การกักกันรั่วไหลในไซต์-20
rating: +2+x

เป็นวันอีกวันที่….

เอกสารก็ยังท่วมหัว!!!

ตอนเช้าก็กินแต่กาแฟกับขนมปัง 1ชิ้น มาถึงก็โดยหัวหน้าด่าเรื่องการเขียนรายงานผิด! จะเรื่องมากไปไหนวะไอหัวหน้าคนนี้

เฮ้อ ก็คงได้แต่ทนละมั้ง ตั้งแต่ที่ไม่มีใครรับเราทำงานจนพ่อเสนอให้งานที่บริษัทพ่อ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นที่แบบนี้

เราก็ยังไม่เคยเห็นพ่อในที่นี่เลย

ยังไงซะผมก็คงต้อง…

"ประกาศถึงทุกคนที่อยู่ในไซต์-20 ขอให้รายงานตัวที่ประตูทางออกหมายเลข 1 , 2 หรือ 3 เดี๋ยวนี้!" เสียงประกาศดังมา

"ไซต์นี้กำลังประสบปัญหาการกักกันรั่วไหลของ SCP…(เสียงขาด)…" เสียงวิทยุดังมา "การปิดตายไซต์จะเริ่มภายใน 30 นาที"

เชี่ยแล้วไง

"ทุกคน" หัวหน้าบอก "ตามผมมา ผมรู้ทางลัดไปประตูที่ใกล้ที่สุด!"

ผมได้ยินดังนั้น ผมจึงวิ่งไปพร้อมกับเพื่อนผมอีก 8 คน

"เชี่ย!!!! หยุด!!" หัวหน้าตะโกนเสียงดัง

"อะไรเนี่ย!" เพื่อนผมพูด

"นะ-นี่มัน"

กองศพของกลุ่มที่มาก่อนหน้าเราถูกเพดานถล่มมาทับขวางหน้าเราอยู่

"เอาละ ทางนี้ตันแล้ว เราคงต้องหาทางอื่น" หัวหน้าบอก "ตามมา!"

เราวิ่งไปที่ประตูหมายเลข 3 ซึ่งเป็นประตูที่ใกล้ที่สุด เมื่อเราใกล้ถึง ผมได้ยินเสียงปืนปะทะกัน

พวกเราทุกคนอยู่ข้างหลังกำแพงหมด ผมยื่นหน้าออกไป ผมก็เห็นหน่วย MTF กับพวกที่เหมือนจะบุกเข้าตอนที่กำลังชุลมุลอยู่กำลังปะทะกัน

"ยิงๆๆ!!!" หนึ่งในหน่วย MTF พูด "อย่าให้มันบุกผ่านตรงนี้ไปได้!!!"

"อาวุธแค่นั้นทำไรพวกกูได้วะ!!" หนึ่งในหน่วยทหารฝั่งตรงข้ามพูด

"ลงนรกไปเหอะ ไอพวกเคออส!" หน่วย MTF พูด

พวกเราทุกคนก็ต่างค่อยๆย่องไปที่ทางอื่นโดยเร็ว เพราะต่างก็รู้กันดีว่าทางนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว จึงวิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อลงไปประตูหมายเลข 1 ทันที แต่ปัญหาคือทางที่เราไปมีทหารแบบเดียวกับที่เราเจอมาขวางเราอยู่

"เฮ้ย!!! นั้นมันใครวะ!!!" หนึ่งในทหารกล่าว

"พวกนายมันพวกของ SCP นี่หว่า" อีกคนกล่าว "งั้นก็ตายไปเหอะ"

ว่าแล้วเขาก็หยิบปืนมาสาดใส่จนตายไปหมดทั้งทีม ตอนนี้เหลือผมคนเดียวแล้ว ผมตัดสินใจหนีไปและหาผู้รอดชีวิตคนอื่น

