ใบหน้านิ่งของ ดร. กัญญาฯ ที่ซ่อนอารมณ์และจิตใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นในวันนี้ อา…ใช่แล้ว วันนี้จะมีเหตุการณ์การกักกันรั่วไหลของวัตถุ SCPs เกิดขึ้นภายในไซต์นี้แน่นอน
แผนการก่อการกักกันรั่วไหลของวัตถุ SCPs ของเธอในครั้งนี้ก็คือมอมเหล้า ดร. ทอมสัน นิรนามซะ ใช่…เขาจะถูกใช้เป็นเครื่องมือในแผนการนี้ พอเขาเมาแล้วไปปล่อยตัว SCPs ซักตัวนึงแล้วล่ะก็ ตอนนั้นแหล่ะที่คนของกลุ่มมาร์แชล คาร์เตอร์ แอนด์ดาร์คจะฉวยโอกาสในช่วงที่กำลังชุลมุนอยู่นั้นไปเอาสิ่งของต่าง ๆ ที่ลูกค้าต้องการออกมาซะ ทุกคนในไซต์นี้จะเข้าใจว่าที่เกิดเหตุการณ์กักกันรั่วไหลเป็นเพราะ ดร. ทอมสันเมาเหล้า แต่จริง ๆ แล้วนี่เป็นแผนของเธอต่างหาก
แต่ถ้าเป็นอีกไซต์นึงก็อาจจะลงมือตามแผนการนั้นได้ง่ายหน่อยเพราะคนอื่น ๆ จะคิดว่าเจ้าแมวเกรียนมันคึกคะนอง เนื่องจากเสพแคทนิปเกินขนาดมากกว่า แน่นอนว่าคนของเธอ (หรือในบางครั้งก็ตัวเธอเอง) จะเอาแคทนิประดับพรีเมี่ยมไปให้มันเสพทุกครั้งก่อนลงมือตามแผนการ
ทว่านั่นมันไม่ง่ายนัก ตอนนี้ไซต์-29 ได้มีกฎที่เข้มงวดมากขึ้นจากเหตุการรั่วไหลในครั้งก่อนจากนายทอมสัน ทำให้นายทอมสันเกือบถูกพักงานไป และโดน ดร. รันทำโทษพร้อมกับถูกส่งตัวไปบำบัดอาการติดเหล้าอยู่ตั้ง 2 อาทิตย์ แต่ ดร. กัญญาฯ ก็มีแผนที่เตรียมไว้นั่นคือ ให้คนของเธอพา ดร. ทอมสันออกไปมอมเหล้าข้างนอก แล้วให้แอบพาเขากลับเข้ามาในไซต์นี้แบบเงียบที่สุด ส่วนอีกคนก็ให้ทำทีเป็นว่าไปตรวจห้องทำงานของ ดร. ทอมสันแล้วให้แอบวางเหล้าที่คนของเธอใช้มอมเขา
จากนั้นมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหา ดร. กัญญาฯ
“ด็อค วันนี้ผมตรวจห้องทำงานของ ดร. ทอมสันแล้วนะ” เขาเอ่ย
ดร. กัญญาฯ พยักหน้าตอบรับ “โอเค ถ้าเรียบร้อยแล้วก็ไปได้”
“งั้นผมขอตัวก่อน” จากนั้นเขาเดินมากระซิบข้างหูของ ดร. กัญญาฯ “ว่าแต่คราวหน้าผมขอเป็นไวน์แพง ๆ แบบนั้นด้วยได้มั้ย”
“ได้ แต่ค่าจ้างนายคราวหน้าอาจจะร่อยหรอบ้างนะ และก็อย่าลืมเตือนฉันอีกทีด้วยละกัน” ดร. กัญญาฯ กระชิบตอบทิ้งท้ายก่อนเดินจากไป
เอาล่ะต่อไป ดร. กัญญาฯ ก็รอแค่ให้ ดร. ทอมสันเมาเหล้าก็เท่านั้น จากนั้นใครจะลงมือก็เชิญเพราะเธอมีหน้าที่แค่ตามนั้นตามที่นายมาร์แชลจ้างคนนอกอย่างเธอ และการที่เธอแค่ป่วนสถาณการณ์อย่างเดียวแบบนั้นมันก็ได้เซฟตัวเธอเองด้วย เพราะใคร ๆ ต่างก็เข้าใจว่าที่เธอเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ด้วยนั้น เป็นแค่เหตุบังเอิญพอดีหรืออุบัติเหตุเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้วเธอคงไม่รอดมาได้จนถึงระดับ 4 แน่ ๆ แม้ว่าทางสถาบันจะจัดรายชื่อของเธออยู่ในรายชื่อผู้สงสัยแล้วก็ตาม
