ในเช้าวันสดใน ดร.วันเดอเทนเมนต์นั่งอยู่ในห้องทำงานที่เต็มไปด้วยตู้โชว์ตัวประหลาดหลากหลายชนิด พวกนี้คือของสะสมของเขา พวกตัวประหลาด!
มีเสียงตึงตังดังมาจากหลังประตูคู่บานใหญ่ ประตูเปิดพรวดเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มร่างผอมสูง และรปภ.สาวสวยที่วิ่งตามหลังชายหนุ่มมา
"ขอโทษด้วยคะ ดร.วันเดอเทนเมนต์ เขาเร็วมาก ชั้นพยายามห้ามเขาแล้ว"
"ดร.วันเดอเทนเมนต์ ได้โปรดฟังผมก่อน ผมมีสัตว์ประหลาดมานำเสมอให้"
ดร.วันเดอเทนเมนต์ ยกมือขึ้นห้ามรปภ. แล้วเธอก็ออกมากห้องไป
"ขอบพระคุณมากๆ ผมได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน คุณคือนักสะสมสัตว์ประหลาดที่…" แล้วเขาก็ถูกขัดจังหวะก่อนจะพูดจบ
"คุณกำลังทำให้ผมเสียเวลา"
"ครับๆ"
ชายหนุ่มเอากระเป๋าขึ้นมาบนโต๊ะ ภายในนั้นมีภาพถ่ายของสัตว์ประหลาดจำนวนมาก
"นี่เป็นภาพถ่ายของสัตว์ประหลาดที่เราพบ" ชายหนุ่มบอก "อย่างตัวนี้มันคือวาฬเพชรฆาตที่ตัวใหญ่มากๆ ยาวเท่ากับ 3 สนานฟุตบอล สามารถกินเรือรบได้ทั้งลำในการกลืนเพียงครั้งเดียว ท้องของมันมีกรดที่สามารถละลายเหล็กได้อย่างดี การฟาดหางของมันครั้งเดียวก็สามารถสร้างคลื่นที่สูง 40 เมตรได้ด้วยนะครับ เราเรียกมันว่า ยักษ์เพชรฆาต!"
"ตัวแบบนี้ผมมีเยอะแล้ว" ดร.วันเดอเทนเมนต์ บอก
"ไม่เป็นไรๆ ตัวอื่นก็มี" ชายหนุ่มได้หยิบอีกภาพขึ้นมา "ตัวนี้ดูคล้ายหมีสีน้ำตาลที่มีขนาดใหญ่ ยืนได้สูง 50 เมตร สูงกว่าต้นสนอีกนะครับ มันตัดต้นสนให้ขาดได้ในการตะบบเพียงครั้งเดียว มีพลกำลังมหาศาลสามารถยกรถบรรทุกแล้วโยนไปได้ไกลกว่า 20 เมตร"
"ก็ฟังดูดี แต่มันไม่ต่างอะไรจากตัวที่แล้วเลย"
"งั้น ตัวนี้" ชายหนุ่มยังไม่ลดความพยายาม "นี่คือแมลงปีกแข็งที่เปลือกของมันเป็นเพชร ตัวของมันใหญ่เท่ากับวัวตัวนึงเลยล่ะ บินได้เร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง กินสัตว์ตัวใหญ่เป็นอาหาร น้ำลายของมันเป็นกรดพิเศษที่โดนแล้วผิวหนังจะละลายทันที แล้ว…."
"จะบอกไรให้นะ" ดร.วันเดอเทนเมนต์พูด "ผมไม่สนใจสัตว์ตัวใหญ่ๆของคุณ มันอาจจะแปลกสำหรับคุณ แต่ไม่สำหรับผม" "มองไปรอบๆสิแล้วคุณจะพบกับสิ่งที่ประหลาดที่นอกเหนือจาก มีเขี้ยว มีพลัง ตัวใหญ่ และกินเยอะ"
ชายหนุ่มได้หันไปมองสิ่งที่อยู่ในตู้โชว์ตัวประหลาด ภายในนั้นมีมนุษย์ที่มีหัวเป็นปลา ชายที่ตัวทั้งตัวเป็นสีแดงราวกับเลือด หุ่นยนต์ประหลาดที่สร้างมาให้มีอวัยวะคล้ายมนุษย์ มนุษย์ที่ย่อยสลายของที่กินเข้าไปได้ทุกอย่าง (ที่ตอนนี้ดูเหมือนพยายามจะกินกระจกของตู้โชว์) ชายหัวโล้นที่ไร้ใบหน้าในตอนนี้และจะกลับมาตอนพระจันทร์เต็มดวง และอื่นๆอีกมากมาย
"แต่ตัวของผมเจ๋งกว่าพวกนี้เยอะ"
"ไม่ พ่อหนุ่ม นายเข้าใจผิดแล้ว สัตว์ประหลาดของนายมันอาจจะเจ๋ง ดูยิ่งใหญ่ แต่มันก็แค่สัตว์ประหลาดทั่วๆไปที่มีอยู่เยอะแล้ว มันไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากตัวที่เป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก" ดร.วันเดอเทนเมนต์ พูด "บางทีนายน่าจะกลับไปแล้วไปหาตัวอะไรต่ออะไรที่พิเศษและไม่เหมือนใครมา บางทีชั้นอาจจะสนใจก็ได้"
"หมายความว่าคุณไม่ชอบตัวพวกนี้งั้นเหรอ"
"ก็ประมาณนั้นแหละ"
ดร.วันเดอเทนเมนต์ ได้กดปุ่มเรียกรปภ.
"ค่ะท่าน"
"ซาเปีย ชายคนนี้เขาอยากจะกลับแล้ว พาเขาไปที่ทางออกทีนะ"
"รับทราบคะ"
"เฮ้ ผมยังไม่จบนะ ท่าน เดี๋ยว ได้โปรด ฟังผมต่ออีกเถอะ"
ชายหนุ่มยังคงพูดต่อไปขณะที่โดนรปภ.สาวสวยที่พลกำลังเท่าผู้ชายลากตัวออกไปจากห้อง ก่อนที่บานประตูจะปิดลง