"ประกาศไปยังทุกคนในไซต์-20 ที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ โปรดไปรายงานตัวที่เชลเตอร์อพยพเดี๋ยวนี้ การปิดตายไซต์ได้เริ่มขึ้นแล้ว" เสียงประกาศดังขึ้น "อย่าพยายามไปที่ทางออกเป็นอันขาด เนื่องจากทางออกถูกปิดตายแล้ว"

ใช่แล้ว!! ผมแค่ต้องไปที่นั้น ทุกคนต้องอยู่นั้นแน่ๆ ผมต้องวิ่งไปที่นั้นโดยเร็วทันที

และผมก็เจอจริงๆ แต่ผมเจอแค่แกมม่า แมรี่ แต่ผมก็เจอคนที่ไม่คาดฝันด้วย

"โอ้ นี่นายยังมีสติพอที่จะมาที่นี่ด้วยเหรอ" ดร.รัน พูด

"เอาเถอะครับ ไหนๆก็มารวมกันแล้วนะ พวกเราก็ต้องรอ MTF อีกหลายชั่วโมงนะครับ" แกมม่าพูด

ดร.รัน!!! เขามาได้ไงเนี่ย!!!

"เฮ้อ ถ้าฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาทดสอบ SCP ห่านั้น ฉันก็ไม่ต้องมาเป็นแบบนี้หรอก!" ดร.รัน สบถขึ้นมา

"เอาน่าครับ ยังไงซะ พวกเราก็ต้อง'ติดเป็นกาว'อยู่ที่นี่ละครับ" ผมพูด

"เวลาแบบนี้นายยังจะเล่นมุกอีก นี่นายไม่เคยดูเวลาอะไรกับเขาเลยใช่ไหม!!!" ดร.รัน พูดขึ้นด้วยเสียงดัง

"ผมก็แค่…" ผมพูดไม่ครบประโยคก็มีเสียงดังมาแทรก

"ว้าย!!!" แมรี่ร้องเสียงดัง

"เชี่ยแล้วไง" ผมอุทานขึ้นเพราะมีคนพังประตู(ด้วยการแฮ็คประตู)เข้ามาในเชลเตอร์ของเรา

"แนะๆ มาซ่อนที่นี่เหรอ คิดว่าเราจะไม่เจอหรือไง" พวกทหารฝั่งตรงข้ามพูดขึ้นพร้อมกับจับนักวิจัยแมรี่เป็นตัวประกัน

"ไอพวกเคออส!!!!" ดร.รันพูดเสียงดังขึ้น

"โอ นายมันไอสวะที่ฉันเจอเมื่อกี้นี่หว่า" หนึ่งใน ดิเคออสอินเซอร์เจนซี พูดขึ้น

"แล้วไง" ผมพูด "พวกแกต้องการอะไรจากพวกเรา!!"

"ง่ายนิดเดียว" ดิเคออสอินเซอร์เจนซี พูดขึ้นต่อ "ให้พวกแกตายกันยกไซต์นี้ไงละ"

หลังจากที่พวกเขาพูดจบประโยคก็มีเสียงปืนดังจากข้างหลังหน่วยทหาร ดิเคออสอินเซอร์เจนซี ก็ดังขึ้น

"เฮ้ย นั้นมัน!!"

"มันจบแล้ว ไอพวกสวะ ตายไปซะ!!" เสียงจากกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังกลุ่มทหาร

"ถอย!! เราจะมาจัดการทีหลัง"

หลังจากที่พวกดิเคออสอินเซอร์เจนซีได้หนีไปพร้อมปล่อยนักวิจัยแมรี่ ก็ได้ปรากฎกลุ่มของหน่วย MTF ขึ้นมา

"เฮ้อ พวกนายนี่ช้าจริงๆ" ดร.รันพูดขึ้น

"ขออภัยครับท่าน" หัวหน้าหน่วย MTF พูดขึ้น

"เอาเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว พาเราออกไปเดี๋ยวนี้เลย"

"รับทราบครับ"

(ตัดบทมาที่ ดร.รัน)