ในระหว่างที่ ดร. กัญญาฯ ทำงานช่วงบ่ายในห้องทำงานของเธอ เธอได้ข่าวว่า ดร. ทอมสันหายตัวไปพร้อม ๆ กับเจ้าตัวไอติม SCP-043-TH นั่น เธอไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเขาไปที่อีกไซต์นึงแล้วเลือกเจ้านั่นกันนะ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือมีคนเห็นว่าเขามีอาการมึนเมาก่อนที่จะหายตัวไป ตอนนี้เธอแค่รอลุ้นว่าคนของกลุ่มมาร์แชล คาร์เตอร์ แอนด์ดาร์คจะทำสำเร็จมั้ย แต่ถึงกระนั้นไม่ว่าจะทำสำเร็จหรือไม่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์แล้ว เธออาจจะถูกนำตัวไปสอบสวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าทางสถาบันสงสัยว่าเหตุการณ์การรั่วไหลครั้งนี้เป็นฝีมือของกลุ่ม GOI
บ่ายนี้ก็เป็นบ่ายของวันธรรมดา ๆ อีกวันหนึ่งเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือ ดร.กัญญาฯ ถูกทางเจ้าหน้าที่เรียกไปสอบปากคำ
ดร. กัญญาฯ เดินออกมาจากห้องสอบสวนของทางสถาบันด้วยความเหน็ดเหนื่อย เนื่องจากความกดดันภายในห้อง ตอนนี้เธอรู้สึกว่าขาของเธอหนักเป็นพิเศษแม้ว่าทางสถาบันจะตัดสินให้เธอพ้นข้อสงสัยทุกอย่าง ที่เธออาจจะมีส่วนร่วมในการให้ความช่วยเหลือพวกมาร์แชล คาร์เตอร์ แอนด์ดาร์ค ในเหตุการณ์การรั่วไหลในครั้งนี้ในที่สุด
ดร. กัญญาฯ ทิ้งน้ำหนักลงบนเก้าอี้ทำงานของเธอทันทีที่เข้ามาถึง ก่อนที่จะมีใครบางคนเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างรุนแรง ซึ่งนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคู่กัดสุดแสบของเธอ…ดร. รันนั่นเอง
ดร. รันจับ ดร. กัญญาฯ ผลักติดกำแพงอย่างแรงทันทีหลังจากที่เขาปิดประตูจนทำให้เธอมึนหัวไปชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกตัวอีกทีก็ปรากฏว่าเธออยู่ในพันธนาการของ ดร. รันโดยที่ข้อมือทั้งสองข้างของเธอถูกเขาจับกดติดกำแพง แต่ถึงกระนั้นเธอไม่พยายามดิ้นเพราะเธอรู้ดีว่าจะดิ้นไปก็ไร้ประโยชน์ เธอสู้แรงของเขาไม่ได้ และเธอเองก็นึกอยู่ว่าแล้วว่าเธอจะต้องโดนเขาสอบสวนนอกรอบแบบนี้
“ฉันรู้ว่าแกโกหก! แกแอบให้คนมาวางขวดเหล้าในห้องทำงานของ ดร. ทอมสันใช่มั้ย!” ดร. รันตะโกนใส่ด้วยความโกรธ
“เปล่านะเห้ย! ฉันไม่ได้โกหก! ฉันบอกความจริงไปทุกอย่างตามนั้นแล้วนี่! แล้วแกจะเอาอะไรกับฉันอีกกันแน่!” ดร. กัญญาฯ ตะโกนสวนกลับ
ดร. รันยื่นหน้าเขาเข้าไปใกล้ ๆ ดร. กัญญาฯ มากกว่าเดิม จนเธอรู้สึกได้ว่าดวงตาคู่นั้นของเขาจิกทะลุเข้ามา ราวกับพญาอินทรีย์ที่พยายามจ้องมองดวงตาของสุนัขจิ้งจอกที่กำลังถูกจับอยู่ภายใต้กรงเล็บของมัน เพื่อเค้นหาความชั่วร้ายที่แอบแฝงซ่อนอยู่ภายในดวงตาอันใสซื่อบริสุทธิ์
“เหอะ! ตอนนี้ฉันจะยอมปล่อยแกไปก่อนเพราะฉันกับแกยังต้องเคลียร์งานนั่นด้วยกันภายในอาทิตย์นี้! อย่าให้ฉันมีหลักฐานมามัดตัวแกก็แล้วกัน! ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”
ดร. รันเอ่ยก่อนจะผลัก ดร. กัญญาฯ ออกไปทางโต๊ะอย่างแรง แล้วเขาใช้มือปัดเสื้อของตัวเองให้เรียบก่อนจะเดินออกจากห้องไป
แต่ถึงกระนั้น รอยยิ้มอันเล่ห์เหลี่ยมได้เผยออกมาจากมุมปากของ ดร. กัญญาฯ…โดยที่ ดร. รันไม่ทันได้สังเกตเห็น