยองมาก บางคนก็มีเลือดท่วมตัว บางคนก็เครื่องในไหล บางคนก็หัวขาด
การที่ฉันเห็นวิญญาณที่เสียชีวิตจากการทดลองที่คนอื่น ๆ ไม่เห็นนั้นทำให้จิตใจของฉันนั้นแย่ลง ฉันต้องเห็นพวกเขาแทบจะทุกเวลา ฉันจำเป็นต้องทำเฉย ๆ ไม่แสดงสีหน้าไม่อย่างนั้นฉันไม่มีสมาธิในการทำงานแน่ ๆ ถึงฉันจะไล่ไปได้แต่ถ้าจะให้คอยไล่ไปตลอดเวลานี่ก็ไม่ไหวนะเพราะว่าฉันจะเสียเวลามาก ๆ แถมพอไล่ไปแล้วเดี๋ยวก็มีวิญญาณดวงอื่น ๆ มารังควานอีก สู้เอาเวลาไปเคลียร์งานก่อนดีกว่า
และที่บอกไปเมื่อกี้นี่ก็แค่สำหรับวิญญาณธรรมดา ๆ อย่างเดียว
ถ้าเป็นวิญญาณร้ายหรือผีเฮี้ยนนี่ฉันดูออกได้มาแต่ไกลเลย ลักษณะของพวกมันก็เหมือนกับที่พวกคุณทุกคนเห็นกันในหนังผีนั่นแหล่ะ ยกเว้นว่านั่นเป็นผีที่แอบเนียนทำเป็นวิญญาณดีจนฉันจับได้ก็ตอนที่ฉันพูดคำที่ใช้เรียกพระเจ้าออกมาเพราะผีจะกลัวพระเจ้า หรือถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้เผลอทำน้ำมนต์หกใส่ล่ะนะ
เวลาที่ไซต์-36BM หรือที่ไหนก็แล้วแต่ภายในสถาบันเกิดมีผีเฮี้ยนอาละวาดหนักมาก ๆ จนถึงขั้นวิกฤต ฉันก็มักจะไม่อยู่ด้วยทุกทีเลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนั้นในตอนที่ฉันไม่อยู่ในเขตสถาบันทุกที ฉันรู้ข่าวอีกทีก็เมื่อตอนที่ฉันทำไปธุระอยู่ที่อื่นแล้ว และนั่นก็ทำให้ฉันต้องเดินทางกลับไปสถาบันทันทีหลังทำธุระเสร็จ เหมือนพวกผีเฮี้ยนชอบอาละวาดหนักซะเต็มเหนี่ยวเอามาก ๆ ตอนที่ฉันไม่อยู่ในเขตสถาบันเพราะเห็นว่าไม้กันผีอย่างฉันไม่อยู่แล้วก็เป็นได้มั้งนะ
มีหมอผีคนนึงก็เคยมาทักฉันเรื่องนี้แล้วก็ให้ของมาแต่ยังไงฉันก็ยังรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่อาจป้องกันพวกผีร้ายได้ ในบางครั้งขณะที่ฉันนั่งอยู่ก็รู้สึกเหมือนมีคนมากดไหล่และขยับไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้นอนหลับ มันหนักขึ้นทุก ๆ วันจนบางครั้งฉันเองก็ต้องไล่พวกมันออกไปเลยถ้าฉันโดนเล่นงานหนักมาก ๆ จนทนไม่ไหวจริง ๆ แถมล่าสุดที่พวกกลุ่มศาสนจักรมาโจมตีสถาบันของเรา ฉันก็เห็นวิญญาณเพิ่มขึ้นเยอะมากกว่าเดิมเลยทั้งจากฝ่ายสถาบันเองและก็ฝ่ายพวกมัน
บอกตรง ๆ เลยนะว่าตอนแรกฉันก็กลัว ๆ อยู่เหมือนกันนะที่เห็นวิญญาณได้ แต่พอชินแล้วก็แล้วแต่นะว่าจะมาดีหรือมาร้าย
…จะว่าไป ตกลงคุณไม่ได้เป็นวิญญาณใช่มั้ยคะ