ทำไมเขาไม่เคยสังเกตเลยนะ จากประวัติการทำงานและอื่นๆแล้ว ไม่น่าจะหลอกง่ายเลยนะ

คิดๆดูจากที่ประชุมครั้งนั้นแล้วนะ


"นี่ ทำไมคุณถึงไปให้บุคลากรหน้าใหม่ทำงานแบบนั้นให้ละ" O5-3 พูดขึ้น

"คุณรู้ใช่ไหมว่าเรื่องแบบนี้มันเสี่ยงมาก" O5-5 พูดต่อ

"ฉันว่างานแบบนี้น่าจะเสี่ยงสำหรับหนุ่มคนนั้นนะคะ" O5-10 พูดขึ้นเพื่อเสริม

"แถมคุณยังไม่รับคำอนุมัติจากคณะกรรมการ O5 เลยนะ นี่คุณอยากได้ยาลบความทรงจำขนาดนั้นเลยหรือไง!" O5-1 พูดด้วยนำ้เสียงโมโห

"ก็ผมรู้ดีว่าต่อให้ขออย่างไร พวกคุณก็ไม่ให้" O5-13 พูดขึ้น

"หมายความวาอย่างไรฮะ!!!" O5-1 ยังคงพูดด้วยนำเสียงโมโหต่อไป

"ก็ถ้าผมบอกไป คุณจะเชื่อไหมละ" O5-13 พูดด้วยนำ้เสียงที่เรียบเฉย

"คุณก็ลองบอกหน่อยสิครับ" O5-5 กล่าวขึ้นด้วยความเย็นชาและสุภาพ

"เฮ้อ" O5-13 ถอนหายใจ "เอาละ นี่คือสิ่งที่ได้มาจากข้อมูลไฟล์เก่าของหน่วยก่อการจลาจลนั้น"

"แล้ว…." O5-6 พูดด้วยความกวนประสาทและสงสัย

"ผมพบว่าหนึ่งในหน่วยกองทัพล่องหนพิเศษของพวกนั้นมีชื่อคนที่เรารู้จักกันดีอยู่" O5-13 กล่าวขึ้นด้วยนำ้เสียงเรียบเฉย

"ก็ใครละ!!!" O5-1 กล่าวไปด้วยนำ้เสียงน่ากลัว

"ดร.เจริญชัย พ่อของนักวิจัยแม็กซ์" O5-13 ตอบออกไป

ทุกคนในห้องรวมถึงผมต่างตะลึงในคำพูดนั้น

"เป็นไปไม่ได้" O5-3 กล่าวขึ้น

"เขาทำงานมาเป็นปีๆ มีผลงานดีๆมากมาย แต่ทำไม…" O5-5 พูดด้วยนำเสียงที่ตกตะลึง

"ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ลองเปิดแฟลชไดรฟ์นี่เองเถอะ" O5-13 พูดไป "นี่คือแฟลชไดรฟ์ที่ทางหน่วยข่าวกรองได้อัปโหลดใส่มา"

"นี่คุณ… คุณทำอย่างนี้ไปทำไม อย่างเราก็น่าจะ.." O5-1 พูดไปด้วยนำ้เสียงที่อ่อนลงจากครั้งก่อน

"คุณก็รู้ดีนิว่า ดร.เจริญชัยเข้าถึงได้ยาก ต่อให้เป็น O5 อย่างพวกเราก็ตาม"

"คุณก็เลยต้อง…"

"ใช่" O5-13 พูด "ผมคงอธิบายชัดเจนแล้วสินะ"

"คราวหน้ามาปรึกษาพวกเราก่อนก็ดีนะครับ" O5-6 กล่าว


"เอาละ ถึงแล้วครับ!!" MTF พูดขึ้นพร้อมทั้งปลุกผมจากความคิดนั้น "ไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำนั้นได้เลยครับ"

"อะ-อืม" ผมพูดพร้อมกับสั่งนักบินให้ออกเครื่องได้

นักวิจัยแม็กซ์จะเข้าถึงและจับไต๋เขาได้ไหมนะ

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License